Darksiders II

Wie Darksiders van enkele jaren terug heeft gespeeld, die weet dat ons aardse rijk het zwaar te verduren krijgt. De Apocalyps is losgebarsten en niemand die wist waarom. War, een van de vier ruiters van de Apocalyps, kreeg alle schuld in zijn schoenen geschoven, al had hij er eigenlijk niks mee te maken. In het eerste deel doet hij er dan ook alles aan om zijn onschuld te bewijzen. In Darksiders II kruipen we in de huid van een andere ruiter, namelijk Death. Die kan het niet verkroppen dat zijn broer een zondebok is voor hogere krachten en dus gaat hij op zoek naar een manier om War te zuiveren van alle schuld.

[Getest op PS3]

Het verhaal van deze sequel loopt ongeveer gelijk met het eerste deel. Dat wil dus zeggen dat de gebeurtenissen uit het eerste deel eigenlijk nog niet zijn gebeurd terwijl Death begint aan zijn zoektocht. De Apocalyps is wel losgebarsten en de Destroyer loopt rond op aarde, waardoor de mensheid bijna volledig is weggevaagd, maar alles wat daarna volgde in Darksiders, daar heeft Death nog geen idee van. Dat houdt in dat je als speler vaak dingen al weet, die nog niet helemaal duidelijk zijn voor Death. Je weet van bepaalde personages dus al wat hun achterliggende motieven zijn en je weet vaak dus meer dan het hoofdpersonage.

Om War te zuiveren van zijn zonden ziet Death maar één oplossing en dat is de heropstanding van de mens. Daarvoor moet hij de Well of Souls zien te vinden. Daar zitten alle zielen van de mensheid opgesloten en het is dus ook daar dat Death ze allemaal moet gaan bevrijden. Die zoektocht gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot en onderweg zal je heel wat obstakels moeten overwinnen. Je zal daarbij flink wat bekende gezichten tegenkomen, zoals Archon, Uriel en Samael. Waar en wanneer je hen ontmoet, dat gaan we niet vertellen. Het is dan ook moeilijk om je iets te vertellen over het plot, zonder belangrijke details weg te geven.

We kunnen wel zeggen dat we de ware aard achter de Corruption, die welig tiert, zullen ontdekken. Ook krijg je meer informatie over The Old Ones en hun taak binnen het raderwerk van hemel versus hel. Daarbij maak je opnieuw kennis met Ulthane en andere personen die zich bij zijn volk mogen rekenen. Verder verschijnen de Nephilim ook ten tonele. Dit is het ras waartoe ook de vier ruiters behoorden, tot ze hen allemaal afslachtten. Nephilim zijn een soort engel-demonen, die eigenlijk nergens thuis waren. Ze hoorden niet in de hemel of de hel en in het derde koninkrijk, de aarde, was ook geen ruimte voor hen. Daarom werden de vier ruiters gevraagd om hun soortgenoten af te slachten, in ruil voor hun eigen leven en de kracht die gepaard ging met hun nieuwe rollen, als ruiters van de Apocalyps. Wat de Nephilim hun rol dan is in het hele verhaal, dat houden we toch maar liever verborgen. Het is immers veel leuker om het allemaal zelf uit te dokteren.

We kunnen over het verhaal dus niet echt uitgebreid praten, maar gelukkig kunnen we dat over de rest van het spel wel. De gameplay zal voor de fans van het eerste deel voor een groot stuk vertrouwd aanvoelen. Nog steeds draait alles om die mix van puzzelen en vechten. Daar is nu echter nog een kleiner aspect bijgekomen met de flinke hoop loot die je kan verzamelen. Schatkisten staan nu dan ook aangeduid op je mini-map. Je zou ze misschien liever zelf zoeken, maar het zijn er zoveel dat dit een immens titanenwerk zou zijn. Je zal trouwens nog altijd flink wat puzzeltjes mogen oplossen om alle kisten te vinden.

