Game of Thrones

Dat het merendeel van de bekende films/series ook als game verschijnt, dat is niet bepaald iets nieuws. Dat het merendeel van die games ook nog eens verschrikkelijk slecht is in de meest negatieve zin van het woord, ook dat is niet echt iets nieuws. De game die we deze keer voorgeschoteld krijgen is hopelijk toch de uitzondering op die regel, want een succesvolle game gebaseerd op de boekenreeks achter Game of Thrones is nu eenmaal een natte droom voor menig fan. Benieuwd hoe het spel der tronen uitdraait voor ontwikkelaar Cyanide.

Laten we even korte metten maken met de vraag die op ieders lippen ligt: nee, Tyrion Lannister zit (spijtig genoeg) niet in deze game. Het is dan ook niet de bedoeling om te incasseren op kap van de televisiereeks, al is de populariteit ervan natuurlijk wel mooi meegenomen voor de ontwikkelaar. Het zit namelijk zo: Cyanide is al zo'n zeven jaar bezig aan deze game, waardoor het virtuele Westeros al een idee was nog lang voor het eerste seizoen ooit de televisie bereikte. Cyanide zag dus al vroeg het potentieel. Het verhaal zelf is ook niet terug te vinden in de boeken, want speciaal voor deze RPG werd een afzonderlijk verhaal geschreven dat parallel loopt met het eerste boek. Je zal dus wel enkele bekende gezichten van de serie tegen het lijf lopen, maar voor het overige worden deze beperkt tot een kleine verwijzing tijdens enkele dialogen. De televisiegezichten die er wel inzitten zijn alvast zo goed mogelijk digitaal nagemaakt, met karakters als Varys en Jeor Mormont die zelfs de stemmen van de acteurs meekregen.

Mors & Alester

Zoals gezegd speelt het verhaal zich af tijdens het eerste boek, ongeveer rond de tijd dat [spoiler] Jon Arryn wordt vermoord en Ned Stark de nieuwe Hand of The King wordt. [/spoiler] Net zoals bij het bronmateriaal krijgen we ook hier meerdere perspectieven, in de vorm van twee uitgesproken oude rotten. Aan de ene kant heb je Mors Westford, een lid van de Night's Watch die zijn eer boven alles plaatst. Aan de andere kant is er Alester Sarwyck, een edelman die zijn toekomst opgaf en in de plaats daarvan R'hllor - de vuurgod - begon te dienen. Beide heren hebben onder andere meegevochten in Robert Baratheons revolutie tegen Aerys Targaryen, iets wat later in het spel een cruciale rol zal spelen. Het niveau van het eigenlijke verhaal is trouwens vergelijkbaar met de boeken, dit dankzij de begeleiding van George R. R. Martin zelf. Het verhaal is dan ook zeer boeiend, zeker tijdens de laatste chapters, en de bekende plotwendingen maken eveneens hun opwachting.

Toch zit alles net onder het niveau van de boeken en de reeks, mede omdat het slechts bij Martins begeleiding bleef, waardoor het meeste nog  in handen van Cyanide kwam te liggen. Dit is vooral te merken tijdens de dialogen, waar bepaalde hoofdpersonages te eenzijdig zijn en amper diepgang tonen. Het komt niet echt overeen met het echte Westeros, waar karakters constant verspringen en nooit echt puur kwaadaardig of goedaardig zijn. Dit fenomeen is zelfs nog erger bij karakters die minder belangrijk zijn, waar bijna elke dialoog op hetzelfde uitdraait: zij liggen levenloos op de grond terwijl jouw wapen vol bloed hangt.

Vijanden sterven niet zomaar natuurlijk. Wanneer het duidelijk wordt dat een vreedzame oplossing niet mogelijk is, zal je karakter al snel zijn wapens bovenhalen zodat het combat-systeem zijn intrede kan doen, een systeem dat trouwens gelijkaardig is aan dat van Star Wars: Knights Of The Old Republic van BioWare, aangezien je maximaal drie aanvallen in de wachtrij kan zetten voor elk speelbaar karakter. In tegenstelling tot Star Wars wordt deze game echter niet volledig gepauzeerd, eerder vertraagd. Hierdoor heb je steeds tijd genoeg om een strategie te bedenken, maar die tijd is dus niet oneindig en vijanden kunnen dus nog steeds schade toebrengen. Misschien niet weggelegd voor iedereen, maar voor liefhebbers van de ietwat oudere RPG's is dit wellicht een natte droom. 

Het systeem bevat ook de nodige diepgang, dit dankzij het verschil in vijanden en een skill-systeem waar is over nagedacht. Vijanden dragen bijvoorbeeld verschillende types van harnassen terwijl wapens bepaalde bonussen hebben met betrekking tot die harnassen. Wanneer je dan een hele horde vijanden voorgeschoteld krijgt is het jouw taak om een deftige strategie voor te bereiden. Voorbeelden hiervan zijn aanvallen gebruiken die vijanden doen bloeden of ze verdoven, waarna je een aanval kan lanceren die dubbele schade toebrengt. De manier waarop je uiteindelijk speelt is natuurlijk je eigen keuze, al wordt die wel enigszins beïnvloed door de keuze die je in het begin maakt. Het is dan ook belangrijk om na te denken over wat je precies wil, aangezien de keuze van je klasse uiteindelijk uitmaakt of je nu vijanden vermorzelt met een gigantisch zwaard in beide handen of de defensieve toer opgaat met een schild en kleiner zwaard.

Het vechtsysteem is ondanks zijn positieve elementen niet helemaal perfect, want af en toe zal je opmerken dat vijanden je kunnen raken met hun zwaard van op vijf meter afstand of dat je karakter ineens stopt met aan te vallen. Verder is het systeem, zoals eerder gezegd, zeker niet weggelegd voor iedereen. Je speelt dan wel real-time, maar het is nog altijd geen systeem à la The Elder Scrolls: Skyrim of The Witcher 2. Als deze games dan ook je enige voorkeur zijn voor wat betreft een RPG, dan zal je het systeem van Game of Thrones wellicht niet kunnen smaken. Voor mensen die echter bekend zijn met Dragon Age: Origins of Knights Of The Old Republic is dit bekend terrein, al dan niet met enkele aanpassingen.

We weten nu natuurlijk wel wat je denkt: waar blijft de seks? Dit is het punt waar Game Of Thrones duidelijk tekort schiet (nee, niet op gebied van seks, al is dat ook niet aanwezig). De technische capaciteiten van de game doen de wereld en diens karakter niet echt eer aan. Animaties zijn bij momenten verschrikkelijk slecht en bepaalde karaktermodellen, zoals bijvoorbeeld de hond van Mors, zijn slecht afgewerkt en gewoonweg lelijk. De wereld zelf voelt ook niet echt levendig aan, met als voorbeeld een van de (ondergrondse) bordelen waar een man samenzit met drie hoeren. Buiten het gesprek dat ze met elkaar voeren komt er van verdere "interactie" niets in huis. Hij zit er gewoon stijfjes bij, wat niet echt realistisch overkomt.

Verder zijn er ook redelijk wat schoonheidsfoutjes aanwezig, zoals het wegvallen van de muziek tijdens cutscènes, een probleem dat vaak de onderdompeling in het gebeuren verbreekt. Voice-acting kent ook vaak dieptepunten, met George R. R. Martin (die een Maester speelt in de game) die klinkt als een kruising tussen een robot en Stephen Hawking. Probeer je het maar voor te stellen. Karakters als Varys en Lord Commander Jeor Mormont klinken dan weer heel erg overtuigend en authentiek, al verwachten we ook niet minder van de acteurs uit de serie.