DiRT Showdown

DiRT 3 kreeg van veel gamers al de kritiek dat het te veel een arcadegame was geworden, maar dat hield Codemasters niet tegen om een versie te maken die zich volledig richt op dat genre. In DiRT Showdown mogen we rammen en botsen zoveel we willen. Het wordt zelfs aangemoedigd. Klik die gordel dus maar vast, want het zal er hevig aan toe gaan.

DiRT Showdown richt zich op een mix van tricks, botsingen en racen. Dat is ook te zien aan het soort events waaraan je kan deelnemen. Geen enkele daarvan is zomaar een race. Er zit altijd wel een soort extraatje aan. De enige uitzondering daarop is Race Off. Dat is in de singleplayer het enige type event waarbij je gewoon rondjes moet draaien en als eerste over de finish moet proberen te komen, al mag je onderweg je tegenstander nog steeds vrij hard aanpakken. Ook in 8 Ball is het de bedoeling dat je op het einde van de race de winnaar bent, maar hier is het parcours in een soort acht gelegd, waardoor er verschillende overlappingen zijn. Je zal dus steeds moeten opletten voor wagens die zomaar van de zijkant kunnen komen. Dit zijn zeer leuke races, vooral dankzij de onvoorspelbaarheid. Je positie is nooit een zekerheid, want je kan altijd zomaar keihard van de baan gereden worden.

In Domination zijn de tracks opgedeeld in vier stukken. Het is de bedoeling dat je op elk deel de snelste tijd neerzet, zodat je op het einde de meeste punten krijgt. In deze races zal je vooral slim moeten omgaan met je boost. Die moet je niet verspillen op stukken waar je al de snelste bent, maar wel nuttig aanwenden daar waar het wel nodig is. In Eliminator tenslotte valt telkens de laatste in de stand af na een bepaald aantal seconden. Een foutje op een slecht moment kan dus fataal zijn. Al moeten we zeggen dat we zelden in de problemen kwamen tijdens een race. De besturing van de auto’s is doodeenvoudig, waardoor je bijna nooit buiten de top drie zal eindigen. We begrijpen dat je in dit soort game de auto’s niet te realistisch moet laten reageren, maar in DiRT Showdown is het wel heel gemakkelijk om races te winnen.

Hard Target, Rampage en Knock Out zijn drie events die zich richten op het in elkaar rammen van je tegenstander. In Hard Target ben jij het doelwit en de enige bedoeling is om het zo lang mogelijk vol te houden. Na verloop van tijd zullen er steeds meer auto’s in de arena komen, wat het alleen maar moeilijker maakt. In Rampage moet je gewoon knallen en liefst zo hard mogelijk. Je zal voor al je crashes punten krijgen en kan je een tegenstander zijn auto helemaal vernielen, dan komt daar een flinke bonus bovenop. Daar krijg je ook in Knock Out punten voor, maar daar krijg je de grote aantallen enkel wanneer je auto’s van het platform kan duwen. Deze events zijn leuk om te doen, alleen hebben ze een paar kleine mankementjes. Je moet punten verzamelen door aanrijdingen te doen, maar soms worden die niet of slecht geregistreerd. Volle gas frontaal op iemand inrijden gaf ons meer dan eens enkel een Light Head-on, terwijl we een paar keer een Brutal T-Bone op ons scherm kregen te zien voor een miniscuul schrammetje op de zijkant van een andere auto. Ook hier hadden we zelden moeite om het podium te behalen.

