LittleBigPlanet PS Vita

Sackboy nog kleiner in LittleBigPlanet PS Vita

Sackboy lijkt eindelijk het perfecte platform te hebben gevonden. Het icoon van LittleBigPlanet, dat zich ondertussen één van Sony's grootste troeven mag noemen, mag dan wel al twee PS3-titels en één PSP-port op het palmares hebben staan, toch wordt de laatste nieuwe versie op PS Vita gezien als de gedoodverfde winnaar. De pluchen held heeft dus veel hype waar te maken.

Het eerste wat ons opvalt bij een handheld titel als deze, is natuurlijk de ontwikkelaar. Zo krijgt Sackboy ditmaal de hulp van Tarsier Studios en Double Eleven om zijn avontuur waar te maken. Niet meteen slecht nieuws, want buiten het lezen van deze randinformatie zal je helemaal niks merken van het verschil in ontwikkelaar. Meer nog, deze PS Vita-titel voelt ongelooflijk bekend aan, een keuze die zowel voordelen als nadelen kent.

Begrijp ons niet verkeerd, het feit dat deze LittleBigPlanet zo vertrouwd aanvoelt, is een zeer mooie prestatie van beide ontwikkelaars. Zelfs met de nieuwe Carnivalia wereld wist men namelijk een game af te leveren die nog altijd diezelfde LittleBigPlanet feeling oplevert. Desondanks is het net daar waar het (pluchen?) schoentje begint te knellen. Aangezien wij al spelen, creëren en delen sinds de eerste game (2008) in onze PlayStation 3 werd gepropt, merken we dat de Story Mode eigenlijk wat begint te verouderen. Natuurlijk zijn de levels nog altijd van topniveau en blijft het leuk om te lopen, springen en gekke bekken te trekken met Sackboy, want die basis zit nog altijd goed. Het zit hem eerder in het feit dat die formule niet eens wordt doorbroken. De ervaring voelt op momenten té vertrouwd aan, met slechts hier en daar elementen die het patroon verbreken. Dit zal vooral de ervaren spelers opvallen, aangezien de leercurve slechts begint te stijgen in de laatste paar levels.

Je vraagt je nu misschien af of deze kritiek van belang is op een game als LittleBigPlanet. In onze ogen wel, want de reeks staat nu eenmaal bekend om zijn creatieve uitspattingen. Het verschil van LittleBigPlanet 2 tegenover de eerste LittleBigPlanet was bijvoorbeeld veel groter dan wat deze PS Vita-titel naar voren brengt. We begrijpen natuurlijk wel dat de [nieuwe] ontwikkelaars op veilig wouden spelen, een keuze die meer dan begrijpelijk is, maar de ervaren LittleBigPlanet speler zal wellicht "iets missen" in het verhaal. Daarmee is wel alles gezegd over de negatieve bijklank van het "never change a winning team"-gedoe, want gelukkig kent de Story Mode ook genoeg goede punten om de bovenstaande kritiek te counteren. Als je trouwens gewoonweg diezelfde LittleBigPlanet vanop PS3 op je kleine PS Vita wil, dan kan het goed zijn dat je je zelfs niets aantrekt van bovenstaande problemen. 

Maar goed, zoals gezegd weet de Story Mode ook wel goede punten te maken. Zo heeft men de unieke troeven van de handheld, touch en tilt, perfect geïntegreerd in de game. Denk maar aan het besturen van een raket met je vinger of een veer naar beneden trekken om nadien Sackboy de lucht in te sturen. Het is vermakelijk, innovatief en het toont aan dat deze functies van de handheld zeker niet verloren gaan. 

Ook de eigenlijke technologie, of de engine, is erg goed uitgewerkt. Ondanks dat de game niet draait aan de oorspronkelijke resolutie van de PS Vita, is het één van de mooiste games op de handheld tot nu toe. Misschien wel dé mooiste game tot nu toe. We kunnen die uitspraak zelfs nog overtreffen: LittleBigPlanet op de PS Vita ziet er op momenten beter uit dan de PS3-titels. Op dat vlak is het inderdaad de beste LittleBigPlanet die je op dit moment kan spelen. Daar bestaat geen twijfel over.

