World Of Warcraft: Mists Of Pandaria

Pandamie in World of Warcraft: Mists of Pandaria
 

Mensen die al vanaf 2005 meedraaien in het virtuele Azeroth herinneren zich wellicht nog het gevoel dat je kreeg wanneer je eindelijk die ene baas had verslagen. Eindelijk dat ene wapen bemachtigde. Paraderen in Orgrimmar/Stormwind met je purperen outfit en aanbeden worden door spelers van zowel level 60 als 30. Van zero naar hero, een karakter uit het niets opwerken naar een held(in) die allerlei gevaren trotseert met zijn of haar trouwe guild, noem het wat je wil, maar het concept leek aardig te werken. Datzelfde concept lijkt de dag van vandaag nog altijd de grootste drijfveer te zijn achter de [nog steeds] populaire MMORPG World Of Warcraft. Toegegeven, de ijzersterke formule is sindsdien serieus afgezwakt, maar de kern weet nog altijd miljoenen spelers te lokken. Terecht zelfs, want ondanks alle veranderingen door de jaren heen blijft World Of Warcraft een zekere aantrekkingskracht behouden die weinig andere MMO's bezitten. Ook in het hart van Pandaria is diezelfde aantrekkingskracht opnieuw te vinden.

Dat Blizzard de strijd tussen Horde en Alliance weer wil doen opleven is al merkbaar vanaf de eerste stap die je zet in Pandaria. Nog voor je op je dooie gemak kan beginnen questen, speelt er zich namelijk een helse strijd af tussen beide facties. Afhankelijk van de factie die je speelt, zal je de basis van de tegenpartij vanuit de lucht aanvallen. Een intro die meteen de toon zet voor de rest van deze expansie. Dit alles gebeurt natuurlijk in de achtertuin van het nieuwe Pandarenras, een situatie die de nodige spanning met zich meebrengt. Tel daar nog wat voorspellingen, profeten bij en een panda die je meeneemt op zijn reis naar het beste bier en je hebt een idee van het verhaal. 

Blizzards keuze om ditmaal de Pandaren te gebruiken als nieuw ras, werd op zijn zachtst gezegd niet door iedereen gesmaakt. De panda's leken voor vele mensen een grap, hét bewijs dat World Of Warcraft de slechte kant op gaat. Onterechte kritiek zo blijkt, want de Pandaren en het bijhorende verhaal brengen een zekere kwaliteit en diepte die al jaren zoek is bij de quests van World Of Warcraft. Het is duidelijk dat de vele jaren ervaring in het genre zijn vruchten begint af te werpen op de omgevingen, de karakters en hun quests. De afwerking hier overtreft eerdere expansies als Cataclysm en Wrath Of The Lich King zonder enig probleem. Het systeem zelf is ook geperfectioneerd. Quests waar je 30 tijgers moest slachten of 10 items moest verzamelen - die slechts om de vijf keer weten te droppen - zijn drastisch gereduceerd.

Dat soort quests is natuurlijk niet volledig verdwenen, maar de doelstellingen ervan zijn zo gekozen dat het questen zelden aanvoelt als een sleur - een probleem dat bij eerdere expansies wel aanwezig was. In de plaats daarvan ontdek je continu nieuwe gebieden en ben je een actief deel van het verhaal, eentje dat ditmaal trouwens een pak meer in-game cutscènes bevat. Variëteit is tevens ook aanwezig, met quests waar je bij momenten achter het vizier van een sniper-geweer komt te zitten en zelfs een ondode vrouw moet beschermen als aap. Quests als deze weten de weg naar level 90 wat interessanter te maken, maar worden wel spaarzaam gebruikt om niet al te storend over te komen. 

Verder ben je natuurlijk niet gelimiteerd tot het uitvoeren van quests op weg naar level 90, want de gebruikelijke dungeons zijn uiteraard ook nog aanwezig. Zo kan je op level 85 zelfs al aan de slag in twee verschillende dungeons, Stormstout Brewery en Temple of the Jade Serpent. Die eerste is een heuse brouwerij, waar de enige echte Chen Stormstout - bekend van Warcraft III - een rolletje in speelt. Bij de tempel krijg je dan weer de opdracht om de kwaadaardige Sha Of Doubt uit te schakelen, oftewel de fysische manifestatie van 'wantrouwen'. Dit klinkt misschien wat vreemd voor mensen die niet bekend zijn met Pandaria, maar het houdt dus in dat elke Sha een fysische vorm is van negatieve emotie(s), zoals angst, haat en woede. Komt perfect van pas in een expansie waar allerlei negatieve emoties zich mengen in een factiestrijd, nee?

