Professor Layton en het Masker der Wonderen

Het Westen heeft er lang op moeten wachten, maar Level 5 heeft eindelijk het tweede deel van de nieuwe Layton-trilogie naar Europa gebracht en dat terwijl Japan alweer op het punt staat het slotstuk van deze bekende franchise voor de kiezen te krijgen. Opnieuw zullen Hershel Layton en zijn leerlingen voor een helse opdracht staan met tal van mysteriën die zich voordoen, maar de professor is zijn puzzelkunsten nog lang niet kwijt en hij zal ons dan ook aantonen dat zijn stap richting 3D er niet een in het ongewisse is.

De reeks is nog maar zes jaar in ons midden, maar het is alweer de vijfde game die bij ons in de rekken ligt. Fans zullen wel weten waar ze aan beginnen, maar voor de nieuwelingen in dit soort games is het goed om te weten dat er ongeveer 150 puzzels in de game zitten en hierrond een groots verhaal is gecreëerd dat doorgaans op zo'n 15 à 20 uur zal verteld worden aan de hand van cinematische filmpjes en tal van dialogen tussen de helden en diegene die ze op hun zoektochten allemaal tegenkomen. Het Masker der Wonderen mag dan wel een tweede deel in een trilogie zijn, je zal geen moeite ondervinden om het verhaal te snappen en ook de personages zullen snel geïntroduceerd worden naarmate je in de game vordert.

Voor dit nieuwe avontuur trekken Professor Layton, zijn assistent Emmy en zijn leerling Luke richting Monté d'Or, een stadje dat sinds korte tijd is opengebloeid qua rijkdom en waar een gemaskerde heer het leven van de inwoners op stelten zet met magie. De professor zal moeten uitzoeken wie die man precies is en wat zijn masker zo speciaal maakt, terwijl hij terzelfder tijd ook in conflict komt met zijn verleden. Je hoort het al, dit is de eerste game in de reeks die een betere blik geeft op de jeugd van Layton. We willen niet verklappen wat je zoal zal meemaken, maar we kunnen alvast melden dat het verhaal terug van de bovenste plank is.

Zoals de vorige delen wordt het verhaal aan de hand van filmpjes en (voor België) Nederlands ingesproken dialogen vertelt. Nieuw voor de 3DS is wel dat de statische plaatjes van vroeger vervangen zijn door 3D-geanimeerde personages die allerlei bewegingen maken tijdens de gesprekken door. De modellen zijn misschien niet supergedetailleerd afgewerkt, de textuur en polygoonkeuze waar Level-5 voor gekozen heeft, past wel netjes in de wereld van Layton en gaat mooi samen met de tussenfilmpjes die we vaak te zien krijgen. Als het verhaal je niet interesseert en je wilt enkel puzzelen zal je natuurlijk moeten doorbijten, maar de animefilmpjes zijn van zo'n hoge kwaliteit dat je wel zal willen doorspelen om te zien welke plottwists er nog zullen gebeuren.

Wat de reeks ook zo magisch maakt, zijn de vreemde bewoners die je in de game tegenkomt. Het is een mooie afleiding van het hoofdverhaal en natuurlijk heeft quasi ieder personage een puzzel voor je klaarstaan. Iedere puzzel wordt netjes voor je uitgelegd en mocht je iets niet snappen, dan kun je altijd je hintmuntjes die je in de game vindt inschakelen om een goede tip te krijgen. Zoals gewoonlijk zullen er terug hersenbrekers en ook ietwat makkelijke puzzels te vinden zijn, maar keer voor keer heb je gelukkig rustgevende muziek op de achtergrond om je hersenen op hun gemak hun werk te laten doen.

Fans van de reeks zullen wel degelijk het een en ander herkennen in de puzzels die Level-5 ons voorschoteld, want net zoals vorige delen zullen er terug opdrachten zijn met wiskunde, logisch nadenken of het testen van je inzicht. Geen enkele puzzel is echter een kopie uit vorige games en met 150 van die puzzels zijn er wel degelijk unieke dingen die je nog nooit eerder meegemaakt hebt. Ook in de puzzels komen soms de nieuwe grafische truukjes naar voren, maar het echte 3D-werk van de 3DS wordt wel niet benut in de puzzels. Misschien een gemiste kans, maar de ontwikkelaar zal daar wel redenen voor gehad hebben, vermoeden we. Wel zien we steeds weer een heuse 3D-vinger van Layton uit het scherm komen als je slaagt in je opdracht, alsof hij je persoonlijk wilt bedanken voor je succes.

Niet altijd zul je via personages een puzzel voorgeschoteld krijgen. Net zoals vorige delen kan je ook onderweg bepaalde voorwerpen vinden die overgaan in een nieuwe opdracht. Hoe je deze voorwerpen vindt en de omgeving bekijkt is in deze game wel vernieuwd. Vroeger moest je met je stylus het scherm aantikken op zoek naar hintmuntjes of puzzels, maar nu krijg je op het onderste scherm een vergrootglas waarmee je rond kan kijken in de buurt. Kleurt het glas oranje, dan heb je iets gevonden of kun je met een personage praten. Wordt het blauw, dan kun je verder inzoomen op die plaats en mag je wel zeker zijn dat er ergens iets speciaals ligt. Deze methode van zoeken is veel makkelijker en ook een welkome toevoeging, gedaan dus met het oneindig tikken.

Iedere Layton heeft ook wel mini-games om naast de puzzels te doen. Nu krijg je in je reiskoffer onder andere een robot die je keer op keer door een doolhof moet leiden en je kan ook een circuskonijn trainen. Vorige keren waren deze spelletjes een aangename bezigheid, maar dit keer zijn ze toch wat aan de mindere kant om je meermaals mee bezig te houden. Ook in het verhaal zul je soms eens iets anders meemaken dat je achteraf kan herspelen: een paardenrace in Monté d'Or of een grot verkennen in de vorm van een dungeoncrawler. Het zijn extraatjes die de nieuwe grafische kantjes benutten, maar je ziet wel dat de ontwikkelaar er misschien iets meer kon uithalen dan het al deed. Stel dat je de game uitgespeeld hebt en alle puzzels zijn opgelost, dan is er nog geen reden om je game op te bergen of te verkopen. Het hele jaar door kun je dankzij Spotpass iedere dag een nieuwe puzzel krijgen, om een totaal van 515 puzzels te bekomen. Zeggen dat je weinig waar voor je geld krijgt, is hier dus duidelijk uit den boze en wie weet staat na de laatste puzzel ook het laatste deel terug voor de deur. Het zijn hoe dan ook mooie tijden voor de puzzelfans onder ons.