Dungeon Twister

Dungeon Twister
 

Board games op je console spelen, het is niet meteen iets nieuws. Toch weet het onlangs verschenen Dungeon Twister, gebaseerd op de gelijknamige boardgame, zich af te scheiden van de rest. De reden daarvoor kan je vinden bij de nogal vernieuwende spelregels. Verder beschikt de game ook over een uitgebreide tutorial, al zal niet iedereen daar even blij mee zijn. Het blijft dan ook de vraag of het succes van de boardgame zich kan omzetten in een waardige PSN-titel. Wij hebben alvast onze tovenaarshoed opgezet om deze game eens uitgebreid onder de loep te nemen.

De Franse boardgame waarop deze PSN titel is gebaseerd, bestaat nu al zo'n acht jaar. Toch is het zeker niet vreemd mocht je nog nooit gehoord hebben van deze titel, aangezien niet iedereen thuis is in de boardgame-wereld. Ontwikkelaar HydraVision dacht er net hetzelfde over en stak er dan ook een erg uitgebreide tutorial in, misschien wel één van de langste tutorials ooit. Mocht je nu denken dat die mannen van 4Gamers weer aan het overdrijven zijn: de tutorial bestaat uit zo'n twintig missies. Elke missie duurt dan ook nog eens tien minuten of zelfs langer, waardoor je al snel enkele uurtjes bezig bent en dat enkel en alleen om de regels te begrijpen. Een game die dus zeker niet weggelegd is voor softies.

Wanneer je eindelijk klaar bent en nog niet ligt te slapen in de zetel, kan je beginnen aan het echte werk - in de veronderstelling dat al die regels natuurlijk in je hoofd zitten. Uiteindelijk lijkt de game gelukkig niet zo moeilijk. De spelwereld bestaat om te beginnen uit een dungeon die je steeds bekijkt van bovenaf. Deze donkere kerker is voor de gelegenheid gevuld met allerlei cliché personages, doodlopende weggetjes, gesloten deuren, items en andere dingen die je verwacht in een plek als deze. Niets speciaals zou je denken, tot je de grote twist ontdekt die zich schuilt in de naam van het spel. De vierkantige kamers (5x5 blokjes) kan je namelijk draaien, dit om jezelf een voordeel te geven of de vijand een nadeel. 

Het draaien van de kamers vormt uiteindelijk een cruciaal onderdeel om de game te winnen. Je moet namelijk vijf victory points, oftewel VP's, verzamelen om een match te kunnen winnen. Dit doe je door je karakter(s) te begeleiden doorheen de dungeon of door genoeg vijandelijke wezens tot moes te meppen. Klinkt makkelijk genoeg, maar gelukkig heeft de game allerlei manieren gevonden om deze race ietwat interessanter te maken. Zo zijn er bijvoorbeeld deuren die je enkel kan openen met bepaalde karakters of schatkisten die je naar de eindstreep kan dragen voor een grotere bonus.

Daarnaast kan je ook wapens en uitrustingen vinden doorheen de spelwereld, waardoor je een grotere kans hebt om levend uit een gevecht te komen. Tenslotte beschik je elke beurt ook nog eens over een reeks actie-kaarten, elk met een waarde tussen de 2 en 5. Deze waarde bepaalt hoeveel acties je kan uitvoeren, waardoor je dus elke beurt strategisch te werk zal moeten gaan.

Op vlak van game-modes zullen sommige mensen misschien een gebrek aan verhaalmodus opmerken, aangezien je beperkt bent tot challenges tegen de computer. Mensen die een game als deze kopen, omdat ze een liefhebber zijn van het boardgame genre, zullen echter opmerken dat competitie en strategie hier het belangrijkste zijn en eigenlijk klopt dat wel. Mocht je het toch beu zijn om steeds tegen een virtuele computer te spelen, dan is er nog altijd de online modus. Voor mensen die enkel tegen hun vrienden willen spelen is er alvast de private mode, maar daarnaast kan je natuurlijk ook tegen willekeurige tegenstanders spelen. Wanneer je eindelijk in een match belandt, wordt het al snel duidelijk dat een game als deze moet gespeeld worden tegen organische wezens.

De game voelt namelijk veel dynamischer en spannender aan wanneer je weet dat je tegenstander een mens van vlees en bloed is en geen cyborg. Zorg wel dat je tijd genoeg hebt, want een potje online spelen duurt al snel een half uur. Wil je tenslotte tegen een vriend spelen op dezelfde console, dan zullen we je moeten teleurstellen. De regels van de game zijn namelijk zo gemaakt dat je tegenstander nooit je kaarten of strategie mag zien, waardoor lokale multiplayer al snel onmogelijk blijkt. Om de beurt ogen sluiten is verder ook geen optie.

Jammer genoeg stelt de game grafisch toch teleur. We weten het: graphics zijn niet alles, maar ze vormen wel een probleem als ze ons meer doen denken aan een PS2-game dan aan een PS3-game. Karaktermodellen ogen niet zo mooi, animaties doen je meermaals zuchten en eigenlijk kon heel het spel nog een beetje beter uitgewerkt zijn qua graphics. De muziek wordt er nog niet beter op, zeker wanneer bepaalde wezens brommen zonder enige vorm van overtuiging. Het enige positieve dat we kunnen zeggen is het karakterdansje wanneer hij de dungeon verlaat.