Mario Tennis Open

De 3DS mag dan wel traag uit de startblokken geschoten zijn, sinds de komst van Nintendo’s grootste mascotte loopt de handheld als een trein. Naast een nieuw avontuur van de loodgieter en een stevig potje karting is het echter tijd om andere regionen te bezoeken in het Mushroom koninkrijk. Na wat alweer bijna zeven jaar geleden is nodigt Mario zijn vriend en vijand uit om nogmaals een racket op te pakken en een balletje te slaan. Of Mario Tennis Open echter even leuk en verslavend is als voorgaande delen zullen we pas na meerdere tennisellebogen ondervinden.
 

Wie al eens Mario Tennis gespeeld heeft, kan enkele gelijkaardigheden uit Mario Kart halen. Je hebt een heel gamma aan personages uit het Mushroon Kingdom, de banen waar je op speelt hebben elk hun eigen bekende locaties en ieder personage heeft een of meerdere speciale slagen waardoor je tegenstander het wel zowat kan vergeten. Voor Mario Tennis Open kiest Camelot er echter voor om geen items of special moves toe te voegen en zich meer te focussen op wat telt, het tennissen zelf, zonder daarbij de funfactor te veel in het gedrang te brengen. Raar maar waar is het de ontwikkelaar nog gelukt ook.

Wat nieuw is voor deze game zijn de sterrentegels die op het veld verschijnen als de bal jouw richting opkomt. Deze tegels hebben elk hun eigen kleur en als je op de tegel staat en de juiste knop of icoontje op het onderste scherm aanraakt zal je personage een slag opladen om zo meer effect, kracht of precisie in zijn slag te steken. Ervaren spelers kunnen echter deze tegels gewoon negeren en op hun eigen manier spelen en de beginneling kan de tegels gebruiken om zo wat meer speciale of betere slagen uit te voeren en het de tegenstander ook moeilijker te maken.

Het principe lijkt simpel, maar je kan deze gekleurde tegels ook strategisch gebruiken. Stel dat je een rode tegel ziet en je loopt ernaar toe, dan kun je een krachtige slag opladen om een smash richting de tegenstander te geven, maar net voor je slaat kun je alsnog een andere knop indrukken en juist een lichte slag geven waardoor de bal net over het net belandt en de tegenstander naar voren moet hollen om de bal nog te kunnen raken. Of je geeft bijvoorbeeld een draaislag waardoor de bal midden in de lucht nog van richting verandert. De tegenstander kan nooit verwachten wat voor slag je zal geven en dat houdt de verrassing en ook de sensatie in het spel.

Speel zoals je zelf wilt

Dat je wel meerdere manieren hebt om Mario Tennis Open te spelen lijkt de dag van vandaag al lang niet meer abnormaal. Je kan kiezen om enkel en alleen de knoppen te gebruiken, enkel de icoontjes op het onderste scherm of een mengeling van de twee. Indien je echter voor de touchscreen controls kiest kan je personage wel automatisch achter de bal aanhollen zonder dat jij dit moet doen. Het maakt de gameplay weer des te eenvoudiger, maar nadeel is dat als je online speelt er geen rekening wordt gehouden wie er juist met welke besturing speelt waardoor gebruikers van het touchscreen altijd wel naar de juiste plaats lopen om de bal te slaan. Het is zeker niet onmogelijk om tegen hen te winnen, maar het had toch mooi geweest mocht je kunnen kiezen tussen de besturingen bij het instellen van een online match zoals in Super Street Fighter IV.

Ook nieuw is het camerastandpunt. Hou je de 3DS recht, dan zal de camera achter de schouder van je personage komen, maar leg je hem plat krijg je een beeld van boven af en zie je alles van verder weg. Het kan leuk zijn om het volledige veld te zien om makkelijk sterrentegels te lokaliseren, maar een beeld over de schouder is toch net iets toffer wanneer je duidelijk ziet hoe jouw mokerslag je tegenstander doet hollen voor de bal. Hoe je je 3DS ook draait of keert, beide standpunten geven een duidelijk beeld weer van het speelveld en door beide te gebruiken zul je zeker alle details van het spel te zien krijgen.