Het speciale aan bovenstaande dungeons is trouwens de link met het verhaal, want beide dungeons staan ook in het continent Pandaria. Dat betekent dus dat je dungeon eerst zal verkennen als questgebied, waarna de dungeons dienen als extra invulling van het verhaal. Het zorgt er dus voor dat de buitenwereld en de dungeons beter worden verbonden. Dit wordt natuurlijk wel een beetje verpest als je meteen dungeons gaat doen via de Looking For Group tool, aangezien men dan evenementen zal gebruiken die normaal pas gebeuren na het uitspelen van elk questgebied. Een tikkeltje vreemd dus, want dit had makkelijk vermeden kunnen worden door een slotje te plaatsen op die dungeons totdat je een bepaalde quest hebt afgehandeld. Gelukkig is dit probleem wel minder merkbaar in de latere dungeons, zoals bijvoorbeeld Siege of Niuzao Temple. Die zone blijft wel gerelateerd aan enkele quests, maar het eigenlijke gebied wordt afgezonderd tot je de dungeon betreedt.

Every Day I'm Pand-a-ren

Zoals elke World Of Warcraft-speler wel zal weten, begint de game pas op het eindlevel, ditmaal dus 90. Heroics openen zich - mits je voldoet aan de vereisten -, een vloed aan dagelijkse quests verschijnt en je kan beginnen trainen voor je reputaties en uitrusting. Ook hier bespeuren we trouwens enige vorm van vernieuwing. Neem nu de Tillers als voorbeeld van de reputatie(s), daar beheer je je eigen boerderij die steeds groter en beter wordt naarmate je reputatie met hen stijgt. Andere dailies, zoals die in de Vale of Eternal Blossoms, vervullen dan weer de nood aan progressie, met een duidelijke en visuele verandering in de zone eenmaal je reputatie weer een nieuw level bereikt. De quests roteren hier ook dagelijks, waardoor de verveling minder snel toehapt.

Tijdens het levelen zal je 'slechts' vier dungeons vrijspelen, maar eenmaal level 90 zal dat aanbod verhoogd worden naar een totaal van 9 dungeons. Van die negen dungeons heb je er drie - Scarlet Halls, Scarlet Monastery en Scholomance - die enkele speelbaar zijn op heroic, aangezien de normale mode bedoeld is voor lagere levels (30-40). Qua uitdaging liggen al deze dungeons lager dan de Cataclysm launch (pre-patch), aangezien ons karakter slechts enkele uurtjes nodig had na het behalen van level 90 om alle negen heroics uit te spelen. "Release Spirit" is dus een zinnetje dat amper voorkomt in deze heroics. Dat gezegd zijnde, de confrontaties zijn wel goed uitgewerkt. Zo zijn er gevechten waar je een zwakke plek moet raken door je karakter uit een turret te schieten, terwijl de klassiekere "don't stand in the fire"-momenten nog steeds aanwezig zijn. Spelers die uiteindelijk toch nog uitdaging zoeken, kunnen aan de slag met het Challenge systeem. In deze mode word je uitrusting genormaliseerd en moet je de desbetreffende dungeon in een bepaalde tijd voltooien. De geleverde prestaties op het einde beslissen dan welk type medaille dat je krijgt: brons, zilver of goud. Die medailles beslissen op hun beurt wat voor beloning je krijgt.

Als extra uitbreiding op de PvE heb je trouwens ook Scenarios, die eigenlijk vrij vergelijkbaar zijn met dungeons. Het zijn verscheidene avonturen voor drie spelers, waar de standaardvereiste van een tank, healer en DPS van de kaart wordt geveegd. In de plaats daarvan maakt het niet uit wat voor team je hebt (3x healer, 3x dps, 3x tank). Iedereen deelt gewoon kloppen uit, terwijl je wordt geleid door één van de vele verhaaltjes zoals een bierfestival redden van enkele agressieve aapjes. De beloningen zijn wel niet van heroic kwaliteit, maar ze blijven wel goed genoeg om deze Scenarios toch een tijdje te blijven doen. Het beste aan dit hele systeem? Je kan je karakter zowel in de Heroic- als in de Scenariowachtrij plaatsen, tegelijkertijd. Aangezien Scenarios makkelijker te vullen zijn, zal je wellicht eerst daar terecht komen, maar het geweldige aan dit systeem is dat de Heroic-timer gewoon blijft verder gaan terwijl je een Scenario zit te spelen. Een systeem waar iedereen blij van wordt.

Pet versus Pet

Om de wat meer casual gerichte speler een pleziertje te doen, zit er nu ook een heus pet battle systeem in de game. Dit zorgt ervoor dat de voorheen passieve pets eindelijk een doel krijgen. Geen zorgen, want je kan nog altijd gewoon pochen met zeldzame pets, ook al zijn de pets in theorie even sterk. Meer nog, het geeft mensen meer reden om te jagen op zeldzame pets, wat de economie van de game enkel maar versterkt. De eigenlijke gevechten zijn gelukkig van dezelfde kwaliteit als de rest van de game: een beetje grappig, verslavend en uiteraard leuk. Het is tevens geweldig hoe Blizzard elke pet voorzien heeft van passende aanvallen, of dat nu een Winterveil gnome is die smijt met sneeuwballen of Mini Thor die raketten afschiet.

