Dark Souls: Prepare to Die Edition

Sterven in Dark Souls: Prepare to Die Edition
 

De komst van Dark Souls naar het pc platform had heel wat voeten in de aarde. Toen het spirituele vervolg op Demon’s Souls enkel op consoles uitkwam, startte het pc-minnend internet heuse campagnes om voor het spel ook een release op pc te bekomen. Tegen alle verwachtingen in gaf Namco gehoor aan de smeekbedes en hebben we een klein jaar later een exemplaar van het spel dat op console zoveel furore maakte. Is het wachten de moeite waard geweest of krijgen we een povere port?

Het goede nieuws van de pc-versie werd beetje bij beetje overschaduwd door het andere nieuws dat tijdens de ontwikkeling naar buiten lekte. Geen geoptimaliseerde controls, Games for Windows Live, geen grafische update of opties,… Als een soort goedmakertje voor het lange wachten en het gebrek aan pc features kwam het spel wel in de onheilspellende Prepare to Die Edition, die er gratis de eerste DLC van het spel bij leverde.  Deze release bleef het publiek dus slaan en zalven en zal gamers haast zeker in twee kampen verdelen.

De lange harde weg naar het spel

Eens het spel geïnstalleerd is, springen de ergste kenmerken van een slechte consoleport direct in het oog. Het dramatisch slechte Games For Windows Live dat weigert online te gaan, geen enkele grafische optie buiten een resolutie-instelling die niets doet,… Keyboard controls zijn gelukkig wel instelbaar, maar het spel laat zich dermate moeilijk besturen dat een controller eigenlijk een must is. Ook dat is echter niet evident, want enkel de Windows-versie van de Xbox Controller wordt ondersteund zodat je toch weer aan de slag moet met allerlei externe tools om dit te omzeilen. Dan ben je echter nog niet klaar met zelf het spel enigszins te fatsoeneren. Enkele dagen na de release van het spel kon je al een mod installeren die de belabberd lage resolutie van het spel opkrikte tot een aanvaardbaar niveau.

Na deze beproevingen is het resultaat nog altijd een spel dat er vrij pover uitziet. Textures zijn van een behoorlijk lage kwaliteit, de framerate is allesbehalve optimaal of stabiel, menuschermen lijken uit een tien jaar oud spel te komen en zelfs de instructies die het spel geeft, blijven gericht op een controller, zodat je vaak zelf maar moet uitvissen wat je moet doen als je enkel een keyboard gebruikt. Namco heeft de pc-gamers dus wel een spel ter beschikking gesteld, maar deze conversie is zodanig zwak uitgevoerd dat Dark Souls een ereplaats verdient in de lijst met slechtste consoleports ooit. Wie dus belang hecht aan respect voor de pc-gamer als klant, kan dit spel voor zijn eigen bestwil best uit de weg gaan. Al de anderen moeten zich eigenlijk afvragen of zo’n technisch zwak spel de volle pot wel waard is. Ondanks dit gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het spel zelf wel perfect stabiel bleef en dat zelfs het automatische permanente savesysteem in combinatie met de GFWL encryptie een aantal gefrustreerde ALT-F4’s overleefde.

De lange harde weg van het spel

Eens je alle ellende buiten het spel te boven bent gekomen, zal je het toch moeilijk hebben om niet onder de indruk te zijn van de sfeer die het spel uitademt. Opvallend is het zeer spaarzame gebruik van achtergrondmuziek. Het grootste deel van het spel hoor je enkel het omgevingsgeluid met op de voorgrond het rammelen van je kleding en de echo van je eigen voetstappen. Eens je de tutorial overleeft (ook iets dat je zelden kan zeggen over een spel) word je gedropt net buiten een onheilspellend kasteel en kan je het vervolgens zelf uitzoeken. Heb je ooit tijdens een vakantie een middeleeuwse burcht bezocht en je afgevraagd hoe spannend het zou zijn als je zo’n gebouw had kunnen ontdekken en verkennen voor het een toeristische trekpleister werd? Dat is zo’n beetje wat From Software met Dark Souls heeft neergezet. Om het geheel een beetje op te leuken heeft men er hier en daar wat onvriendelijke bewoners in laten huizen en die bewoners zijn toch wel de sterren van het hele spel.

