Monster Hunter 3: Ultimate

Monsterlijk goede gevechten in Monster Hunter 3: Ultimate

De Wii U heeft al enige tijd een droogte te verduren en dus wordt het wel eens tijd dat Nintendo een offensief houdt om haar nieuwe console terug aantrekkelijk te maken. Een andere uitgever zou misschien met een grote shooter afkomen om het volk te lokken, maar Nintendo rekent op dit ogenblik op een kaskraker uit het Oosten. Een game waarvoor Japan in rep en roer staat, maar in het Westen nog aan populariteit moet winnen. Monster Hunter had bij ons al een redelijk aantal fans op de PSP en Wii, maar nu probeert Capcom het op de Wii U en 3DS met een verbeterde versie van haar succesvolle Monster Hunter Tri. Of de Monster Hunter 3: Ultimate een aanschaf van een console waardig is hangt wat van jullie af, maar deze remake is zeker even het bekijken waard.

Mensen die het originele Monster Hunter Tri op de Wii gespeeld hebben zullen zich direct thuisvoelen in de remake. Het is als thuiskomen nadat je renovaties gedaan hebt, met een nieuw likje verf, nieuwe spulletjes om je mee bezig te houden en ook een betere infrastructuur. Voor diegenen die de reeks niet kennen: lees gewoon de naam en je weet waar het allemaal rond draait.  Je maakt je doorheen de game op door betere uitrusting te maken of te kopen en je wapen(s) verder en verder te upgraden totdat monsters al van ver zien met wie ze te maken zullen krijgen. Besef echter wel dat de weg tot de baasgevechten lang is en wie zomaar in de game wil springen in de hoop direct keet te schoppen zal al snel zelf in het zand bijten en zelf geschopt worden.

Je begint de game met het aanmaken van je eigen personage en hem/haar een naam te geven. De inboorlingen van Moga Village hebben iemand nodig om de vreemde aardbevingen te onderzoeken die zich de laatste tijd voordoen en daar ben jij de geschikte kandidaat voor. De wapens die je gebruikt zijn erg belangrijk, aangezien iedere soort voor een andere tactiek zorgt of zelfs een heel andere speelwijze. Zwaard en schild of twee korte zwaarden zijn handig voor beginners aangezien ze snel te gebruiken zijn en je personage lenig genoeg blijft om weg te duiken of te blokkeren. Neem je echter een lans of een groot zwaard, dan zijn je aanvallen trager en zie je je personage meer moeite doen om zijn aanval in te zetten, maar eenmaal raak doe je wel des te meer schade. De variatie houdt daar nog niet op, want neem je een bowgun (ja, je leest het goed) dan zul je wel vanop afstand vijanden kunnen bestoken met erg veel schade, maar door het herladen en de lompheid van het wapen kunnen slechte mikkers erg in de miserie komen. De variatie aan wapens en speelstijlen is dan ook een grote aantrekkingskracht om deze game te spelen en iedereen zal zo wel zijn voorkeur of manier vinden waarop hij het liefst op jacht gaat.

De mensen van Moga Village hebben heel wat werk voor je klaarliggen in de vorm van quests, maar het zijn heus niet allemaal opdrachten om grote monsters te doden. Vooraleer je klaar bent om het tegen de bazen op te nemen zul je heel wat uren kleiner gespuis moeten opruimen of materiaal verzamelen om je uitrusting klaar te maken. Naar verschillende landen word je gestuurd met elk hun eigen thema zoals een toendra, een vulkaan, moeras of een woestijn. Stuk voor stuk hebben ze acht tot twaalf zones waarin je loopt om de vijanden of materialen te zoeken die je voor je quest nodig hebt.

