Nano Assault Neo

Reflexologie in Nano Assault Neo

De tijden dat een nieuwe hardwarelaunch iedereen naar de winkels zendt om games uit de rekken te kopen is quasi voorbij. Ook in de online shops van de uitgevers zijn er nu telkens pareltjes te vinden die veel minder kosten en ook fantastisch spelen of de kracht tonen van het toestel. Nintendo heeft veel geleerd op online vlak om zo de Wii U al van dag 1 een aardig aanbod indie games te geven. Enkele van die ontwikkelaars waren bij Nintendo al gekend en kwamen dus graag aankloppen om hun games bij het bedrijf te verkopen. Shin'en is daar zo een van en na een eerste shoot'em up op de 3DS te brengen is men nu terug met een vervolg voor de Wii U.

Nano Assault Neo valt nog het meest te vergelijken met Super Stardust van het PlayStation-kamp. Het is een twinstick shooter waar je je shuttle van bovenaf ziet terwijl je over een 3D-planeet vliegt met de linkerstick en mikt en vuurt met je rechter. Een plot is niet aanwezig in deze game: je wordt gekrompen tot microformaat om boosaardige cellen aan te vallen die in ons lichaam zitten en al het ongedierte te verdelgen. Daarna maak je je schip wat beter en vlieg je door naar de volgende cel.

 
Al meteen bij het opstarten van je eerste level is het duidelijk waartoe de Wii U in staat is. Kleuren en lichteffecten worden schitterend in fulll HD weergegeven en de electromuziek op de achtergrond doet de game volledig eer aan. Indien je met de gamepad speelt, kun je de volledige game zonder tv spelen en ook op het kleinere scherm wordt alles haarscherp weergegeven. Virussen, planeten en raketten of andere projectielen zijn stuk voor stuk gedetailleerd afgewerkt. Van de planeten met magmazones tot werelden met graslanden of kraters van jewelste, de game bezit genoeg variëteit om ieder level je ogen open te trekken en aangezien je dit kan spelen op de gamepad is dit al een ideale game om aan ongelovigen te tonen waartoe deze nieuwe console in staat is.

Het oog wil wel wat, maar je vingers willen nog meer en dat betekent dat de gameplay goed moet zitten. Aangezien de planeten te vergelijken zijn met deze uit Super Mario Galaxy en je in korte tijd de wereld rond bent, kan de camera soms eens vreemd reageren bij een scherpe bocht of is het iets moeilijker in te schatten hoever je tegenstander van je verwijderd is. Toch is het maar een klein euvel en net  zoals de controls went dit snel en ben je in mum van tijd een kei in de besturing en de gameplay. Op het einde van iedere missie opent zich een warpgate waar je naartoe moet om het  level uit te spelen. Veel tijd om nog verder te verkennen of geld te verzamelen is er dus niet en hoe sneller je er bent, des te meer bonuspunten je verdient.

Iedere hoofdstuk in de game is onderverdeeld in vier missies met de laatste steeds een bossfight. Dit is niet zoveel en een ervaren speler kan al vrij snel de game uitspelen. Daarna is het meer de bedoeling om scores te verbeteren en je kan gelijk welk level opnieuw kiezen in de arcademode die gaandeweg voor en door jou vrijgespeeld wordt. Denk echter niet dat de game al te simpel is, want vanaf de derde chapter worden de levels wel intenser en stormen de vijanden met meer en veel vlugger op je af. Tijd dan maar om voor de nodig upgrades te zorgen.

Bepaalde shoot'em ups hebben een weelde aan voertuigen en upgrades, maar Nano Assault Neo houdt het liever simpel. Je hebt maar 1 spacecraft en in de levels droppen er soms voorwerpen die je schip wat versterken of die je een nieuw wapen geven dat je met de schouderknoppen gebruikt. Tussen de levels door kun je met geld uit vorige levels je voertuig verder ontwikkelen met schilden, satellieten die rond je vliegen en meevuren of een drietal wapens die elk hun eigen effect voor dichtbij of veraf hebben. Als je geluk hebt, kom je soms in een bonuslevel terecht die veel weg heeft van een Star Fox-missie waar je op een steeds hogere snelheid geld en bonuspunten kan oppikken tot je crasht. In dit level staat de camera ook achter je en hoef je niet te vuren, enkel ontwijken. Een leuke variatie tussen de gewone levels door.

Mocht je toch steeds het loodje leggen kun je het ook met twee proberen. Een iemand gebruikt dan de GamePad en diens scherm terwijl de andere op tv bezig is met de gewone remote en nunchuck of pro controller. Helaas is de co-op optie wel enkel lokaal en is er geen online mogelijkheid. Ook al is de game wat aan de korte kant, scores verbeteren en de diversiteit in de planeten en monsters zullen je zeker laten terugkeren om meer gespuis af te knallen.