UEFA Euro 2012

Het stereotype beeld dat we hebben van Oekraïne en Polen is dat er in beide landen eerder een grauwe sfeer heerst, de bevolking nog steeds de gevolgen draagt van het bikkelharde Sovjet-tijdperk én dat het plaatselijke vrouwelijk geslacht allemaal zussen lijken te zijn van ex-tennisster en babe Anna Kournikova. Op uitzondering van de eerste twee veronderstellingen strookt dit beeld uiteraard volledig met de werkelijkheid. Oekraïne en Polen zijn immers niet meer de armtierige landen van weleer: het kapitalisme viert er bot en mastodonten van voetbalstadiums rijzen als paddenstoelen uit de grond naar aanleiding van het komende Europees Kampioenschap voetbal. Welkom in het nieuwe Centraal- en Oost-Europa.

Staat er een groots voetbalgebeuren op het spel, dan weten we dat Electronic Arts er als de kippen bij is om een product dat gebaseerd is op dit evenement op de markt te brengen. Zo pakte de spelontwikkelaar en -uitgever in het verleden reeds uit met games over de Champions League en het Wereldkampioenschap. Uiteraard hoort ook het Europees Kampioenschap, toch wel het absolute summum voor de liefhebbers van Europees landenvoetbal, in dat rijtje. UEFA Euro editie 2000, 2004 en 2008 passeerden reeds de revue en dus is het dit jaar, logischerwijze, de beurt aan versie 2012. Met deze nieuwe adaptatie gooit Electronic Arts het alvast over een andere boeg: UEFA Euro 2012 vind je niet in de winkelrekken maar is enkel beschikbaar als een downloadbare uitbreiding op het succesvolle FIFA 12. Een slimme zet om de kostprijs te drukken en duidelijk te maken aan de consument dat downloadable games dé toekomst zijn?

Jammer, België

Op het vlak van producentpresentatie in voetbalgames is Electronic Arts altijd al haantje de voorste geweest. Met 2010 FIFA World Cup South Africa bracht de gamesproducent als het ware het kleurrijke en zonnige Zuid-Afrika rechtstreeks in onze woonkamer. Ook met UEFA Euro 2012 trekt het de kaart van het speelse en het onschuldige. Paarse achtergronden voorzien van enkele weelderige bloemen, helemaal in de stijl van het officiële thema, smukken de menustructuur op. Dat is echter lang niet alles wat ons meteen opvalt: ook de gebruiksvriendelijkheid druipt er in dit nieuwe deel van af. In slechts één oogopslag kunnen we de drie verschillende spelmodes die in UEFA Euro 2012 vervat zitten onderscheiden: Aftrap, Zegetocht en UEFA Euro 2012. Uiteraard staat alles in het teken van deze laatstgenoemde en dus is het ook niet verwonderlijk dat we hiermee meteen aan de slag gingen.

Onze stoute – en misschien zelfs natte – droom om van België een Europees kampioen te maken spatte al snel uiteen. Wat bleek? Je kan enkel maar aan de slag met de zestien voetballanden die zich in het echte leven daadwerkelijk hebben gekwalificeerd voor het Europees Kampioenschap. Ons enthousiasme kreeg op dit moment toch wel een flinke knauw. Geen Eden Hazard, Moussa Dembélé of Timmy Simons die de beker met grote oren op het einde van de rit in de lucht zou kunnen steken? Dat kan niet. Helaas was onze fase van ontkenning maar van korte duur, want na een zoektocht in het menu bleek al snel dat er helemaal geen mogelijkheid bestaat om de voorrondes van het Europees Kampioenschap na te spelen. Een slecht voorteken als je het ons vraagt.

Jammer, Oekraïne

Toegegeven, de goesting om nog maar aan het Europees Kampioenschap te beginnen, was al helemaal weg. Welk team moesten we nu kiezen? Denemarken, Ierland, Oekraïne, Polen, Tsjechië? Ja, dat klinkt echt wel exotisch en sensationeel om hiermee het Europees Kampioenschap te winnen. Bovendien beschikt Oekraïne zelfs nog niet over een officiële licentie - zoals nog een aantal andere teams. Uiteindelijk kwamen we uit bij Portugal, om geen absoluut topteam te hebben en toch ook niet kansloos te zijn tegen sterkere landen als Engeland en Spanje.

Schijnbaar hadden we de kwaliteiten van Cristiano Ronaldo en co toch wat verkeerd ingeschat. Onze eerste wedstrijd, nota bene tegen huizenhoog favoriet Duitsland, mondde uit in een complete afstraffing: 7-0 verlies. Nog nooit in ons FIFA-verleden werden we met zulke cijfers van het veld verwezen. Al snel werd duidelijk dat langzamer spelen, meer opbouwen vanuit de verdediging en elke kans benutten de boodschap was. Ook het feit dat het spel onze moeilijkheidsgraad verkeerdelijk registreerde, het stond namelijk op Wereldklasse, had hier misschien wel een aandeel in.

