Medal of Honor: Warfighter

Twee jaar geleden konden we aan de slag met de reboot van Medal of Honor na jaren van stilte omtrent de reeks. Ontwikkelaar Danger Close wist toen een solide titel op de markt te brengen die vele spelers wist te bekoren. Men kreeg in die tijd hulp van DICE, bekend van Battlefield, om Medal of Honor te voorzien van de multiplayer. Met Medal of Honor: Warfighter neemt Danger Close echter de hele game onder haar hoede, zowel singlpelayer als multiplayer.

[Getest op PS3]

In Medal of Honor: Warfighter kruip je terug in de huid van de getrainde Tier 1-operatoren. Vanaf de start zullen enkele namen een belletje doen rinkelen, indien je de vorige Medal of Honor hebt gespeeld tenminste. Preacher, Dusty, Mother zijn namelijk weer van de partij, met Stump als de nieuweling en zij loodsen je doorheen de campagne. Als Tier 1-operator ga je overal in de wereld aan de slag om het kwaad te bestrijden. Zo strijd je in het begin tegen enkele piraten en ga je niet veel later gegijzelden redden van de dood.

De campagne van Medal of Honor: Warfighter komt pas echt op gang wanneer je een aanslag op het openbaar vervoer in Madrid meemaakt. Het hele team wordt ingezet om uit te zoeken wie verantwoordelijk is voor de aanslag en wat men gebruikte om de aanval uit te voeren. Niet echt een speciaal verhaal, maar gelukkig krijg je af en toe afwisseling bij de missies. Zo kruip je achter het roer van een boot en achter het machinegeweer van een BlackHawk. Je zal ook een opdracht krijgen die zich afspeelt in Dubai en waar je plaats mag nemen achter het stuur van een wagen. Het is eens wat anders dan constant van punt A naar B lopen en schieten.

Tijdens de campagne krijgen we filmpjes voorgeschoteld die een beeld scheppen van wat het gezin van een Tier 1-operator ondergaat. Je merkt hier de opzet van de ontwikkelaar om je de emotie te laten zien en voelen. Spijtig genoeg zorgen de tussenfilmpjes ervoor dat de missies niet echt aan elkaar hangen. Er is geen structuur te vinden en het lijkt erop alsof je van de hak op de tak springt.

Dat je voor het vijandelijke vuur veel dekking mag gaan zoeken, is logisch, maar de ontwikkkelaar voorziet hiervoor een leuke functie. Je kan namelijk over een dekking heen kijken door een bepaalde knop ingedrukt te houden. Dan pin je jezelf vast aan de dekking en kan je erover, links of rechts ervan kijken zonder geraakt te worden.

Tijdens de campagne zal je voorts veel te maken krijgen met gesloten deuren. Kloppen omdat de bel het niet doet zit er spijtig genoeg niet in. Wel krijg je de mogelijkheid om te kiezen uit een resem breach-mogelijkheden, waaronder intrappen, het slot uitschieten met een shotgun, een explosieve lading en meer. Je start met de mogelijkheid om een deur in te trappen. Eenmaal gebeurt dan schakel je over naar een slow motion-actie waar je de vijanden, die zich in de kamer bevinden, kan voorzien van een extra gat in het hoofd. Een volgende breach-mogelijkheid speel je vrij nadat je vier personen in het hoofd weet af te knallen.

Bovenstaande zaken zijn al bij al een leuke afwisseling bij het openen van een deur. In de andere gevallen zal je AI-gestuurde teamgenoot de deur openen. Hier stoten we op een ergernis die we ook terugvonden in de vorige Medal of Honor. Je zal in sommige gevallen immers even moeten wachten vooraleer je teamgenoot er is. Tijd die je verspilt dus omdat er zich een gescript moment moet afspelen, jammer.

Nu we toch over de AI bezig zijn: de vijandelijke AI is bij momenten lachwekkend. Zo nemen ze dekking aan de verkeerde zijde, negeren ze je volledig of blijven ze tien minuten achter een dekking zitten. Bij je teamgenoten zal je je dan weer ergeren aan het feit dat ze in sommige gevallen dezelfde dekking als jou kiezen en je komen wegduwen, waardoor je in het vijandelijke vuur terecht komt. Wat ook grappig is, is dat je onbeperkt munitie kan vragen aan je teamgenoten. Raap je overigens een vijandelijk wapen op dan komt dit in de plaats van het wapen dat je in je handen had. Wil je vervolgens van wapen verwisselen dan wordt het vijandelijke wapen weer weggegooid en komt je vorige wapen weer in de plaats. Met andere woorden: je kan het vijandelijke wapen niet bijhouden.

Onder de motorkap van Medal of Honor: Warfighter vinden we de Frostbite Engine 2.0 terug. We kennen de engine vooral van Battlefield 3 en we weten dat deze heel wat vernieling met zich meebrengt. Spijtig genoeg vinden we hier praktisch niks van terug in Medal of Honor: Warfighter, waardoor je het gevoel krijgt dat de vrijheid zeer beperkt is. Muren kan je niet vernietigen, de meeste dekking van de vijanden blijft intact en doorheen houten objecten, zoals een plank, kan je niet schieten. Sommige stukken dekking hebben ook een kleine invisible wall. Je voelt het gemis van de destructie vooral in de multiplayer. Wanneer iemand in een raampje zit te kamperen, moet je echt precies schieten om hem te doden, terwijl je anders gewoon een stuk uit de muur kon opblazen. Veel spelers zullen dan ook snel een leuk kampeerplaatsje vinden waar ze de helft van de ronde zullen spenderen.

