Luigi's Mansion 2

Geestige avonturen in Luigi’s Mansion 2

Nintendo heeft de voorbije jaren heel wat games met Mario in de hoofdrol uitgebracht en soms wordt er zelfs vergeten dat deze loodgieter een broer heeft, genaamd Luigi. Tijdens de lancering van de Gamecube mocht Luigi de hoofdrol spelen in Luigi’s Mansion, een korte, maar enorm leuke game. Elf jaar na dato brengt Nintendo een vervolg uit op deze Gamecube-klassieker. Ditmaal mag onze groene loodgieter op spokenjacht gaan in 3D. Wij namen onze Poltergust 5000 alvast bij de hand om te zien of de overstap van console naar de 3DS-handheld geslaagd is.

In Luigi’s Mansion 2 zien we Luigi op een doordeweekse dag ontspannen tv kijken. Onze levensgenieter wordt al snel opgeroepen door de gekke Professor E. Gadd (in het Nederlands vertaald als Professor K. Wibus), een charismatisch personage die heel wat fans zich ongetwijfeld nog zullen herinneren. King Boo is namelijk terug en hierdoor zijn alle spoken in zijn laboratoria en de omliggende landhuizen wederom vijandig geworden. Hoewel Luigi het niet meteen ziet zitten om opnieuw op spokenjacht te gaan, geeft de professor hem geen keuze en wordt hij vlug naar het eerste landhuis geteleporteerd. Onze niet zo avontuurlijk aangelegde held zal dus weer eens de klus mogen klaren.

Daar waar Luigi Mansion slechts 1 landhuis om te verkennen bevatte, kan je in de sequel maar liefst vijf uitgebreide landhuizen verkennen, met ieder een aparte sfeer en unieke omgeving. Zo heb je bijvoorbeeld een landhuis dat volledig in het teken van klokken staat, terwijl een andere mansion van een prachtig en sfeervol ijsthema voorzien is. In welke situaties Luigi allemaal terecht zal komen, laten we aan jullie over om te ontdekken, maar het avontuur dat Luigi mee zal maken is enorm plezant, grappig en interessant genoeg om te blijven spelen. Luigi is dan ook de virtuele tweelingsbroer van Jay (lees: angsthaas) in dit spel, die tot overmaat van ramp ook nog eens regelmatig zeer onhandig blijkt te zien. Dit zal tot heel wat hilarische taferelen leiden die overigens prachtig geanimeerd zijn en gedetailleerd in beeld gebracht worden.

Aangezien de 3DS over slechts één enkele Circle Pad beschikt, vraag je je misschien af hoe de besturing werkt. Luigi beschikt wederom over de Poltergust 5000, een stofzuiger die spoken kan opzuigen. Het is nu de bedoeling dat je alle spoken eerst verlamt met je zaklamp vooraleer je ze kan opzuigen. Door de stick in de tegenrichting van de spook te duwen, zal zijn levensbalk geleidelijk aan dalen. Eenmaal deze op is, wordt de geest automatisch opgezogen in de Poltergust 5000. Ditmaal is het ook mogelijk om meerdere geesten tegelijkertijd op te zuigen. Dit zal zeker nodig zijn, want zo nu en dan zullen er heel wat geesten verschijnen die je best zo snel mogelijk aanpakt.

Luigi’s Mansion 2 wist ons vooral te imponeren op vlak van verkenning. Het spel zit boordevol puzzels die heel inventief in elkaar zitten en daarnaast zal je ook zelf heel wat geheimen en collectibles, al dan niet via de nieuwe darklight, kunnen ontdekken. Regelmatig zal de professor je ook opbellen om je op de map, die altijd zichtbaar is op het onderste scherm van de 3DS, te wijzen op je objectieven, maar er is genoeg ruimte voor wat extra verkenning. Om alles wat verteerbaar te maken voor de gemiddelde handheld-bezitter, is het verhaal opgedeeld in talloze missies. Elke missie zal, afhankelijk van je vaardigheden en zin voor exploratie, 15 à 30 minuten duren. Door gebruik te maken van een ratingsysteem wordt de herspeelbaarheid van elke missie verhoogd. Je zal in ieder geval meer dan 10 uur nodig hebben om alle missies in het verhaal te voltooien. Wederom is dit een grote verbetering ten opzichte van diens voorganger.