Het duurt dus even voordat de echte fun van de game begint en niet bij iedereen zal dat natuurlijk in de smaak vallen. Houd je echter vol, dan staan enkele van de beste gevechten je te wachten die games kunnen bieden. Ieder groot monster is een variant op de kleinere beesten die je tegenkomt, maar ze hebben zo hun eigen manier van aanvallen en zijn veel moeilijker te ontwijken dan de normale beesten. Loop je hen dus gewoon tegemoet dan zul je al snel game over op je scherm krijgen en mag je opnieuw beginnen. Een tactiek bedenken, kijken hoe ze bewegen en hoe vaak ze zich tussen zones verplaatsen is dus de bedoeling. Kun je ze toch verwonden en ben je aan de winnende hand, dan moet je opletten dat ze niet vluchten om zich terug op te lappen. Sommige opdrachten geven je ook maar een beperkte tijd om de klus te klaren, dus zelf tussendoor wat op adem komen om iets te eten of je wapen op te lappen zit er niet altijd in.

Ben je het beu om alleen de jacht te openen dan kun je naar Port Tanzia trekken waar je online of lokaal multiplayer opdrachten krijgt. Dankzij de Wii U is het online gebeuren wat vlotter geworden om mensen te vinden en ook om te communiceren dankzij de touchscreen van de gamepad en de ingebouwde microfoon. Hoe meer je hier vertoeft, hoe hoger je Hunter Rank kan worden en hoe meer kans je krijgt om een Urgent Quest te krijgen. Dit zijn speciale evenementen waar de monsters zo geweldadig zijn dat je zelfs met zijn vier het lastig te verduren kan krijgen. Heb je echter geen internet of vrienden ter beschikking dan kun je ook met twee NPC’s op pad gaan, maar naast wat als lokaas te dienen of je wat op te lappen zijn ze niet hetzelfde als echte mensen bij je hebben en daarom raden we ten zeerste aan om de multiplayer deftig onder handen te nemen.

Aangezien Monster Hunter 3: Ultimate een port is van een Wii-game kun je wel verwachten dat het grafisch niet alles uit het toestel zal persen. Monsters en je personage hebben wel een stevige upgrade gekregen in detail en bepaalde regio’s zijn ook schitterend om doorheen te wandelen en te bezichten, maar in het detail van de texturen kan je wel wat onvolmaaktheden spotten. Ook Moga Village komt minder speciaal over en de NPC’s in het dorp zijn vergeleken met jou wat sober gehouden. Gelukkig ben je hier alleen maar om opdrachten op te pikken of uitrustingen bij te schaven, dus zal het je vast minder storen.

Voor wie de game op de Wii al gespeeld heeft zal de introductie van de Gamepad of Pro Controller een verademing zijn. De game speelt dankzij de twee sticks vlotter en de camera is makkelijker te regelen, maar ook de touchpad kan wat van dienst zijn en kan je zelf aanpassen zodat je de volledige HUD van de tv op het touchscreen te zien krijgt. Dit is net hetzelfde bij de 3DS-versie van de game en Capcom heeft er dus goed aan gedaan niet zomaar een inventory of een map van het extra scherm te maken.

De 3DS-versie is trouwens ook perfect in orde en bevat dezelfde inhoud als zijn grote broer. Aangeraden is wel dat je de Circle Pad Pro gebruikt om makkelijk de camera te regelen. Het is mogelijk om via detouchscreen de camera te draaien, maar vooral bij onderwatergevechten zal je het toch behoorlijk lastig krijgen om alles in het oog te houden. Daarnaast kun je ook niet online spelen met de 3DS, wat wel een gemis is aangezien dit juist enkele erg leuke momenten met zich mee kan bregen, maar gelukkig kun je wel nog lokaal met andere 3DS’en of zelfs de Wii U linken om even samen te spelen. Heb je beide versies, dan kun je ook een applicatie van de 3DS eShop halen om je save data over te zetten als je thuis wilt spelen op tv. Zo kun je makkelijker honderden uren verslijten om je personage te perfectioneren in plaats van twee keer grofweg hetzelfde te moeten doen.

Capcom heeft nu misschien wel een topper voor de Wii U in de rekken gelegd, maar mensen die het toestel nog niet hebben zullen in de toekomst nog steeds reden hebben om hem op te pikken. Zo plant de uitgever speciale events om op eindbazen te gaan jagen en komt er gratis DLC ter beschikking. In april komt er ook nog even een update die het mogelijk maakt om met Amerikaanse spelers online te spelen plus ook de optie om off-tv play mogelijk te maken. We kunnen het haast zelf niet geloven, maar dit is wel degelijk allemaal gratis en voor niks.