De omgevingen zijn op grafisch vlak wat we verwachten van de engine, al kon het hier en daar wat beter. Ook ondervonden we af en toe een kleine grafische bug. De animaties doen ook wel eens wat tegendraads. Zo is het een paar keer voorgevallen dat we geen herlaadanimatie zagen, maar dat het magazijn wel hervuld was. De wapens zelf ogen een beetje speciaal en dit vooral bij bepaalde camouflagekleuren. Ze lijken dan precies ondergedompeld te zijn in een cel-shaded sausje. Wanneer we overgaan naar het geluid kunnen we vermelden dat de onderlinge dialogen en tussenfilmpjes proper werden afgewerkt. Hetzelfde verhaaltje bij de wapens. De verschillende geluiden van de wapens klinken realistisch, al klinken sommige wapens hetzelfde. Gelukkig wordt dit wat goedgemaakt door de soundtrack van Linkin Park. We hebben met plezier op het einde de credits bekeken met op de achtergrond het nummer Castle of Glass.

Naast de singleplayer krijgen we ook nog een multiplayer op ons bord. De multiplayer bestaat uit vijf verschillende modes, namelijk Combat Mission, Hotspot, Sector Control, Team Deathmatch en Homerun. Je hebt ook nog twee modes, genaamd Real Ops en Warfighter, die elk een samenstelling bevatten van de vorige vijf modes met een meer hardcore-feeling.

Combat Mission kunnen we vergelijken met de Rush-mode vanuit Battlefield. Het ene team moet een doel verdedigen op de map, terwijl het andere team moet aanvallen. Indien het aanvallende team het doel weet te vernietigen dan schuift de lijn op en krijgen de aanvallers een nieuwe opdracht. De verdedigers kunnen winnen door de versterking van het aanvallende team naar nul te herleiden. Een klein probleem bij deze mode is dat wanneer de lijn zich optrekt de bespeelde zone verboden wordt voor de verdedigers om spawncampen tegen te gaan. Het wordt soms een race tegen de klok om je uit de voeten te maken, soms met een nutteloze dood als gevolg.

Hotspot heeft wat weg van Combat Mission, al moet je hier eerst drie doelen identificeren vooraleer je de bom kan planten. Sector Control is de ouderwetse Domination-mode en Team Deathmatch heeft geen verschil met wat we onder de mode verstaan. In Homerun moeten spelers van een team een van twee vlaggen zien te veroveren om die vervolgens terug te brengen naar hun kamp. Op de helft van de tijdlimiet worden de rollen omgedraaid en moet het eerst aanvallende team de vlaggen nu verdedigen. Let wel op: je krijgt in de mode slechts één leven per ronde, dus geen respawn. Het is alleszins een leuke variant op de bekende Capture the Flag-mode.

De verschillende modes spelen zich af op acht mappen die voor elke mode wat anders van afmetingen zijn. De bestaande mappen zijn Somalia Stronghold, Novi Grad Warzone, Sarajevo Stadium, Basilan Aftermath, Hara Dunes, Al Fara Cliffside, Shogore Valley en Tungawan Jungle.

Voor de eerste maal kan je in Medal of Honor kiezen voor welk land je in het begin wil vechten. Je krijgt een selectie uit de beste elite soldaten. Gedurende de multiplayer zal je nieuwe nationaliteiten vrijspelen. Je krijgt toegang tot zes klassen, namelijk Sniper, Heavy Gunner, Assaulter, Spec Ops, Demolitions en Point Man. Elke klasse heeft zijn eigen stijl van wapens en gadgets. Zo krijg je bij de Assaulter toegang tot de 40mm grenadelauncher, terwijl je bij de Heavy Gunner kan rekenen op een bipod.

In Medal of Honor: Warfighter kan je beroep op de Support Actions. Net zoals bij Call of Duty moet je een aantal mensen doden om tot deze speciale acties toegang te krijgen. Er zijn vier verschillende 'levels' en voor elke klasse krijg je andere Support Actions. De Support Actions zijn dan ook nog eens onderverdeeld in twee categorieën, Offensive en Defensive. Zo bestaat de Tier 1 Support Action van de Point man uit een offensieve RQ-11 Raven en een defensieve Smoke Screen.

Door verschillende rondes te spelen verdien je natuurlijk XP-punten. Net zoals in het vorige deel verdien je een hogere rank bij een bepaald aantal XP-punten. Een nieuwe rank gaat hand in hand met toegang tot nieuwe nationaliteiten, wapens en gadgets voor de wapens. Nu kan je je wapen tot op het kleinste detail veranderen. Zo kan je een andere richter kiezen, een ander kleurtje verven, een ander magazijn insteken en meer. Je krijgt een heleboel mogelijkheden en dit bij ieder wapen zodat je na een tijd door de bomen het bos niet meer ziet. In de meeste gevallen echter zorgen al deze aanpassingen slechts voor beperkte verbeteringen.

In de multiplayer vecht je ook in een Fireteam samen met een andere speler. Je kan zij aan zij de opdrachten vervullen en zo de nodige extra punten verdienen, omdat je gaat voor teamwerk. Je kan je teamgenoot ook voorzien van nieuwe munitie en verzorging, terwijl je aan de andere kant via hem kan respawnen. Bij je teamgenoot respawnen kan enkel indien hij zich in geen enkel gevaar bevindt. Spijtig genoeg spelen de meeste andere spelers liever op zichzelf dan in teamverband.

Net zoals Battlefield kan je met Medal of Honor: Warfighter beroep doen op de Battlelog. Via een eigen tab kan je je statistieken bekijken en vind je iedere prestatie terug. Je vindt hier ook een Nation-sectie terug waar een kleine strijd aan de gang is tussen de verschillende landen. Na iedere ronde verdien je een x-aantal tokens. Die tokens kan je dan spenderen voor jouw land om het zo helpen de top te bereiken.