Het heeft echter wel geduurd tot de zijmissies en Arcadewereld, dat we echt onder de indruk waren van de prestaties van beide ontwikkelaars. Neem nu de zijmissies, die kan je pas vrijspelen wanneer je desbetreffende sleutel(s) bemachtigd in een level. Eenmaal dat gedaan is, kan je allerlei geweldige spelletjes spelen. Wanneer we geweldig zeggen, dan bedoelen we dat ook in de positiefste zin van het woord. Denk maar aan een Sackboy-versie van Whack-A-Mole, waar je de Vita neerlegt in portretmodus (90 graden draaien) om daarna op een resem Sackboys te kloppen. Zelfs multiplayer wordt niet vergeten, want zo kan je bijvoorbeeld een ijshockey-level vrijspelen waarmee je met twee mensen op dezelfde Vita kan spelen door het gebruik van touch. Simpel, maar indrukwekkend.

Alsof dat trouwens nog niet genoeg was, is er ook een heuse Arcadewereld. Deze wereld bestaat enkel en alleen uit old school arcadegames, met de nodige LittleBigPlanet touch. Deze games zijn geen vluchtige toevoeging, maar voltreffers van formaat. Getuige daarvan is het scoresysteem met de gebruikelijke sterren, maar ook het feit dat elke minigame aanvoelt als een volledige game. Onze persoonlijke favoriet is momenteel Tapling, een game waar je een blubberen bol door verscheidene gevaren moet leiden door op het scherm het tikken. Het is slechts een van de vele voorbeelden, want de wereld is goed gevuld en vormt een groot pluspunt voor deze game. 

Het is dus wel duidelijk dat de echte magie zich bevindt in de zijmissies en Arcadewereld. Het lijkt dan ook een mooi argument om de kritiek over het verhaal tegen te spreken, maar toch blijven we daar op onze strepen staan. Wij blijven nu eenmaal van mening dat de eigenlijke Story Mode ook wat meer innovatie kon gebruiken. Een definitieve conclusie over het verhaal? Het is allesbehalve slecht, maar het weet het niveau van eerdere titels jammer genoeg niet te bereiken. Een getal van in de 70 leek dan ook dé score te worden, mocht het niet zijn dat LittleBigPlanet, zoals altijd, pas begint wanneer het verhaal gedaan is.

Create > all

Je kan namelijk niet blijven klagen over de Story Mode van een game die bekend staat om zijn miljoenen stukjes user created content. Cru gezien is het verhaal zelfs vergelijkbaar met die korte pitstop in de supermarkt vooraleer je naar een festival vertrekt. Je haalt er wat je nodig hebt, in dit geval de kostuumpjes, de goodies en de materialen, maar nadien doe je wat je wil.

De creator in deze LittleBigPlanet is zonder twijfel de beste tot nu toe waarin je je creatieve vrijheid de vrije loop kan laten gaan. Het touchscreen is nu eenmaal perfect voor dit concept. De AI beweegt makkelijker, alles is vloeiender en ook het publiceren van je levels gaat makkelijker. Dít is de reden waarom deze game thuishoort op een handheld als de PS Vita.

De mogelijkheden lijkt alvast eindeloos, want door het gebruik van de touch controls kan je dingen creëren die niet mogelijk waren op de PS3-games. Als voorbeeld nemen we de vele zijmissies, want in theorie kan iedereen die perfect namaken. In de praktijk wellicht ook, zoals de maker van het InsideGamer-level wist te tonen. Ben je echter geen echt creatief genie en val je al in slaap voordat je nog maar begint aan de zestig tutorials, zelfs dan is er geen reden tot paniek. Je kan met een gerust hart gaan slapen, al wetende dat er genoeg andere mensen content voor jou maken. Een win-win situatie voor iedereen.