Trine 2 (PS3)

Bijna drie jaar geleden kregen we Trine in onze handen. De puzzel-game nam toen het concept van The Lost Vikings en gaf er een eigen draai aan. Je moest namelijk niet constant wisselen tussen vikings, nee, slechts één druk op de knop was genoeg om je wizard te veranderen naar een knight of thief. Datzelfde trio keert  nu terug in Trine 2, al is niet iedereen daar even blij om.

De gebeurtenissen van Trine 2 spelen zich kort na de eerste game af. Onze helden, en dan vooral Amadeus de wizard, waren nog maar net gewend aan het normale leven of het noodlot slaat weeral toe. De wereld is namelijk opnieuw in gevaar en het trio, of trine, maakt zich opnieuw klaar voor een avontuur. Elk lid van het gezelschap heeft zo zijn eigen specialiteit, die je best kan combineren om je een weg te banen doorheen de verschillende levels. De knight moet het vooral hebben van brute kracht en is een onmisbare factor tijdens gevechten met het groene gespuis, terwijl de dievegge van op een afstand aan de slag kan met pijl en boog. De wizard dan weer tovert heel wat spreuken uit zijn hoed, die hij aanwendt om voorwerpen te creëren en te manipuleren zodat puzzels kunnen worden opgelost. Later zullen ze hun mogelijkheden ook kunnen uitbreiden door experience points te besteden. Zo kan je na verloop van tijd aan de slag met bijvoorbeeld ijspijlen of kan je naast vierkante blokken ook platte planken creëren.

Fans van de eerste game hoeven gelukkig niet bang te zijn, want echt baanbrekende veranderingen zijn er niet aangebracht. Zo zijn de controls exact dezelfde, waardoor de game niet meteen moeilijker is om te hanteren dan diens voorganger. Integendeel, de game voelt zelfs makkelijker aan. Als voorbeeld nemen we de energy bar van de eerste trine: deze is uit de game gehaald, waardoor je objecten met de wizard zo lang als je maar wil kan bewegen.

Als platformer blijft de game ook nagenoeg hetzelfde aan de eerste Trine. Dit houdt in dat je nog steeds die vervelende preciese jumps hebt, waardoor je meermaals dezelfde sprong zal moeten overdoen. Er zullen zelfs momenten zijn dat je denkt iets verkeerd te doen, terwijl je eigenlijk één millimeter te kort kwam. Gelukkig zal je ondervinden dat je hier steeds beter in wordt, waardoor je later in de game veel minder fouten zal maken.

Grafisch hoogstaand?

Trine 2 is sowieso een van de betere PSN-games op grafisch vlak. De omgevingen en diens vijanden stralen veel kleur uit, iets dat zeker past in een game als deze. Persoonlijk vonden we het soms zelfs té. Men tovert bij momenten namelijk zoveel kleurtjes op het scherm dat je je soms gaat afvragen waar men wil dat je aandacht naartoe gaat. Een simpel plantje bijvoorbeeld kan soms erg fel afsteken waardoor je je personage amper nog ziet lopen. Dit is evenwel ook een kwestie van gewenning en niet iedereen zal zich er aan storen. Hoe dan ook waan je je in Trine 2 als in een sprookje dat bij momenten een ode lijkt aan de natuur. Voorts zit het met de framerate alvast snor, want deze blijft stabiel doorheen de volledige game. Zelfs wanneer je online gaat met drie vrienden zijn er geen framedrops te bespeuren, wat we enkel maar kunnen toejuichen. Qua audio doet de game het ook goed, met humoristische one-liners en een soundtrack die in je hoofd blijft ronddwalen.

Trine 2 is leuker, en meteen ook makkelijker, wanneer je de online of offline co-op modus betreedt. Zo kan je bijvoorbeeld de optie "unlimited" inschakelen waardoor iedereen als het personage kan spelen dat hij of zij wil, terwijl de standaard optie slechts één van elke klasse toelaat. Slechts één speler extra is trouwens al genoeg om de moeilijkheidsgraad extreem naar beneden te halen. De meeste puzzels kan je namelijk simpel oplossen door met je wizard een blok te creëren terwijl de andere speler er op staat. Op die manier kan je makkelijk afgronden en andere obstakels overbruggen, terwijl dit in je eentje normaal iets minder vlot zou gaan. Mede dankzij het gebrek aan een energy bar worden de puzzels zo veel te gemakkelijk als je in co-op speelt.

Té makkelijk (om trophies te halen)?

Naast een ietwat ongebalanceerde moeilijkheidsgraad heeft Trine 2 nog een ander probleempje: de trophies en achievements. Op de Xbox 360 valt dit nog mee, aangezien je slechts 200 punten kan scoren. Op de PlayStation 3 echter, daar is elke trophy goud, met uitzondering van eentje (en dan bedoelen we niet de platinum). In theorie is dit niet zo erg, trophies/achievements zijn nu eenmaal een extraatje, maar in Trine 2 overdrijft men in zekere zin. Zo kan je in principe vanaf Chapter 7 van de 13 elke trophy/achievement halen, waardoor het trophy hunters wel erg gemakkelijk wordt gemaakt en bovendien is er voor hen nog weinig reden om de game uit te spelen. Natuurlijk heeft een game ook los van trophies waarde en het loont hoe dan ook de moeite om een spel uit te spelen, maar ergens is het wel jammer dat je de laatste trophy niet toegekend krijgt bij het uitspelen van Trine 2. Natuurlijk beoordelen we games niet echt op hun virtuele medailles, maar een deel van het publiek zal het wel aan de nodige motivatie ontbreken om de game effectief uit te spelen, wat jammer is.

Ook op je eentje wordt de game nooit echt moeilijk. Mocht je uiteindelijk een puzzel vinden die echt moeilijk lijkt, dan kan je nog altijd je experience points resetten, waardoor je andere skills kan gebruiken. Zo kan de Wizard op een later niveau planken maken. Heb je hiervoor net niet genoeg punten, dan kan je dus wat punten wegnemen van de knight of thief om een bepaalde puzzel op te lossen. Achteraf kan je die punten dan teruggeven. Het wordt nooit echt uitgelegd in de game dat dit mogelijk is, dus je zal dit wel zelf moeten ontdekken.