Tenslotte maakt ook Gymkhana weer zijn opwachting. Ditmaal in drie verschillende types met de naam Smash Hunter, Head2Head en Trick Rush. In Trick Rush moet je binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk punten halen, door bepaalde tricks uit te voeren. In tegenstelling tot bij DiRT 3 ben je wel iets minder vrij, want je krijgt een beperking opgelegd op het vlak van de trucs die je mag uithalen. Ze staan wel netjes aangeduid op je scherm, dus je zal ze niet moeten gaan zoeken. In Head2Head moet je zo snel mogelijk een bepaald parcours afleggen, waarop onderweg een paar tricks op je liggen te wachten. Dit doe je tegen een rechtstreekse tegenstander, al zie je die nooit. Tijdens Smash Hunter moet je blokjes omverrijden in een bepaalde volgorde. Dit is veruit het moeilijkste event, maar dat ligt vooral aan de manier waarop het wordt aangepakt. Een snelle tijd neerzetten kan je immers enkel wanneer je het parcours al een beetje kent, want anders zal je meer dan eens gewoon de verkeerde kant oprijden.

In totaal beschikt de singleplayer over 52 events, verdeeld over vier moeilijkheidsgraden. Al zal je dus op de hoogste moeilijkheid vrijwel alle events winnen met twee vingers in de neus. Naast die 52 events kan je ook nog gaan joyriden in twee grote arena’s, waar een aantal uitdagingen voor je klaar staan. Ook die zijn trouwens een pak eenvoudiger dan hun tegenhangers in DiRT 3.

Plezier in groep

Gelukkig beschikt DiRT Showdown ook over een degelijke multiplayer, want anders zou het bijzonder vlug gedaan zijn met racen. In die multiplayer komen alle types uit de singleplayer terug, met een paar aanvullingen. Het grote voordeel bij de multiplayer is dat de moeilijkheid met een ruk de lucht in gaat. Echte tegenstanders zijn immers altijd iets slimmer dan de AI. De drie aanvullingen zijn Transporter, Smash & Grab en Speed Skirmish. Transporter kan je vergelijken met Capture The Flag. Ga met je auto de vlag oppikken en breng hem naar de exacte locatie, maar let op dat je onderweg de vlag niet kwijtspeelt. Smash & Grab is dan weer een soort tikkertje, waarbij het de bedoeling is dat je zo lang mogelijk het doelwit van de rest blijft. Eens je wordt aangereden, zal je zelf de achtervolging mogen inzetten. Bij Speed Skirmish moet je zo snel mogelijk een aantal checkpoints bereiken, die je mag voltooien in een volgorde naar keuze. Het leuke daaraan is dat iedereen alle kanten op rijdt en je dus flink wat botsingen mag verwachten. Alle multiplayermodi kan je trouwens zowel alleen, als in team spelen. Het is de multiplayer die dit spel redt, want moest die er niet zijn geweest, dan had je weinig plezier kunnen beleven aan DiRT Showdown. Gelukkig kan je dus online en in splitscreen de levensduur van dit spel drastisch verlengen.

DiRT Showdown beschikt ook over een nieuwe functie van Codemasters, met name Racenet. Via Racenet kan je al je statistieken bekijken en er zijn ook wekelijkse Racenet-events, waaraan iedereen mag deelnemen. Het is enkel spijtig dat Racenet niet helemaal is geïntegreerd in de game. Alleen de events kan je in-game bereiken, voor al de rest zal je naar een website moeten surfen.

Grafisch lijkt DiRT Showdown als twee druppels water op DiRT 3 en dat is zeker geen slechte zaak. Het spel ziet er heel goed uit en alles is netjes vormgegeven. Al zijn de menu’s nu wel een stuk beter dan in DiRT 3. Ook het schademodel is heel knap, alleen heeft het vrijwel nul invloed op de gameplay. Je wagen kan bijna total loss zijn, toch zal je nog vlotjes kunnen blijven rondrijden. Slechts eenmaal hadden we echt een probleem aan onze auto en zelfs toen was het niet onoverkomelijk. Over het geluid kunnen we vrij kort zijn. De wagens klinken goed, maar niet spectaculair en dat kan je ook over de soundtrack zeggen. Die is zeker niet slecht, maar hij is nogal beknopt. Je zal dan ook nogal snel dezelfde nummers horen voorbij komen.