Super Hexagon

Vroeger, nog voor consoles in bits uitgedrukt werden en dieren nog konden praten, draaiden videogames rond slechts één ding: reactiesnelheid. Grafische pracht en praal, cutscènes en verhaallijnen werden volledig aan de fantasie van de speler zelf overgelaten. Denk aan Donkey Kong, Frogger, Galaga en vele anderen. Aartsmoeilijke en onvergeeflijke klassiekers. Voeg aan dit rijtje nu maar gerust een nieuwe naam aan toe: Super Hexagon.

Als je voor de eerste keer Super Hexagon opstart, hoor je binnen de vijf seconden de hypnotiserende vrouwelijke robotstem droogweg de eerste “Game Over” aankondigen. Wen er maar vast aan. Een fractie later, na een dwingende “Begin”,  start meteen een nieuwe sessie. Drie seconden later is het weer zo ver en ben je terug bij af. Maak je borst maar nat, want zo gaat het nog wel een tijdje verder. In dit spel wordt je speelduur in honderdsten van een seconde bijgehouden en dat is geen overbodige luxe.

De spelmechaniek is gamen in puurste vorm. Als abstracte polygoon bevind je je in het midden van een op Chiptunes (opzwepende mengelmoes van techno met 8-bit computergeluiden) melodieus kolkende spiraal van geometrische figuren die met wisselende snelheid en in allerlei patronen op je afkomen. Naast naar links – of naar rechts draaien via virtuele knoppen op het aanraakscherm, kan je enkel rekenen op je zintuigen en ruimtekundig inzicht om razend snel de openingen in de vormen te spotten en je in die richting te manoeuvreren. Te laat, Game Over. Opnieuw.

Begin. Nog maar een keer proberen dan. Waarachtig, dit keer blijf je bijna tien seconden in leven. Zo gaat het steeds verder. Als er één game is die de belichaming van “nog één keer” is, is het deze wel. Tekenend ook is dat er geen ‘Easy’ of ‘Normal’ mode is, beginnen doe je op ‘Hard’. Eens die achter de rug is, zijn er nog een stuk of wat nóg moeilijkere standen, maar zet die maar uit je hoofd, daar is geen beginnen aan. Goed geraden, om met Super Hexagon aan de slag te gaan ben je misschien best een beetje sadomasochistisch ingesteld.

Pijnlijk of niet, razend verslavend is het zeker. De dreunende beats die samen met de psychedelische kleuren en vormen een hypnotiserende trip genereren. Misschien maar best dat we maar met veel moeite 60 seconden stand weten te houden. Game Over. Begin. Ok … nog ééntje dan, om het af te leren. De pijnlijk bezorgde blikken van de medepassagiers op het openbaar vervoer spreken boekdelen. Dit is niet zomaar een spelletje. Dit is onversneden videogame crack die opperste concentratie vergt en tijd en ruimte doet vergeten.

Iedereen weet: gedeelde pijn is halve pijn. Uiteraard dat er dus ondersteuning voor Game Center, Achievements en Challenges ingebouwd zit. Daar zit immers de kracht van het spel, om steeds maar te proberen een fractie langer in leven te blijven of de ogenschijnlijk onklopbare tijd van je vrienden toch te trachten te verbeteren. Als highscore jager is Super Hexagon op zijn best. De extra moeilijkheidsgraden zijn mooi meegenomen, toch kunnen we ons niet voorstellen dat iedereen wie geen cyborg of buitenaarde intelligentie is hiervan zal kunnen genieten, laat staan unlocken. Game Over. Begin. Het aller- állerlaatste potje dit keer. 

Volledig legaal en minder schadelijk dan een echte LSD-trip vind je Super Hexagon hier in de App Store (0,79 €)