Jurassic Park: The Game

Jurassic Park was in zijn tijd een fenomeen. Nog nooit kwamen dinosaurussen op een zodanig overtuigende manier tot leven als in Spielbergs meesterwerk. Met de sequels ging het al bergaf, maar dat  weerhield Telltale er niet van om ook op expeditie naar Isla Nublar te trekken om wat losse eindjes van het originele verhaal vast te knopen en ons wat nieuwe weetjes bij te brengen. De gameversie van die andere filmklassieker Back to the Future werd over het algemeen goed gesmaakt, maar deze keer gooien ze het op gameplaygebied over een andere boeg.

Adventures met een stevige dosis humor zijn games die je van de mannen van Telltale kan verwachten. Bij Jurassic Park pakken ze het anders aan en lijkt er vooral naar games als Heavy Rain gekeken te zijn. Het spel was oorspronkelijk ook  bedoeld om op de typische Telltale-manier in verschillende episodes op de markt te verschijnen, maar werd na heel wat uitstel toch in zijn geheel beschikbaar gemaakt. Een vaag teken dat losse episodes niet goed genoeg zijn om mensen te overtuigen?

Van de hak op de tak

Het spel speelt zich tijdens en na de eerste film af en je kan hier en daar wel een locatie herkennen, maar je komt niet rechtstreeks in aanraking met de filmkarakters. Zo begin je het spel als handlangers van Dennis Nedry die de naderende storm trotseren om de gestolen embryo's van hem over te nemen. Aangezien Dennis om alom bekende redenen niet komt opdagen gaan ze op zoek naar hem, maar vooral naar de waardevolle buit.

Na een aanvaring met giftige dinosauriërs komen ook veearts Gerry Harding en zijn dochter ten tonele. Eerst proberen ze nog om anderen te helpen, maar al snel zijn ze ook op de vlucht voor de dino’s die de vrije hand krijgen op het eiland. Een andere werknemer van InGen is dokter Laura Sorkin die een groter hart voor de reptielen dan voor mensen lijkt te hebben. Na wat tegenstribbelen zal ook zij de vlucht moeten nemen omdat de liefde niet altijd wederzijds lijkt te zijn. De enigen die in staat zijn om deze mensen een beetje in bescherming te nemen, zijn huurlingen die door InGen gestuurd zijn om de laatste overlevenden van het eiland te halen.

Het spel wisselt vaak af tussen de verschillende figuren en het verhaal meandert tussen hun verschillende avonturen die elkaar vaak kruisen. Het vreemde is dat de belangen van de karakters soms tegenstrijdig zijn zodat je jezelf eigenlijk soms moet tegenwerken. Omdat het overkoepelend verhaal redelijk goed uitgewerkt is, stoort dit niet echt.

Press X to survive

Wat meer stoort is dat je nooit het gevoel krijgt dat je het verhaal verder helpt of er een invloed op uitoefent. Het spel bestaat hoofdzakelijk uit lange scènes met quicktime events, wat toch het slechtste kenmerk is dat recente games alsmaar meer lijken te delen. De noodzaak van deze events varieert tot het banale zoals het ritmisch wegkappen van bladeren met een machete tot het ontwijken van bijtgrage dinosaurussen. Mis je teveel toetsaanslagen naar de zin van het spel, krijg je meestal een 'game over'-scherm te zien, waarna je terug aan de start van het quicktime event geplaatst wordt. Echte doorlopende gevolgen van mislukking zoals in Heavy Rain zijn er niet. Het enige dat je als een beloning of bestraffing kan zien is de score die je krijgt na elke scène die je uitspeelt.

Een tweede deel van de effectieve gameplay is wat voor puzzels zou moeten doorgaan. Deze zijn altijd op bijzonder kleine schaal. Op enkele schermen moet je soms een probleem oplossen om het verhaal verder te laten gaan. Verwacht je niet aan breinbrekers of vreemde inventory combinaties. Gewoon op alles klikken dat klikbaar is en je karakter lost het probleem vanzelf wel op. Tijdens deze puzzels kan je ook een gesprek aanknopen met de personages waarmee je op het moment op stap bent. Soms zijn de gesprekken noodzakelijk om te vorderen, maar meestal dienen ze om meer achtergrond te krijgen over hun leven of het plot.

Eigenlijk zit je dus vooral naar een interactieve Jurassic Park film te kijken. Spijtig genoeg heb je niet het voordeel van de knappe dino’s uit de film. Telltale maskeerde zijn gebrek aan technisch vernuft altijd door een frisse cartoony look. In Jurassic Park kiezen ze voor een realistische setting en dan valt op dat de graphics niet erg goed zijn. Het spel probeert je nu en dan toch een schrikmoment te bezorgen en dat lukt maar matig als de monsters er nu en dan behoorlijk ongeloofwaardig uitzien. Het geluid, dat rechtstreeks uit de film zou komen, doet het dan weer meer dan behoorlijk, net zoals de ingesproken stemmen.