Pandora's Tower

We worden de laatste maanden nogal verwend met RPG-games van Japanse makelij die geregeld op de Wii-console verschijnen. Xenoblade Chronicles en The Last Story waren beide toppers in hun eigen genre en konden op zeer positieve kritieken rekenen. Als je houdt van een grote uitdaging, brute vijanden, demonen en een vleugje Japanse romantiek, dan is Pandora’s Tower misschien wel iets voor jou. Maakt Pandora’s Tower zijn status waar en is de RPG-trilogie hiermee compleet?

Vanaf de eerste cutscènes weet Pandora’s Tower je dadelijk bij de keel te grijpen. Zo zal je kennis maken met een elegante jongedame, Elena, die een lied zingt voor een enthousiaste volksmenigte in een fantasierijk dorp. Plotseling verschijnt er een mysterieuze tattoo op haar rug. Blijkbaar is Elena op de één of andere manier vervloekt door een mysterieus monster. Elena moet op de vlucht en ze krijgt hierbij de hulp van Aeron, een strijdvaardige held en het hoofdpersonage in Pandora’s Tower. Tijdens hun vlucht lopen ze het oude vrouwtje Mavda tegen het lijf. Mavda draagt het skelet van haar overleden man op haar rug en mede daardoor blijkt ze over bijzondere krachten te beschikken. Ze is van plan om Elena en Aeron te helpen en de mysterieuze vloek ongedaan te maken.

Jammer genoeg zal deze vloek Elena na verloop van tijd omtoveren in een verschrikkelijk monster. De enige hoop om de vloek uit te stellen en omkeerbaar te maken is het eten van ‘Master Flesh’ waardoor het monsterproces wordt vertraagd. Hiervoor zal haar strijdvaardige ridder Aeron de 13 torens moeten bezoeken waar de beestachtige monsters in zitten. Deze 13 torens zijn elk verbonden met reusachtige kettingen die Aeron zal moeten vernietigen om toegang te hebben tot de kamer van het monster.

Vanaf het moment dat je de eerste toren bereikt, zal je al gauw met weemoed terugdenken aan Zelda. Een aantal kerkers met (weinig verschillende) bloeddorstige vijanden staat namelijk op je te wachten. De puzzels zijn echter van een veel kleiner formaat zoals we deze kennen in Zelda en de hendels die we moeten overwinnen om in een andere dungeon te geraken zijn maar klein bier vergeleken met de gouden adventuregame die Nintendo al jarenlang in handen heeft. Belangrijk om weten is dat Aeron de fysieke conditie van Elena steeds in de gaten dient te houden aangezien haar gezondheid fel achteruitgaat naarmate de tijd verstrijkt. Daarom zal je geregeld moeten ‘backtracken’ naar je uitvalsbasis met voldoende monstervlees in je tas om Elena's gruwelijke appetijt voor enige tijd te stillen zodat ze niet in een monster zal veranderen. Dit vlees kan je trouwens veroveren door een aantal grotere vijanden in de grauwe en kille kerkers te verslaan.

Liefdesepos in de maak?

De rode draad in het verhaal kan je het best bekijken als een eeuwenoud Japans liefdesavontuur van een jongen dat een lieftallig meisje moet redden uit de klauwen van een aantal boosachtige wezens. Zo is het belangrijk om na het ontrafelen van een aantal labyrinten zoveel mogelijk geschenken aan Elena te geven. Zoals een goede actie-RPG het betaamt, kan je tijdens je queeste een heleboel objecten verzamelen. Een paar voorbeelden hiervan zijn gouden ringen, kleurrijke bloemen, plantenzaadjes, een bedsprei, een diamanten armband… Deze cadeautjes zullen je relatie met Elena in de loop van het spel alleen maar ten goede komen. Een gewaarschuwd man is er in elk geval twee waard, want er zijn meerdere eindes mogelijk in Pandora’s Tower, dus 'bezint eer ge begint' is wel degelijk van toepassing.

