Pokémon Conquest

Pokémon en Nobunaga (een bekende turn based RPG-reeks in Japan), het is niet meteen een combinatie die menig Nintendo-fan verwacht had. Als je echter van een ding zeker mag zijn, is het wel dat Nintendo steeds kan verrassen met iets aangenaams. Pokémon Conquest is een kruising tussen de Pokémon-franchise en de Nobunaga-franchise, met een grote focus op de eerstgenoemde serie. Ontwikkelaar Tecmo en Nintendo nemen dus een groot risico, maar dit lijkt op het eerste zicht zijn vruchten af te werpen.

Zoals we reeds gewoon zijn van de Pokémon-spellen, speelt dit spel zich af in een bepaalde regio. Ditmaal werd gekozen voor de Ransei regio, gebaseerd op Senguko-periode in Japan. Dit zet al meteen de toon voor een wat serieuzere Pokémon-game met aandacht voor strategie en tal van verwijzingen naar de Nobunaga-serie. De Ransei regio bestaat uit 17 koninkrijken die elk door een Warlord bestuurd worden. De legende beweert dat de persoon die alle 17 koninkrijken bezit de legendarische Pokémon Arceus, de schepper van de Ransei regio, kan ontmoeten. Je kan je dus inbeelden dat menig krijger deze legende in de praktijk wil omzetten en dus kwam er na een lange periode oorlog. De kwaadaardige Nobunaga lijkt alvast in zijn opzet te slagen, maar dat is buiten jou gerekend.

Jij start als jongen of meisje in het Aurora-rijk en het is de bedoeling dat je jouw koninkrijk verdedigt en de andere kingdoms weet in te palmen om zo Nobunaga een halt toe te roepen. Dit hele concept doet denken aan de gyms en Pokémon League uit de hoofdserie van Pokémon, maar blijkt zeer effectief te werken. Toch vonden wij het jammer dat het hoofdverhaal iets te oppervlakkig was, maar de extra missies en gratis DLC maakten dit ruimschoots goed. In deze missies, waarvan er enkelen een heel aantal uren in beslag nemen, krijgen we ontzettend veel achtergrondinformatie over bepaalde gebeurtenissen en Warlords. Sowieso raden we iedereen aan om na het hoofdverhaal van ongeveer 15 uren de extra missies en gratis DLC te spelen. Alles tesamen zou je er meer dan 100 uren aan spelplezier uit kunnen halen.

De ‘Gotta Catch ‘em All’-slogan blijft in Pokémon Conquest deels achterwege, want de ontwikkelaar heeft er voor gekozen om ‘slechts’ een selectie van 200 Pocket Monsters te maken. Sowieso zal iedereen er wel enkele favorieten uit verschillende generaties in terugvinden. Het vangen van de Pokémon in Conquest gaat alvast anders in zijn werking dan we gewoon waren. In Ransei is het namelijk zo dat er nog geen Pokéballs bestonden en de krijgers een soort van verbintenis hebben met de Pokémon. Wanneer jij succesvol weet te linken met Pokémon, wat slechts een kwestie is van op de juiste momenten de A-knop in te drukken, heb jij deze zogezegd gevangen. Daarnaast kunnen heel wat krijgers ook beslissen om jou te vergezellen nadat je in het gevecht aan bepaalde voorwaarden voldaan hebt.

De gevechten zelf vinden plaats in maps in de Ransei regio. Een map bestaat uit een bepaald gerasterd gebied, waarin jij en je tegenstander beurtelings acties mogen uitvoeren. Deze acties kunnen zowel het verplaatsen en aanvallen van Pokémon , het gebruik van voorwerpen of het activeren van je vaardigheid als krijger zijn. Hier komt veel meer strategie bij kijken dan op het eerste zicht het geval is. Zo kan je maar beter geen waterpokémon uit jouw eigen team in de buurt hebben wanneer je jouw graspokémon de opdracht geeft tot een vine whip. Ook de postie van je Pokémon kan je zowel een voordeel als nadeel geven. Langs achter aangevallen worden zal alvast zorgen voor extra schade.

De meeste maps mogen dan misschien niet enorm ruim of uitgebreid zijn, maar ze bevatten bijna altijd een extra twist. Zo heb je een vulkaangebied alwaar de speler moet oppassen voor vallende rotsblokken op bepaalde plaatsen. Als je hp bijna leeg is, kan het ook een goed idee zijn om even op een banner of hotspring te staan, zodat je elke beurt wat herstelt. Er zijn heel wat mechanismen te bespeuren, maar het is aan jullie om deze te ontdekken. Qua gameplay maakt Pokémon Conquest alvast indruk, al is het hoofdverhaal regelmatig iets te gemakkelijk en vergevingsgezind. Zoals eerder gezegd weet de moeilijkheidsgraad van sommige extra missies dit ruimschoots te compenseren.

Grafisch laat Pokémon Conquest over het algemeen een zeer positieve indruk na. Vooral de sprites van de Warlords zijn zeer kwalitatief en mooi ontworpen, maar ook de Pokémon mogen er zijn. Iedere kingdom heeft zijn eigen thema, wat voor de nodige afwisseling zorgt. De algehele Japanse sfeer valt zowat overal te zien, zowel bij de Warlords als de diverse kingdoms. Van een heel aantal maps waren we op visueel vlak echter niet zo onder de indruk. Heel wat maps zien er namelijk iets te standaard en niet zo origineel uit, al zijn ze heel sterk uitgewerkt wat gameplay betreft.

Het geluid van Conquest is naar DS-maatstaven zeker in orde, al vonden we niet meteen heel memorabele deuntjes terug zoals wel regelmatig het geval is bij de hoofdserie. De kreetjes van de Pokémon in combinatie met de Japanse vibe die in de sountrack heerst zijn dus zeker niet een slechte keuze, maar konden misschien iets beter.