Of Orcs And Men

Speel als antiheld in Of Orcs And Men

Of Orcs And Men is gemaakt door Cyanide, bekend van het teleurstellende Game Of Thrones, en Spiders (The Testament Of Sherlock Holmes). Het zijn niet meteen ontwikkelaars die je direct zou opnoemen, maar uiteraard wilt dit niet meteen zeggen dat Of Orcs And Men slecht is. Integendeel zelfs, deze RPG heeft heel wat in petto.

[getest op Xbox 360]

Laten we meteen met het beste in huis vallen, het verhaal. In het begin van het spel is er een mooie cutscène die ons verteld dat alle Mensen op Iserian één vredig geheel vormen. Ze hebben één koning en één geloofsovertuiging (heel realistisch dus). Enkel het zuiden van Iserian is niet onder controle omdat daar alle Orcs en Goblins zitten. De Orcs zijn niet meteen wezens waar je mee kunt praten, dus voeren ze al een lange tijd oorlog met elkaar. Omdat het maar niet echt wilt vorderen, beslissen de Mensen om een gigantische muur te bouwen in het zuiden zodat ze zeker geen grond verliezen aan de sterke Orcs. Jaren later ziet alles er helemaal anders uit en zijn de Orcs serieus in de minderheid en worden ze gebruikt door de Mensen als slaven.

Je zou denken dat je met een menselijk karakter speelt maar Of Orcs And Men kiest voor een originele aanpak. In het spel speel je als de orc Arkaïl en de goblin Styx. Arkaïl is lid van de Bloodjaws, één van de meest gevreesde groepen onder de Orcs. Als nickname heeft hij 'Butcher of Bay Harbor'. Deze heeft hij gekregen omdat hij in een gevecht gewonnen heeft tegen een meerderheid van Mensen. Er is echter ook een negatief kantje aan deze nickname, omdat Arkaïl ook Orcs heeft vermoord die vrienden waren. Hiermee leer je dan dat Arkaïl zichzelf niet altijd in de hand heeft, want naarmate hij kwader en kwader wordt verliest hij de controle over zichzelf en vermoordt hij alles wat in zijn weg staat, vriend of vijand. Dit biedt ook een bijzonder tactisch element in het combatsysteem, maar hierover later meer. De goblin Styx is een totaal ander personage: hij is zeer mysterieus en voorzichtig. Beide karakters zijn erg goed uitgewerkt en ze hebben allebei boeiende verhalen die stelselmatig met flashbacks of grappige conversaties verteld worden. Meermaals hebben we echt moeten lachen met wat er allemaal uit de mond van Styx kwam, een dikke pluim voor de humor dus.

Mocht je Final Fantasy XIII gespeeld hebben, dan weet je ongeveer hoe je door de wereld stapt. Om eerlijk te zijn is het zelfs nog erger dan dat: compleet linear dus. Onzichtbare muren en duidelijke wegen met maar één bestemming. Heel af en toe heb je eens twee paden, maar dat is dan puur omwille van een kist met items. We hebben tijdens het spelen van Of Orcs And Men toch wel wat vrijheid gemist. Omdat je geen keuze hebt is het spel op bepaalde momenten redelijk saai en dat om verschillende redenen. De voornaamste is dat het stramien van de gameplay altijd hetzelfde is: een paar gevechten tegen vijanden om daarna een cutscène te kunnen bewonderen. Styx heeft een speciale eigenschap waardoor je volledig stealth kan gaan. Stap één is dus eerst een paar vijanden proberen stealth te vermoorden zodat je niet teveel vijanden tegelijk tegen je hebt. Stap twee is daarna de rest van de tegenstand te verslaan met de brute kracht van Arkaïl en de afstandsaanvallen van Styx. Stap drie is daarna wat verder lopen naar het volgende gevecht. Deze drie stappen zul je ongeveer twaalf uur doen met een paar cutscènes en grappige gesprekken tussendoor. Maar meer ook niet.

Het questsysteem is een beetje minder linear: je hebt altijd wel je algemene quest, maar tijdens het spelen kom je meermaals verschillende opdrachten tegen. Je moet deze dan wel zo snel mogelijk doen omdat de kans groot is dat je anders te ver in het spel bent en je ze niet meer kunt spelen. Het toffe aan deze opdrachten is dat de meeste ervoor zorgen dat je meer te weten komt over het verleden van de hoofdpersonages. Voor de achievement/trophy-hunters is het ook de moeite waard, want een voltooide uitdaging zal in de meeste gevallen altijd gepaard gaan met het unlock-geluidje voor een achievement/trophy.

Gelukkig is het op het eerste zicht beperkte gevechtsysteem erg leuk met veel diepgang. Net zoals hun vorige RPG 'Games Of Thrones' vecht je automatisch tegen de vijanden. Je kan kiezen tussen verschillende aanvallende en verdedigende skills. Arkhaïl is vooral een close-combat karakter met als unieke eigenschap dat je moet oppassen dat hij niet teveel aanvallende bewegingen uitvoert. Bij Arkhaïl heb je een extra meter en als die volledig vol is ben je de controle kwijt en valt hij alles en iedereen aan, dus ook Styx. Je doet echter veel meer damage als hij oncontroleerbaar is. Je zal moeten beslissen wanneer je hem woest maakt zodat je de gevechten gemakkelijker kunt winnen. Styx is in tegenstelling tot Arkaïl meer een range-vechter die vijanden kan vergiftigen of stunnen. Op verschillende momenten moet je echt bekijken wat je mogelijkheden zijn, want anders zal je het niet lang overleven. De meeste spellen houden de moeilijke gevechten pas voor het laatste maar met Of Orcs And Men heb je al snel een uitdaging, vooral op de harde moeilijkheidsgraad. Je hebt ook geen health potions of dergelijke; er zijn wel manieren om terug wat health te krijgen met bepaalde skills, maar het is toch even wennen. De twee karakters kunnen elkaar wel onbeperkt terug tot leven brengen, gelukkig maar.

Grafisch is Of Orcs And Men een vreemde eend in de bijt. In het algemeen ziet het er goed uit, met stukken die zelfs indrukwekkend zijn. Het gaat wel vrij snel bergaf als je de watereffecten te zien krijgt. Vooral wanneer het aan het regenen is, is het effect op de karakters erg raar en lelijk. De verschillende objecten lopen ook onrealistisch door mekaar en zweven in sommige gevallen ook in de lucht.  Deze minpuntjes komen meer voor dan gewenst, wat het totaalbeeld best wel naar beneden brengt. Het geluid is dan weer wel van een opvallend sterk niveau. De omgevingsgeluiden zijn erg toepasselijk maar vooral de stemmen van de karakters zijn briljant. Dankzij de sterke en grappige dialogen kijk je steeds uit naar het volgend gesprek. Let wel op dat er geen kinderen in de buurt zijn, want in één op de drie zinnen zit wel een vloekwoord.