Player versus Player

De traditionele PvP is natuurlijk ook niet vergeten. Zo heb je dankzij de CRZ (Cross Realm Zones) meer World PvP dan ooit. We hebben zelfs al grootschalige gevechten in Hillsbrad en Durotar mogen aanschouwen, iets wat al jaren geleden was op onze server. Nieuwe battlegrounds zijn uiteraard ook aanwezig, want zo krijg je twee nieuwe slagvelden ter beschikking. Allereerst heb je The Temple of Kotmogu, waar spelers artefacten moeten overnemen die de houder sterker maken, maar tegelijkertijd ook zwakker. Het klinkt nogal verwarrend, maar dit is hoe het werkt: je krijgt een debuff die begint bij 30% increased damage taken, 5% decreased healing en 10% increased damage done. Dit stijgt steeds, waardoor je nummers begint te krijgen als 90% decreased healing en 100% increased damage done. Des te langer je het artefact kan vasthouden, des te meer punten je team ontvangt. Het aantal punten dat je ontvangt per tick stijgt ook wanneer je dichter tegen het midden van de map komt te zitten. Wel oppassen geblazen, aangezien er een grote groene straal op je karakter schijnt, waardoor de vijand al snel weet waar je zit.

De tweede battleground heet Silvershard Mines en daar heb je twee teams van 10 die verschillende mijnkarretjes moeten bemachtigen. Deze karretjes spawnen in het midden van de grot en kunnen vertraagd of omgeleid worden door schakelaars die je her en der kan vinden. Deze elementen zorgen ervoor dat Silvershard Mines toch de meest innovatieve battleground van de twee is, al blijft The Temple of Kotmugu een leuke afwisseling.  

De grafische kant van Mists Of Pandaria is duidelijk op zijn sterkst. Desondanks is dit de sectie waar World Of Warcraft het meeste kritiek op krijgt. Opnieuw onterecht vinden wij, want World Of Warcraft doet wat het doet en slaagt daar goed in. Het is geen Guild Wars 2 en probeert dat ook niet te zijn. De stijl van World Of Warcraft is nu eenmaal uniek en we zien niets liever dan de huidige graphics. Meer nog, door de vele aanpassingen door de jaren heen - denk maar aan het water, de schaduwen en de hoge resolutie modellen - ziet World Of Warcraft er best mooi uit in de nieuwe gebieden. Het enige opvallende zijn de modellen van rassen die er al vanaf het begin bij horen, zoals de humans en orcs. Ze worden wel goed verstopt door de vele lagen uitrusting, die er trouwens wél goed uit zien voor het grootste deel, maar het verschil met de Pandaren blijft groot. Blizzard blijft echter beloven dat er ooit een patch zal komen met nieuwe modellen, dus wie weet.

We mogen dat tweede deel trouwens niet vergeten, de soundtrack. Hier is World Of Warcraft meester van het vak. Geen enkele MMORPG kan de soundtrack van World Of Warcraft overtreffen en dat benadrukken we maar al te graag. Het is een van de weinige games waardoor je meteen zin krijgt om de volledige set te downloaden op iTunes of andere media, zo goed is ze. Het speelt verder een grote rol in het questen, want goede muziek verheerlijkt de ervaring alleen maar. 

Waar te beginnen...

Er is natuurlijk nog heel wat dat we niet hebben besproken. Om te beginnen heb je deze expansie twee nieuwe wereld-bazen, die zelfs te verslaan zijn op rustige realms. Dankzij het CRZ-systeem kan je namelijk een raid maken die deels bestaat uit je eigen realm, maar ook deels uit andere realms. Zo hebben wij er al enkele succesvolle raids op zitten, die gemaakt waren met vrienden van allerlei servers. Ook kan je verscheidene lore-items vinden rondom Pandaria, die elk hun achievement hebben. Vind je ze allemaal, dan ben je meteen "exalted" met The Lorewalkers, waarna je een toffe vliegende disc krijgt die, jawel, gebruikt wordt als mount. Verder is deze expansion heel goed uitgewerkt, vooral in de kleine dingen. Denk maar aan AoE-loot dat automatisch geactiveerd wordt wanneer je meerdere schepsels hebt uitgemoord. Ook het delen van mounts, titels en achievements tussen karakters is een grootse verandering die vele spelers maar al te graag zagen komen.

Op dat vlak is Mists Of Pandaria wellicht de beste expansie tot nu toe. De quests zijn (enorm) goed uitgewerkt, de zones ogen mooi en de end-game content is voorlopig immens groot. Eens 90 weet je niet waar te beginnen om het zo te zeggen. Toch blijft het moeilijk om de toekomst van deze expansie in te schatten. Daarbij blikken we maar al te graag terug op Cataclysm, waar spelers bijna een jaar dezelfde raid zaten te doen (Dragon Soul). Aangezien papfles zijn glazen bol liever voor zichzelf houdt, kunnen we de toekomst echter niet bekijken. We kunnen dus enkel een conclusie (en cijfer) plakken over de huidige staat van de game en die is meer dan in orde.