NBA 2K13

B-ballen met NBA 2K13
 

Ontwikkelaar Visual Concepts heeft nu al jarenlang een monopolie in het basketgenre, wat het niet alleen aan zichzelf te danken heeft, maar ook aan het falen van de concurrentie. Elk jaar rijst dus de vraag, nog veel meer dan bij jaarlijkse voetbal- of racegames, of de Amerikanen de lat voor zichzelf hoog genoeg kunnen leggen om een nieuwe game uit te brengen die verder gaat dan een organische evolutie van teamupdates en een likje verf. NBA 2K13 doet ons een beetje twijfelen, want hoewel het spel in het algemeen alweer enkele passen vooruitzet, zijn de vernieuwingen niet echt revolutionair te noemen.

[Getest op Xbox 360]

Vooraleer we dieper ingaan op wat NBA 2K13 nóg beter had kunnen maken, moeten we wel meteen duidelijk zijn: de game is sterker dan NBA 2K12, wat we vorig jaar al de beste basketgame (en een van de beste sportgames tout court) ooit noemden. Bijgevolg zet NBA 2K13 zonder meer opnieuw dé referentie voor het virtuele basketbal en is dit de game die je moet in huis halen als je een balletje wil gooien en nog geen andere basketgame zou hebben.

Nog meer dan FIFA slaagt NBA 2K erin om hedendaagse spelers en oude glorieën exact weer te geven zoals in de realiteit. Dat beperkt zich niet alleen tot de gezichten van de basketters, maar ook de manier waarop ze zich op de court voortbewegen, dribbelen, shots nemen of dunken. Het aantal en de accuraatheid van de verschillende moves voor individuele spelers is buitengewoon en het geheel laat zich daarboven ook erg vlot besturen. De controls zijn immers intuïtief genoeg om basisbewegingen erg eenvoudig uit te voeren, maar bieden ook de nodige diepgang om complexe blocks, screens, passes en shots uit de handen van je spelers te toveren. Daardoor speelt NBA 2K13 niet alleen fantastisch, maar ziet het er ook allemaal gelikt uit zodat je je op een echte Amerikaanse profcourt waant.

Wat is er dan allemaal anders dan in de vorige edities en wat zou er nog beter kunnen? Een eerste nieuwe feature is al vanaf de boxart zichtbaar, want naast foto’s van Rose, Durant en Griffin prijkt de naam van Jay-Z op de cover van de game als executive producer. Dat de gelauwerde hiphopper een belangrijk aandeel heeft gehad in het eindproduct valt in de eerste plaats natuurlijk vooral op door de soundtrack, maar ook door de structuur van de menu’s en de algemene afwerking die nog een stuk smoother is geworden en die zeker kan dienen als voorbeeld voor andere sportgames.

Een tweede belangrijke vernieuwing laat zich in de gameplay voelen, door een nieuwe toevoeging aan de controls. Zoals steeds voer je bewegingen uit met de linkerstick en gebruik je de rechterstick om dribbels en fakes op de court te toveren. Een nieuwigheid is dat je nu door het indrukken van een knop en het tegelijkertijd bewegen met de rechterstick ook shots kunt nemen en kunt dunken zonder dat je daarvoor andere knoppen nodig hebt. Toegegeven, het nieuwe systeem vraagt wat gewenning en velen zullen misschien terugkeren naar de bekende controls, maar eens je het onder de knie krijgt, werkt het wel naar behoren en is het een aangename (maar niet essentiële) toevoeging.

Wat verdwenen is sinds vorig jaar is de adoratie voor Michael Jordan. NBA 2K12 was voor een groot stuk opgebouwd rond de personencultus van de legendarische superster en de klassieke topmomenten en –wedstrijden van Jordan en andere toppers kennen niet echt hun gelijke in NBA 2K13. Hoewel het Dream Team van 1992 voor een stuk die lacune weet op te vullen, is de uitwerking veel minder sterk wat Visual Concepts deed bij de vorige editie met Michael Jordan en, bij uitbreiding, de NBA's Greatest modus.

In de singleplayermodi vind je een aantal eerder subtiele en niet zo ingrijpende veranderingen, maar er werd – terecht – vooral gefocust op het rechttrekken van de online multiplayer die het in NBA 2K12 bij wijlen liet afweten. Er zijn om te beginnen enkele nieuwe modi aanwezig op de disc, waaronder de MyTeam-modus die zich - via een team dat je beheert en uitbouwt met virtuele credits - vlot laat vergelijken met EA’s Ultimate Team. Je begint de modus met een legertje nobele onbekenden en zult al zwetend en zwoegend Virtual Coins verzamelen om uiteindelijk supersterren als LeBron James of Dwight Howard binnen te kunnen halen. Op multiplayervlak werd ook stevig gesleuteld aan connectiviteits- en lagproblemen die 2K12 plaagden. Voorlopig lijkt dat met succes gedaan.

Dat alles er prachtig en levensecht uitziet hebben we al vermeld en ook de audio blijft niet achter. De soundtrack is door de inbreng van Jay-Z natuurlijk helemaal af en ook de commentaarstemmen werden nog beter uitgewerkt dan voorheen. Je zult de commentatoren nu ook referenties horen maken naar je eerdere wedstrijden en zelfs naar zaken die je tijdens persconferenties hebt verklaard.