Niet dat de game zo grafisch fenomenaal is. De stages zijn dan wel mooi gevarieerd zoals de vele locaties uit Mario Kart, maar veel uitblinkers waren er deze keer helaas niet bij. Het opmerkelijkste speelveld was nog de Galaxy court dat uit Mario Galaxy gehaald is. Voor de rest zijn het de gewoonlijke lava-, sneeuw-, jungle- of paddestoelvelden. Niet dat we deze velden beu gezien zijn, maar games als Mario Kart en Super Mario 3D hadden toch iets meer dat ‘wow’ effect in zich. De muziek en geluiden van de personages kennen we allemaal al en deze zijn terug van degelijke kwaliteit, alleen had onze Mii toch een iets mooiere stem mogen krijgen.

Geen verhaaltje?

Wie voorgaande draagbare delen gespeeld heeft weet dat er toen ook een RPG-modus in zat met een eigen verhaaltje en je eigen personage dat je kon uitbouwen om vervolgens een toernooi te winnen. Helaas heeft Camelot er deze keer voor gekozen om dit niet in de game te implementeren. In plaats daarvan heb je de normale toernooien voor singles of doubles en kun je daarnaast ook normale exhibition matches opmaken waarin je jouw eigen regels samenstelt. Je zou kunnen zeggen dat geen avontuurtje hebben met je eigen personage een gemis is en bepaalde spelers zullen dit ook zo vinden, maar Camelot heeft toch nog een extra reden in de game gestoken om verder te blijven spelen.

In de game kun je nog steeds je eigen personage, in dit geval jouw Mii, uitdossen met een eigen racket en outfit. Deze voorwerpen kun je kopen in de Club Room en hoe meer matches of toernooien je speelt hoe meer artikels er te koop aangeboden worden. Niet alleen geven deze items jou een unieke look, maar ieder item heeft zijn eigen stats om van je Mii een stevigere tennisser te maken. Spijtig genoeg kun je personages als Mario of Yoshi niet aanpassen, al hebben ook zij wel elk hun eigen specialiteit op het veld en is de ene sterker, sneller of beter in het aanbrengen van bepaalde slagen.

Om je outfit te kunnen kopen zul je gek genoeg geen normale matches moeten winnen. De enige manier om aan muntjes te komen is door minigames te spelen, maar gelukkig zitten er daar enkele toppertjes bij. Vier minigames zijn er aanwezig in de game, maar de twee leukste of interessantste zijn toch zeker Galaxy Rally en Super Mario Tennis. Eerst genoemde laat je het opnemen tegen Luma uit Super Mario Galaxy en daarin is het de bedoeling dat je de bal naar de sterrenstukjes mikt om zo een ster te vormen. Raak je vervolgens de ster, dan krijg je er een hoop punten bij. Super Mario Tennis laat je echter tennissen tegen een muur, maar niet zomaar een muur. Op de achtergrond spelen zich de levels uit Super Mario Bros. af en ieder muntje dat je verzamelt of iedere vijand die je raakt geeft je extra tijd om het einde van het level te behalen. Het is eens iets anders dan tegen je schaduw spelen.

Online of onderweg

Hoe leuk de minigames ook zijn, om alle items uit de winkel te kopen zul je lang moeten spelen. Zolang zelfs dat het op de duur wel wat eentonig kan worden om al die uniformpjes, schoenen en rackets te unlocken en dan nog eens de nodige muntjes te verzamelen door opnieuw de minigames te spelen. Gelukkig is deze game niet ontwikkeld op de GBA, maar op de 3DS en kun je dus ook met deze game online gaan om daar een paar potjes te spelen. Je kan single of double matches opzetten, je eigen kamer maken zodat mensen kunnen joinen of gewoon snel zoeken en hopen dat je een degelijke tegenstander tegenkomt. Een maandelijks rankingsysteem is ook van de partij, al doet het er helaas niet toe tegen wie je precies uitkomt online.

Heb je echter vrienden met een 3DS, neem dan snel je game mee en daag hen uit. Ze hoeven geen game te hebben en kunnen via downloadplay makkelijk met hun Mii tegen jou spelen. Hebben ze echter wel een Mario Tennis Open, dan gaan de opties omhoog en kun je zelfs minigames als Super Mario Tennis of Ring Shot samen spelen. Streetpass is ook van de partij, handig om eens op de bus of trein uitgedaagd te worden door een andere onbekende speler. Het zijn allemaal opties die de levensduur wat verder aanspekken en de fun in de game houden. Zo kun je tot maanden lang nog bezig zijn met je dagelijkse portie Mario Wimbledon.