De feeling in het spelletje ligt in UEFA Euro 2012 toch wel meer in het benutten van de ruimtes en het afwachten van gaten in de defensie van de tegenstander. Het deed ons sterk terugdenken aan de glorieperiode van Pro Evolution Soccer deeltje 3, 4 en 5 waar je Barçelona-gewijs de bal voortdurend moest rondtikken om de tegenstander helemaal gek te maken. We besloten, logischerwijze, om de moeilijkheidsgraad terug te brengen van Wereldklasse naar Professioneel, kwestie om toch maar niet gefrustreerd en met een zuur gezicht aan ons televisietoestel te zitten. Tegenstanders voorbij dribbelen, dieptepasses geven en laat staan een doelpunt maken zat er op het hoogste niveau echt niet in. Dat wordt dan weer helemaal anders wanneer je voor een lagere moeilijkheidsgraad kiest. De tegenstander laat al wat vlugger een steekje vallen en je kan al eens met een Zidane-beweging iemand voor schut zetten. Dit maakt het allemaal wat draaglijker, want de toegankelijkheid voor FIFA is de laatste jaren toch wel drastisch veranderd.

Jammer, voetballiefhebber

Voetbaltechnisch scoort UEFA Euro 2012 wel hoge toppen, maar dat is niet verwonderlijk aangezien de gameplay in FIFA 12 ook al snor zat, maar dat belet niet dat we enkele minpunten konden vaststellen. Zoals we eerder aangaven is het ontbreken van enkele belangrijke licenties toch wel een groot pijnpunt. Hoe sneu moet het niet zijn te weten dat je een officieel product op de markt brengt en geen licentie weet te strikken voor gastland Oekraïne? Ook het gegeven dat lang niet alle gezichten van de spelers herkenbaar zijn - we zijn nu toch al het jaar 2012 en 58 landen lijkt ons geen onoverkomelijke hoeveelheid - doet aangeven dat Electronic Arts relatief gezien maar weinig moeite heeft gestopt in deze versie. Zo lijkt Romélu Lukaku in de verte wel op de werkelijke Lukaku, maar een blanke lijkt in de verte ook op een blanke. Net als Axel Witsel die eerder op een afgedankt groepslid van The Jacksons lijkt met zijn afrokapsel. Nee, te veel spelers bij enkele kleinere landen zijn gewoonweg onherkenbaar en dat kunnen we na zoveel jaren van FIFA-games toch langzaam maar zeker minder door de beugel zien.

De relatieve korte campagne - er nemen slechts 16 ploegen deel aan het Europees Kampioenschap - heeft dus rechtstreeks invloed op de totale speelduur van het spel. Kort dus. Dat tracht Electronic Arts te omzeilen door de spelmode Zegetocht te introduceren. Hierbij kies je een bepaalde speler van gelijk welk Europees land en dit wordt de kapitein van jouw fictieve ploeg. Dit elftal wordt verder, door de computer, aangevuld met reservespelers van enkele minderwaardige voetballanden als Georgië en Cyprus.

Spelenderwijs kan je deze minder gezegende voetballers vervangen door reservespelers van teams waar je een wedstrijd tegen hebt gewonnen. Deze landen kan je enkel uitdagen wanneer ze op jouw vrijgespeelde route liggen. Dat principe is wel leuk, want het lijkt alsof je de moderne Napoleon bent die aan zijn voetbalkruistocht doorheen Europa is begonnen. Echter is het storend dat je bij het winnen van wedstrijden steeds weer dezelfde beloning krijgt: namelijk de keuze om een reservespeler van jouw team te wisselen met een tegenstander van het andere kamp én een mozaïekstukje om een foto compleet te maken. Toch wel wat gebrek aan inspiratie, zo blijkt.

Tijd voor nieuwe spelconsoles?

Ook vielen enkele vreemde foutjes op in UEFA Euro 2012. Zo worden sommige vlaggen van landen vaak verkeerd weergegeven in het overzicht van de wedstrijdbespreking. Dit euvel lost zichzelf wel op - de juiste vlaggen nemen snel de plaats in van de verkeerde - maar het is toch vreemd om bij België de driekleur van Frankrijk te zien. Anderzijds stellen we ons meer en meer de vraag of de grafische motorcapaciteit van de huidige generatie spelconsoles nog indruk weet te maken op het grote publiek.

Met UEFA Euro 2012 raken we toch stilaan bekoeld. Dit is duidelijk te merken wanneer de camera de focus legt op een aantal details: zo worden personen in het publiek te vaak herhaald, gaan ledematen van spelers door het lichaam van tegenstanders en lijkt het grasveld soms op een afgedankt biljartlaken. Dit alles wilt niet zeggen dat het spel er grafisch slecht uitziet - verre van zelfs - maar we beginnen toch uit te kijken naar een nieuwere grafische engine. Op het vlak van geluid scoort Electronic Arts met deze titel als vanouds: de soundtrack is meer dan in orde, net als de sfeer in het stadion. Hoewel de ambiance in 2010 FIFA World Cup South Africa toch ongenaakbaar blijft.