Het zal heel wat gamers ongetwijfeld opgevallen zijn dat de kleurrijke spoken in de screenshots sterk op elkaar gelijken. Dit komt omdat er doorheen de hele game slechts een handvol soorten spoken met een bepaalde kleur (voornamelijk groen, rood, blauw, geel en paars) voor zullen komen. Wees gerust, want door ze te voorzien van heel wat verschillende objecten, heeft Nintendo er voor gezorgd dat het verslaan van deze spoken nooit echt repetitief aan zal voelen. Je zal regelmatig eerst moeten uitvissen hoe je het spook te slim af kan zijn vooraleer je ze daadwerkelijk kan opzuigen.

Laat je echter niet misleiden door de vrolijke kleuren van de geesten. Luigi's Mansion 2 kan op bepaalde momenten toch vrij pittig zijn en dat zullen gamers alleen maar kunnen toejuichen. Doodgaan staat dan ook gelijk aan het volledig herspelen van de missie, tenzij je over een gouden been beschikt, iets wat in iedere missie goed verstopt zit. Elke mansion wordt traditioneel besloten met een baasgevecht. De eerste baas behoort ongetwijfeld tot een van de meest memorabele en inventieve bazen in een Nintendo-game, maar ook de andere bazen mogen er best zijn.

Een volledig nieuw aspect in Luigi’s Mansion 2 is de toevoeging van een online en lokale coöperatieve multiplayer. Vier spelers kunnen als Luigi de ScareScraper trotseren, een duistere landhuis met talloze verdiepingen die willekeurig gegenereerd zullen worden. Op elke verdieping is het de bedoeling om een bepaald objectief binnen een bepaalde tijd te vervolledigen. Er zijn in totaal vier mogelijke objectieven: Hunter (alle spoken op de verdieping moeten gevangen worden), Rush (spelers racen naar de uitgang van de volgende verdieping), Polterpup (spelers moeten spookhonden achtervolgen en vangen) en Surprise (een van de andere drie objectieven zal random gekozen worden).

We vonden deze multiplayer een heel geslaagde toevoeging, maar het is jammer dat er geen online communicatiemogelijkheden aan het spel toegevoegd zijn en dat de multiplayer op zich niet enorm uitgebreid is. Dit had sowieso voor wat meer fun en replaywaarde kunnen zorgen, al is het basispakket dat nu voorgeschoteld wordt zeer behoorlijk.

Op grafisch vlak gaat Luigi’s Mansion 2 een andere richting uit dan diens voorganger. In de Gamecube-game werd de omgeving veel realistischer gepresenteerd dan nu het geval is. Ook de spoken waren veel grauwer en grimmiger, terwijl ze ditmaal enorm kleurrijk zijn. Het feit dat het spel minder realistisch is en meer kleur bevat, vinden wij een zeer goede zaak, want het vult perfect de vrolijke en grappige sfeer van de game aan. Lichteffecten en shaders, iets waar de 3DS zeer goed in is, maken deze sfeer compleet. Luigi en de spoken zijn overigens van heel wat mooie animaties voorzien. Wij raden jullie dan ook aan om eens door de gaatjes in het landhuis te piepen, want je zal steeds kunnen genieten van een heleboel grappige gebeurtenissen.

Tot slot weet Nintendo met het 3D-effect een mooi poppenkast-effect te creëren, al is de aliasing in 3D wel erg duidelijk en dit maakt alles toch heel wat lelijker. In 2D wordt er gelukkig wel van genoeg anti-aliasing gebruik gemaakt. Iets wat wel een behoorlijke meerwaarde biedt aan de game en voor meer sfeer zorgt, is de audio. Klassieke deuntjes uit de eerste game maken terug hun opwachting en worden perfect aangevuld door heel wat andere nummers. Het gebrabbel van Luigi en de kreten van de spoken maken dit geheel af.