Puzzelen gaat er in Darksiders II voor een groot stuk hetzelfde aan toe als in het eerste deel. Je zoekt de juiste paden, gaat op drukknoppen staan en opent deuren met sleutels die je ergens hebt gevonden. Death zal wel een aantal nieuwe krachten krijgen, die er voor zullen zorgen dat sommige puzzels serieuze hersenkrakers zijn. Zo heb je de Soul Splitter, waarmee Death zich kan splitsen in twee delen en waarbij zijn fysieke vorm tijdelijk in steen verandert. Zo kan je op twee plaatsen tegelijk zijn en kan je af en toe ook flink wat gewicht in de schaal werpen.

In Darksiders kon je al portalen openen, waarmee je snel naar een andere plaats kon gaan en die mogelijkheid is er nu ook. Er is zelfs een uitbreiding gekomen, namelijk reizen door de tijd. Wanneer je bepaalde portalen opent, zal je naar het verleden kunnen reizen, waar de wereld er soms helemaal anders uitziet. Door zaken in het verleden te doen, kan je zo puzzels in het heden oplossen. Een heel ingenieus systeem, dat je grijze hersencellen stevig aan het werk zal zetten. Net als in het eerste deel zijn de puzzels trouwens nooit verschrikkelijk moeilijk. Soms zal je even moeten nadenken, maar steeds is de oplossing zeer logisch en vaak ligt het in een klein hoekje.

In het zwaardere werk, namelijk de gevechten, is Darksiders II een pittig spelletje. Er staat een knop op je controller om vijanden te ontwijken en na een tijdje zal je die perfect weten staan. Death kan veel verduren, maar hij is niet onsterfelijk en je vijanden hakken er stevig op in. Een opening zoeken, aanvallen wanneer het kan en ontwijken wanneer het moet, is de beste tactiek om het te overleven tot het einde. Death is wel een stuk beweeglijker dan War. Dat merk je tijdens het platformen, waar hij veel sneller beweegt dan War, maar ook tijdens het hakken met je beruchte zeis. Met Death kan je veel sneller ontwijken en onmiddellijk terug de aanval opzoeken.

Gelukkig beschikt Death over meer dan enkel één simpel zeisje in Darksiders II. We vertelden je al dat er flink wat loot te vinden is doorheen het spel en wapens zijn daar een belangrijk onderdeel van. Je hebt natuurlijk een hoop verschillende zeisen, maar Death kan ook een tweede wapen hanteren en dat kan verschillende vormen aannemen. Zo heb je hamers, bijlen, zwaarden, stevige handschoenen enzovoort. Het ene wapen zal traag en krachtig zijn, terwijl het andere het moet hebben van pure snelheid. Ook qua kledij zal je heel wat tegenkomen onderweg. Schoenen, harnassen, gewaden en ga zo maar verder. Allemaal zullen ze hun speciale eigenschappen hebben en er voor zorgen dat je eens zo veel schade en chaos kan aanrichten, zonder zelf het loodje te leggen. Als we één echte klacht hebben over het hack-&-slash gedeelte van Darksiders II  dan is het dat de boss fights vaak iets te eenvoudig zijn. Eens je het juiste patroon hebt gevonden, zal je zelden of nooit echt problemen hebben met de vaak toch wel immense tegenstanders. Dat is jammer, want epische eindbazen kunnen een spel maken of kraken.

De leukste wapens zijn trouwens de possessed exemplaren. Die kan je upgraden door er andere wapens of kledij aan te offeren. Zo worden ze sterker en kan je bij elk nieuw level kiezen welke speciale kracht je toevoegt aan je nieuwe favoriete speeltuig. Spijtig genoeg kom je deze wapens misschien net iets te weinig tegen. Zo kan je niet echt experimenteren en zal je tijdens het spelen meer wapens verkopen dan je er zal voeden aan eentje dat bezeten is. Wat dat betreft is het in-game mailsysteem misschien wel handig. Hiermee kan je andere spelers wapens etc. toesturen, en uiteraard kan je ook zelf zaken ontvangen. Heeft een vriend een wapen dat jij niet hebt en omgekeerd, dan kan ruilen dus perfect.