Zo zijn de eerste vijanden die je tegenkomt vanaf je startpositie twee skeletten. Uit jarenlange ervaring weet de gemiddelde gamer dat skeletten vaak makkelijke en ongevaarlijke opwarming zijn voor je aan het echte werk kan beginnen. In Dark Souls is niets minder waar. Dit uitnodigende pad zal de beginnende speler keer op keer uitlachen en terug richting startpunt sturen. Om het iets langer te overleven zal je een enigszins verborgen bergpad moeten nemen waar je wel een eerlijke kans hebt tegenover de zwakkere zombies, maar de toon van het spel wordt zo wel direct gezet. Let op met wie je aanvalt en kijk altijd goed uit je doppen voor je zomaar iedere open deur inloopt. Zelfs de meest eenvoudige vijanden zullen een overmoedige speler op de knieën kunnen krijgen.

Het lijkt misschien tegenstrijdig dat je in een spel met toch heel wat backtracking telkens moet opletten voor elke vijand, maar dit houdt je wel continu op je hoede en maakt het op en af lopen toch leuk. Hoe verder je in het spel raakt, hoe complexer de vijanden die je tegenkomt en je zal ze moeten doorgronden om ze succesvol te verslaan. De moeilijkheid in Dark Souls komt niet van véél vijanden of door je oneerlijk sterke tegenstanders voor te schotelen, maar door het gevecht zo eerlijk mogelijk te maken. Zowel de speler als tegenstanders hebben voldoende aan slechts enkele voltreffers om elkaar uit te schakelen.  Gevechten zijn dus vaak trage, spannende bedoeningen waarin het doel is om een aanval uit te lokken en te ontwijken of, als je het risico wil nemen, ze afweren, om zo zelf dodelijk uit te halen.

Dat is er van uitgaande dat je kiest om het voortreffelijke melee-systeem te gebruiken. Bij ieder gestegen level kan je een duurbetaald punt steken in één van de vele skills die je karakter bepalen. Samen met je gekozen wapen bepalen deze punten je speelstijl. Kies je voor veel kracht een een gigantische Zweihander of speel je het liever veilig achter een schild met een lange speer die richting vijand prikt? Hou je liever wat afstand met je slachtoffers, kan je kiezen voor atletisch (kruis)booggebruik of kan je ze altijd bestoken met ouderwetse vuurballen.  Iedereen kan hier zijn gading wel vinden en omdat iedere speelstijl zo verschillend is, is het met een andere tactiek een volledig ander spel dat je kan spelen.

Het spel verschilt op kleine punten van zijn voorganger Demon’s Souls, maar wie bekend is met het eerste spel zal zichzelf hier al snel thuisvoelen. Dark Souls werd aangekondigd met een meer open wereld waar je zelf je pad kon uitzoeken. Wie niet buitengewoon goed is, zal meestal slechts één richting kunnen volgen zonder frustrerende dood tot gevolg. Misschien ligt het aan het feit dat de moeilijkheid niet meer zo’n verrassing is, maar Dark Souls voelt iets vergevender aan. Zo zijn er over de wereld kampvuren verspreid die als spawnpoint fungeren. Wanneer je sterft of kiest om te rusten bij zo’n kampvuur, krijg je automatisch minstens vijf health potions om je terug op weg te helpen. Zo wordt het vaak iets makkelijker om je verloren souls terug te halen. Vijanden komen hierna natuurlijk ook nog altijd terug tot leven, dus als je het moeilijk hebt om bepaalde delen van het spel te overwinnen, is het dankzij de oneindige voorraad health potions ook veel makkelijker om een bepaald gebied zonder al te veel risico een tijdje te farmen om zo een hoger level te bereiken.

Sommige beslissingen in verband met de gameplay roepen echter wel wat vraagtekens op. Zo kom je vaak items of opties tegen waar je op geen enkele manier van kan weten wat de bedoeling is en waar een foute beslissing achteraf heel frustrerend kan blijken. Zo kan je bij een kampvuur bijvoorbeeld het vuur opstoken met één van je zuurverdiende ‘Humanity’ punten. Zowel het nut van die Humanity punten als wat het opstoken van het vuur precies doet worden niet uitgelegd, zodat je uit angst om iets verkeerd te doen vaak toch Google inschakelt om hulp. Wie slechts één scherm heeft, doet er ook best aan om niet even te alt-tabben om iets op te zoeken, want het spel pauzeert niet en de kans is niet onbestaande dat een rondzwervend monster je te grazen neemt terwijl je ook maar enkele seconden onoplettend bent.