New Super Mario Bros. U

GamePaddo's in New Super Mario Bros. U

Het is al een hele poos geleden dat Nintendo een nieuw systeem lanceerde, samen met een 2D Mario avontuur. Met de Wii U heeft men er toch weer voor gekozen Mario als stokpaardje voor de console te gebruiken. New Super Mario Bros U zorgt dat onze held met de rode pet zijn sprong naar high definition eindelijk heeft moeten wagen, nu rest de vraag of zijn nieuwste belevenissen de moeite waard zijn.

Een nieuwe console biedt nieuwe mogelijkheden en dat is ook één van de grote redenen waarom New Super Mario Bros U barstensvol nieuwe elementen voor de reeks zit. De gamepad zorgt ervoor dat je het spel perfect in je eentje kan opstarten en spelen, zonder dat je je televisie ooit moet aanzetten. Wil je echter met vrienden spelen, dan heb je Wii Remotes nodig en dient de gamepad enkel ter ondersteuning van andere spelers. Het fenomeen heet Boost Mode en houdt in dat je met behulp van het touch screen blokjes kan plaatsen om je medespelers te helpen of hinderen. Dat kan leuk zijn voor beginnende spelers die niet veel platformervaring hebben, maar werkt over het algemeen nogal hinderend voor de meer ervaren spelers die op dat ogenblik op het televisiescherm vooruitgang proberen te maken. Het is beter dan niets, doch de implementatie van de gamepad in de multiplayer van Mario Bros U vinden we niet de meest geslaagde.

Dat betekent natuurlijk niet dat de multiplayer niet leuk kan zijn. Het is heel vergelijkbaar met New Super Mario Bros Wii: samen rondspringen is erg amusant en er zal altijd wel een stuk worden afgelachen, maar eigenlijk loop je mekaar onnoemelijk vele malen in de weg, waardoor je minder snel vooruitgang boekt dan in je eentje en nogal wat levens kan verliezen. De fun factor blijft echter hoog zolang je zelf met een aantal floppen kan lachen en dat is vaak dan ook precies wat men met een bijgevoegde multiplayer wil bereiken.

Meer nieuws is de toevoeging van Miiverse aan de speelervaring. Wanneer je vaak sterft in een level, er de drie sterrenmunten hebt verzameld, of het na lang sukkelen eindelijk hebt overwonnen, heb je de mogelijkheid daarover een notitie te schrijven. Die krijgen je vrienden dan te lezen wanneer zij hetzelfde punt bereiken in het spel. Hoewel het overdreven is om een speler bij ieder level te vragen of die iets wil schrijven over het behalen van de drie sterrenmunten, zorgt het verschijnsel wel voor een nieuw soort verbondenheid met je geregistreerde vrienden. Een single player game kan op deze manier alsnog een sociaal gebeuren worden, wat toch wel opmerkelijk en vermakelijk is.

Natuurlijk is hardware niet het enige dat vernieuwing kan scheppen in een spelreeks en men lijkt deze keer echt wel gezocht te hebben naar manieren om het eens anders te doen en meer te bieden. Zo is het nu niet zo dat je bij het avontuur gewoon acht nieuwe werelden hebt waar je door kan reizen door een andere wereld aan te tikken op het scherm. Je hebt, vergelijkbaar met Super Mario World voor de SNES, één nieuwe grote wereld, die verdeeld is in acht gebieden met bijhorende spookhuizen en kastelen. Waarom men nu pas naar dit nogal klassieke concept heeft teruggegrepen is niet meteen duidelijk, maar met deze aanpassing zorgt men ervoor dat spelers opnieuw het gevoel krijgen dat ze een grote, levende wereld aan het afreizen zijn. De trektocht zelf is ook aantrekkelijker en minder eentonig; niet alleen stap je van level naar level, soms kan je ook al eens onverwacht een nieuwe vijand tegenkomen of een voorwerp voor je reserveopslag op de grond vinden.

Wat voorwerpen betreft zien we de oudere en recentere power-ups als de vuur- en ijsbloemen graag terugkeren. Daarnaast mogen we dit keer de Super Eikel (officiële naam) verwelkomen, waarmee we onze helden zien veranderen in vliegende eekhoorns. Door de lucht manoeuvreren  wordt hierdoor vergemakkelijkt, maar helaas niet zo makkelijk als met het gekende Tanuki pakje dat we in New Super Mario Bros 2 zagen terugkeren. Desalniettemin is de Super Eikel een simpele doch geslaagde power-up, al is het jammer dat dit de enige nieuwe van de game is.

Naast de traditionele Avontuurmodus zijn er drie modi, waarbij je je Mii kan gebruiken en met meerdere spelers kan spelen: In “Missies” word je met een bepaalde opdracht in bepaalde situaties geplaatst, die je dan moet voltooien om medailles te verdienen en je eigen records te verpletteren. Deze modus is erg uitgebreid en biedt allerlei uitdagingen in verschillende categorieën, zo zijn er bijvoorbeeld missies die vereisen dat je een level binnen een bepaalde tijd uitspeelt, maar kan een andere missie inhouden dat je een bepaalde hoeveelheid munten moet verzamelen. “Recordrace” daagt je uit om levelpakketten binnen een bepaalde tijd te verslaan. Hoe meer munten je opraapt, hoe sneller je scherm voortbeweegt. Zo wordt de uitdaging moeilijker, maar ben je ook in staat een betere tijd neer te zetten. “Muntengevecht” is het derde en meest competitieve speltype, waardoor je het ook niet in je eentje kan spelen. Je kan ofwel de levels uit het avontuur herspelen, ofwel enkele aangepaste levels voor deze modus, waarbij het de bedoeling is dat je onderweg meer munten opraapt dan je medespelers om de eerste plaats te behalen tegen het einde van het level. Deze drie modi aanbieden bovenop het traditionele, nogal makkelijke avontuur, is een geweldige stap voorwaarts voor de meer ervaren spelers die grotere uitdagingen zochten, maar niet vonden bij New Super Mario Bros games tot nu toe.

Audiovisueel heeft het spel een beetje hetzelfde gedaan als 3DS-broertje New Super Mario Bros 2. Grafisch ziet het er natuurlijk iets beter uit dan zijn voorganger (zijnde NSMB Wii), dat is te verwachten bij het overgaan naar HD-beelden. Nintendo heeft het avontuur er mooi en scherp doen uitzien, al hadden we er iets meer van verwacht. De achtergronden hadden vele verschillende lagen kunnen tellen om onze kaken tot op de grond te doen vallen van verbluffing, wat ze zeker niet allemaal gedaan hebben. Niet dat de achtergronden er slecht uitzien, maar dus ook niet wonderbaarlijk mooi. Een enkel level springt er qua design wel mijlenver boven uit en schept een speciaal sfeertje dat het vermelden nog wel waard is (zie laatste screenshot onderaan). De tekenstijl van dit level doet niet alleen denken aan Yoshi’s Island, ook bekende schilders als Vincent Van Gogh en Edvard Munch lijken bron van inspiratie geweest te zijn.

Het gebruik van geluid is opnieuw niet erg opmerkelijk. Enkele nieuwe melodieën worden vergezeld door vele, lichtjes of niet bewerkte oudere New Super Mario Bros-deuntjes. Het is vreemd dat de 3D Mario games als Super Mario Galaxy steeds memorabele, geïnspireerde soundtracks krijgen, terwijl de NSMB-reeks veelal dezelfde flauwe deuntjes moet dragen. Gelukkig passen ze dan weer wel bij het onschuldige sfeertje dat deze 2D platformers steeds met zich meebrengen, al blijft het een gemiste kans om meer punten te scoren.