F1 2012

Nieuwe spelmodi, maar oude gameplay in F1 2012

Het verleden bewijst dat het niet zo eenvoudig is om een F1-game te maken die iedereen bevalt. Dat heeft ook Codemasters ondervonden toen het de magische Formula One-licentie enkele jaren geleden in handen kregen. Met F1 2012 toont de Britse uitgever dat er een aantal lessen zijn getrokken uit de fouten van het verleden. Hoewel de game dus merkelijk vlotter draait dan Grosjean en Alonso dit jaar door La Source op Spa-Franchorchamps gingen, blijven we hier en daar toch op onze honger zitten. 

[getest op Xbox 360]

Een van de moeilijkste aspecten bij het ontwikkelen van een goede F1-game is het vinden van de juiste balans tussen het aantrekkelijk maken van de game voor casual spelers en het zo getrouw mogelijk simuleren van de realiteit voor de die hard-fans. Heel wat games gingen in het verleden de mist in door te veel in een van beide richtingen te zwenken en het is duidelijk dat Codemasters in F1 2012 de evenwichtsoefening heel bewust heeft uitgevoerd door in te spelen op de noden van beide groepen spelers.

Dat laat zich meteen voelen wanneer je de game voor de allereerste keer in je console ploft. Na het ingeven van de onvermijdelijke code om online te kunnen spelen, word je meteen op het circuit in Abu Dhabi gedropt in een uitgebreide tutorial. Deze Young Driver Test stoomt je door een aantal elementaire uitdagingen en video’s klaar voor het echte werk. Je maakt er kennis met onder andere KERS en DRS en je leert enkele subtiliteiten van de controls onder de knie te krijgen op een manier die beter is uitgewerkt dan bij de meeste andere sportgames. Een deel van deze tutorial kun je ook gewoon skippen, maar veteranen zullen ongetwijfeld even een zucht slaken wanneer ze merken dat de eerste paar testen niet te vermijden zijn.

Puur op het gebied van gameplay zijn de veranderingen minder goed te spotten. De besturing is nog steeds strak genoeg en de auto’s lijken hetzelfde rijgedrag te vertonen als in de vorige edities. In dat opzicht is F1 2012 dus zeker geen grote verbetering tegenover de vorige edities. Aan de AI van je tegenstanders is wel duidelijk gesleuteld, waardoor ze een pak realistischer lijken te reageren op jouw manoeuvres in plaats van hun eigen strakke lijn koste wat het kost te volgen. Wat casual gamers wel zou kunnen tegensteken zijn de wel heel strenge tijdstraffen waarmee je om de oren geslingerd wordt als de game detecteert dat jij de oorzaak bent van een botsing of indien je een stukje van het parcours afsnijdt. Vooral dat laatste lijkt erg gevoelig, want zelfs als je nog met twee wielen op de track rijdt, word je soms al bestraft.

Eens de Young Driver Test afgewerkt, kom je terecht in het hoofdmenu, waar een heleboel zaken zijn veranderd. De toevoeging van een aantal spelmodi springt snel het oog, met zowel aandacht voor ervaren rotten als voor nieuwkomers en casual spelers. Een eerste spiksplinternieuwe modus, die vooral op de laatste categorie gamers is gericht, is de Season Challenge Mode. Deze modus zou je kunnen omschrijven als de light-versie van het traditionele F1-seizoen. Season Challenge bestaat immers uit een selectie van 10 Grote Prijzen, waar je telkens één snelle ronde moet rijden om je op de grid te kwalificeren en dan een wedstrijd van slechts vijf rondjes moet afhaspelen.

Beginnen doe je in een van de zwakkere teams zoals Marussia of Caterham, maar door rivalen uit te kiezen en vervolgens ook te verslagen kun je jezelf gestaag een weg banen naar de betere teams. Wanneer je geen al te gemakkelijk moeilijkheidsniveau kiest, biedt Season Challenge een aardige uitdaging en is de droom om bij een topteam te kunnen rijden voldoende om ook casual spelers te kunnen motiveren. Deze modus wil het mogelijk maken om een beperkte carrière-ervaring te beleven, inclusief teamwissels en rivaliteiten met andere rijders, maar zonder tientallen uren te hoeven investeren in de game en de modus slaagt daar met brio in. We kunnen ons niet voorstellen dat de traditionele F1-fans vaak in deze modus zullen terug te vinden zijn, maar wie eerder naar een snelle arcade-ervaring op zoek is, zal hier des te meer zijn gading vinden.