Het hoofdwapen van Aeron is een grote stalen ketting waarmee hij zijn vijanden verslaat en dat zich kan vasthaken aan zuilen of muren waardoor Aeron zich naar onbereikbare punten in de toren te verplaatsen. In elke goede RPG is het zoals steeds van belang om je wapens en gevonden objecten voldoende te kunnen upgraden en je kan in Pandora’s Tower dan ook naar hartenlust looten om zo betere items te vinden. Zo is het belangrijk om tussen een aantal levels in geregeld een praatje te slaan met tovenares Mavda die je zal helpen met het kopen, verkopen en upgraden van je hopelijk volle rugzak met items. Ze zal je eveneens nuttige informatie en tips kunnen verschaffen over de geschiedenis van de torens en je helpen met het ontrafelen van de vloek die Elena met zich meezeult.

Zelda in het klein

De 13 torens die je moet veroveren zijn over het algemeen goed ontwikkeld. Elke toren heeft zijn eigen thema en ze lijken, zoals eerder gezegd, op kleine Zelda-achtige kerkers met meestal niet al te hersenbrekende puzzels in de aanbieding. Het doel is om in elke toren 2 of 3 stalen kettingen te doorbreken waarna je toegang hebt tot de kamer met de ‘Master Boss’. Ruk diens hart uit zijn ribbenkast en Elena is weer een tijdje zoet met het vlees. De baasgevechten zijn in tegenstelling tot de gewone vijanden enorm pittig en episch van aard. Met een half oog gericht op Elena’s levensmeter maakt het er voor Aeron niet altijd even gemakkelijk op om die grote tegenstander snel het loodje te doen leggen.

De controls tijdens het actiegedeelte zijn vrij simpel en nogal eentonig gehouden. Aeron kan gebruik maken van een lang zwaard, een soort van lange zeis en een ketting. Het zwaard en de zeis gebruik je door gewoon de A-knop van je Wii-remote in te drukken. De ketting is echter Aerons belangrijkste wapen aangezien hij hiermee puzzels kan oplossen en tijdens gevechten het krachtigste wapen in handen heeft. Tijdens gevechten met kleinere vijanden kan je hen met de Wii Remote aanwijzen en met de B-knop (je ketting) vastgrijpen. Het is dan meestal een koud kunstje om hen al zwaaiend met je Wii Remote door de lucht te slingeren en uiteen te doen spatten. De ketting is dus een enorm bruut wapen, maar spijtig genoeg heb je tijdens gevechten in een aantal gevallen te maken met ernstige framedrops waardoor je meermaals naast een monster kan mikken met de nodige frustraties tot gevolg. Een vergelijking met het gevechtsysteem in bijvoorbeeld God of War is dan ook uit den boze. Het is trouwens mogelijk om Pandora’s Tower met de Classic Controller te spelen, al lijkt ons de Wii Remote het meest intuïtieve.

Cameraman in de aanbieding?

Het is jammer dat deze sfeerrijke actie-RPG geregeld op de technische limieten botst van de verouderde Wii hardware. Een groot nadeel is dat je tijdens gevechten geregeld last hebt van de vaste camera waardoor er geregeld sprake is van een dode hoek. Het camerastandpunt is te statisch waardoor je sommige vijanden niet kan zien naderen en niet tijdig kan ingrijpen met je levensgevaarlijke ketting.

Grafisch gezien kunnen we niet echt van een hoogvlieger spreken. De kleuren tonen in-game nogal dof aan. Wanneer je bijvoorbeeld inzoomt op een muur om je ketting aan vast te haken zie je vooral enorme pixels en geeft het zoomen totaal geen meerwaarde. Daarentegen kunnen we in Pandora’s Tower wel genieten van prachtige klassieke muziek. De achtergrondmuziek en de stemmen van de personages zijn goed verzorgd en geven de beleving van het verhaal een duidelijke extra dimensie.