Datura

Af en toe passeren er games die een serieus vragende blik op je gezicht toveren. Datura is er daar eentje van. Niet enkel omdat het spel zelf in de eerste trailers nogal vreemd leek, maar ook omdat de marketing van Sony eigenlijk helemaal niets ophelderde.

Jullie kunnen je waarschijnlijk nog de hand in de potgrond herinneren, die onlangs arriveerde op de redactie van 4Gamers. Onze belangstelling was gewekt en dus waren we maar al te blij dat we aan de slag konden met Datura.

Wandeling door het bos

Datura lijkt op het eerste zicht een heel vreemd spel en we zullen je niet teleurstellen: Datura is een merkwaardig geval. Het eerste dat je in het spel te zien krijgt, is een beeld waarbij je in een ambulance ligt en blijkbaar het leven laat. Het volgende moment sta je in een bos en heb je helemaal geen idee wat er aan de hand is. Dan doelen we niet op het personage, al zal dat ook wel niet weten wat er allemaal gebeurt. Ook jij weet niet wat er allemaal aan het gebeuren is en dus besluit je maar om wat rond te dolen door het bos. Daar ontdek je al snel dat het allemaal nog vreemder kan. We gaan hier bijzonder weinig vertellen over het verhaal. Om te beginnen is er immers niet al te veel verhaal en uiteindelijk is dit het soort spel waarin je alles zelf moet ontdekken.

Tijdens het spelen zal je hier en daar een puzzel moeten oplossen. Die zijn nooit echt ingewikkeld en er wordt altijd duidelijk aangegeven wanneer een bepaald voorwerp interactief is. Verwacht wel nooit een hint, je zal het helemaal zelf moeten uitdokteren. Vaak zal je tijdens een puzzel de keuze hebben tussen twee opties, een goede en een slechte. Welke keuze je maakt, ligt volledig in je eigen handen en je zal ook nooit gestraft worden voor een zogezegd verkeerde keuze. Al kunnen er wel dingen veranderen, afhankelijk van je keuze. Een keer Datura doorspelen, zal je niet langer dan twee uurtjes kosten. Wie alle mogelijke opties wil kennen, kan dus meer dan één keer aan de slag met deze game.

Beetje (on)handig

In Datura speel je als het ware een hand. Aan die hand hangt natuurlijk nog een lichaam, maar uiteindelijk zijn het toch die vijf vingers die de show stelen. Terwijl je door het bos loopt, zal je allerhande zaken moeten aanraken, verplaatsen, betasten enzovoort. De aangewezen manier hiervoor is door gebruik te maken van de Move. Niet omdat het zo allemaal veel makkelijker is, maar wel omdat het dan echter is. Datura wil immers een ervaring zijn, meer dan zomaar een spel. Door gebruik te maken van de Move willen de makers je als het ware helemaal opzuigen in het spel.

Dat lukt ze dan ook vrij aardig, al hadden we af en toe flink wat problemen met de controls. Bewegen met de Move is in Datura flink onhandig en meer dan eens zal je in een vrij absurde pose voor je tv staan om die hand toch maar de juiste kant op te sturen. Je kan ook met de gewone controller spelen, maar dan doe je eigenlijk teniet aan de bedoeling achter het spel. Veel bewegingen worden overgenomen door het gebruik van de Sixaxis, maar de authenticiteit is ver te zoeken. Spijtig genoeg zullen die controls je flink op de zenuwen beginnen te werken. Heel jammer voor een spel dat er prachtig uitziet en je eigenlijk helemaal zou kunnen meeslepen. Vooral omdat dit spel toch gemaakt lijkt voor de motion controller van Sony.

Vallende bladeren

Grafisch is Datura een heel mooie game, zeker wanneer je rekening houdt met het feit dat het een PSN-game is. Het bos waarin je ronddwaalt, is prachtig vormgegeven en draagt flink bij tot de sfeer. De vallende bladeren en dode bomen geven Datura het mysterieuze sfeertje dat het nodig heeft. Ook het geluid is dik in orde. Er zit geen overweldigende soundtrack in dit spel, maar de muziek die er is, die is zeer toepasselijk. Meer dan eens valt Datura terug op een oorverdovende stilte, die vaak veel meer sfeer creëert dan eender welk deuntje ooit zou kunnen.