Death heeft naast scherpe en dodelijke wapens nog een hoop vaardigheden, die je tijdens het spelen zal vrijspelen. Telkens je een level stijgt, krijg je een skill point dat je kan spenderen aan een skill van jouw keuze. Je kan ook nog nieuwe trucjes leren van een aantal NPC’s in de wereld van Darksiders II. Combineer je die met je andere vaardigheden, dan heb je heel wat opties tijdens gevechten.

Om al die vaardigheden te verzamelen zal je wel heel wat uurtjes in het spel mogen steken. Gelukkig is daar meer dan voldoende content voor. De wereld van Darksiders II is immens, met zomaar eventjes drie verschillende grote werelden, die op zichzelf heel wat ruimte beslaan. Het is dus niet zonder reden dat je al van in het begin beschikt over Despair, je paard. Zo kan je grote afstanden toch op een aangenaam tempo afleggen en als je de weg zou verliezen dan kan je altijd aan je trouwe kraai, Dust, vragen of hij je niet de juiste kant op kan helpen. Dust zal dan ook vaak van pas komen, want anders loop je als speler genadeloos verloren.

Darksiders II beschikt ook over een handig systeem met fast travel. Vanuit een dungeon kan je steeds terug naar een locatie op de wereldmap reizen, om bijvoorbeeld items te kopen of verkopen. Dan wordt er een waypoint geplaatst, waarna je vlot terug naar je vorige locatie kan. Dit systeem is niet alleen nuttig vanwege de grote afstanden, maar is ook nodig omdat Vulgrim niet meer overal zal opduiken. Hij is nog wel aanwezig, maar ook andere personages zullen je spullen aanbieden. Zij doen dit echter slechts op enkele plaatsen en in de meeste gebieden zal je dus geen verkopers tegenkomen. Ook bij het afhandelen van zijmissies is het best handig dat je snel van de ene naar de andere kant kan reizen.

Het is dus niet verwonderlijk dat de hoofdmoot van de game je 20 uurtjes zal bezighouden. Dat is dan gerekend zonder zijmissies en zonder het zoeken naar de vele collectibles die het spel telt. Zijmissies variëren van het zoeken van verschillende items naar het voltooien van extra dungeons, waar speciale items en gevaarlijke vijanden op je liggen te wachten. Ook heb je nog The Crucible, waar je over 100 waves van vijanden kan tonen hoe goed jij wel bent. Wil je dat ook allemaal tot een goed einde brengen, dan mag je jezelf verwachten aan een speelduur van meer dan 30 uren. Is je honger dan nog niet gestild, dan kan je natuurlijk aan een New Game+ beginnen op de hoogste moeilijkheidsgraad.

De werelden in Darksiders II zijn dus vrij reusachtig en dan wil je als speler dat het er allemaal ook mooi uitziet. Darksiders heeft een eigen stijl, die ook in deze game mooi wordt doorgetrokken. Het is grafisch zeker en vast niet de sterkste titel, maar het hele zaakje ademt wel een sfeer uit die perfect past bij het verhaal. Spijtig genoeg brengen de immense werelden ook framedrops met zich mee. Dan hebben we liever een deftig laadscherm meer, om eerlijk te zijn. Niet dat de framedrops echt storend werken, maar het is toch een spijtige zaak. Op vlak van geluid zijn er echter geen klachten. De muziek is heel sterk en zeker wanneer je een gevecht aangaat, is die zo opzwepend dat je er op volle kracht voor zal gaan. Ook het stemmenwerk valt te pruimen. Dat is vaak net over de schreef en zou goed passen in een of andere B-film, maar ergens past het perfect. Death en het hele verhaal van Darksiders zijn buiten proportie, dus de stemmen mogen ook zo zijn.