Een tweede nieuwigheid is de Champions Mode die inspeelt op het feit dat er momenteel zes wereldkampioenen terug te vinden zijn in het F1-circuit. Zoals we ook al zagen in andere sportfranchises zoals EA’s FIFA en Madden en 2K’s NBA, duikt F1 2012 in de historiek van de sport om gamers een aantal belangrijke momenten te laten herbeleven. Je kruipt in de wagens van Alonso, Button, Hamilton, Raikkonen, Schumacher en Vettel met telkens een specifieke opdracht, zoals het inhalen van een bepaalde rijder binnen een beperkte hoeveelheid rondjes of het overleven van hachelijke weersomstandigheden tot het eind van een race. De toegevoegde waarde van deze modus is beperkt, maar zien we eerder als een extraatje dat bijdraagt tot de variatie die terug te vinden is op de disc waarop ook nog de traditionele Time Attack en Quick Race-modi terug te vinden zijn.

De modus waar de serieuze F1-fanaten de meeste tijd in zullen doorbrengen is wellicht de carrièremodus. Codemasters heeft ervoor gekozen om je enkel met een eigen gecustomiseerde piloot te laten deelnemen aan het kampioenschap. Dat we niet meer in de huid kunnen kruipen van Michael Schumacher en aan de (virtuele) wereld bewijzen dat deze jongeling het nog steeds kan vonden we toch wel een gemis en we begrijpen de keuze van Codemasters om deze mogelijkheid te schrappen dus ook niet helemaal.

De Career Mode begin je dus met je eigen rijder achter het stuur van een van de zwakkere teams. Naarmate je goede prestaties aflevert, kom je steeds meer in de kijker te staan en krijg je ook contractaanbiedingen van de betere teams (en dus ook de betere wagens). De focus ligt meer dan vorig jaar op de races zelf, wat zich bijvoorbeeld laat voelen door de afwezigheid van interviews. De meeste randinformatie krijg je via droge e-mails en krantenkoppen, waardoor de carrièremodus meer aanvoelt als een opeenvolging van raceweekends dan als een rockster die op tour is – wat de essentie van de game en de sport meer doet uitkomen.

Elk raceweekend bestaat uit een vrije training, drie kwalificatiesessies en de GP zelf. Puristen zouden kunnen jammeren over de afwezigheid van een tweede en derde vrije training, maar volgens ons heeft Codemasters de juiste keuze gemaakt voor de game door deze ballast te schrappen om toch wat meer tempo in het spel te houden. Voor wie het nog allemaal te langdradig is, kan ervoor kiezen om de trainingssessie helemaal te schrappen en zelfs om de opeenvolgende kwalificatiebeurten te vervangen door een kwalificatiesessie van één enkele snelle ronde. Toch is deze modus niet echt bestemd voor wie op zoek is naar een snelle shot F1-geweld, want het is niet langer mogelijk om de GP in 3 rondjes af te haspelen. Het minimum waar je in Career Mode voor kunt kiezen, is immers opgetrokken tot 25% van de werkelijke race-afstand.

Net zoals de echte teams en rijders zul je dus sowieso te maken krijgen met moeilijke keuzes in verband met je banden en pitstopstrategie, wat het realisme zeker ten goede komt. F1 2012 is nog steeds veel meer een arcadegame dan een simulator, maar de game maakt wel duidelijk dat hevig remmen in de bochten en plankgas gaan in de rechte stukken vreet aan je rubber. Je crew in de pits communiceert ook uitgebreid over de status van je bolide tijdens de race, maar uiteindelijk ben jij het zelf die de keuze maakt in welke ronde je de pits bezoekt. Ook het verbeterde dynamische weersysteem zorgt voor boeiende racemomenten. Weercondities zijn sterker gelokaliseerd, waardoor sommige bochten van de track nat kunnen liggen terwijl de rest kurkdroog is. We hadden ook de indruk dat weersveranderingen vaker voorkomen in dit nieuwe systeem. Of dat bijdraagt aan het realisme is maar de vraag, maar het maakt het racen alleszins boeiender.

Tenslotte zijn er dan de multiplayermodi, waar je raceplezier zoals steeds vooral bepaald wordt door de mentaliteit waarmee de tegenstand de race rijdt. Zoals steeds is één onnozelaar die de andere wagens ziet als schokbrekers om sneller door de bochten te gaan genoeg om je vanaf bocht 1 te doen zuchten (en te doen opstappen), maar wanneer je met gelijkgestemden kunt spelen staan de offline en online modi (inclusief de coöperatieve teammodus) garant voor heel wat speelplezier.

Ook grafisch is er weer wat vooruitgang merkbaar en vooral in regenweer komen de visuele effecten volop tot hun recht. Ook de schaduw- en lichtanimaties op de wagens - en dan vooral de zilverpijlen van McLaren - schitteren als nooit tevoren. Op auditief vlak zorgt KERS voor extra luid ronkende motoren en valt op dat de weerkaatsing van de geluidsgolven tegen muren op stratenparcoursen en in tunnels speciale aandacht heeft gekregen.