Kid Icarus: Uprising

Kid Icarus: Uprising is een compleet nieuwe titel en tevens de allereerste 3DS-game die werd aangekondigd. Toch hebben we er lang op moeten wachten, maar nu is het dus eindelijk zover. Pit en co. krijgen na 20 jaar een nieuwe game en voor het eerst eentje in drie dimensies. De gameplay belooft helemaal anders te worden dan we van onze engel gewoon zijn. Zowat iedere grote Nintendo-mascotte heeft de overstap van 2D naar 3D overleefd, maar het is nog maar de vraag of Pit dit ook zal doen. Zijn we met Kid Icarus: Uprising ook in de zevende hemel of begeeft deze oude serie zich eerder richting de duistere onderwereld?

Zoals eerder aangehaald dateert de Kid Icarus-serie al uit een ver verleden. De hoofdrolspeler neemt de taak van Pit, een engel die helaas niet kan vliegen, op zich om tegen het kwade te strijden. In zijn NES- en GameBoy-avontuur vond de actie plaats in een 2D-setting, maar deze keer maakt de franchise zijn overstap naar 3D. Het is niet een gewone overstap, want er zijn wat grondige veranderingen doorgevoerd. Het gehele spel bestaat uit verschillende chapters, die op hun beurt uit drie delen bestaan. Het eerste deel is on-rails, waar Pit via een vaste route zo veel mogelijk vijanden probeert neer te schieten of er stevig op los mept. Vervolgens landen we op de grond waar de speler iets meer vrijheid heeft door zelf vrij te bewegen. Eenmaal dit stuk doorploegd is, is het tijd voor een traditioneel gevecht met een baas. Een vrij eenvoudige bedoening, maar wel een die uiteindelijk zeer effectief en gevarieerd blijft.

Het verhaal is een vervolg op de voorgaande gebeurtenissen. Medusa is terug en dus moet iemand haar een halt toeroepen. In opdracht van de godin Lady Palutena gaat Pit de strijd aan met Medusa en haar leger uit de onderwereld. Toch zal blijken dat er veel meer aan de hand is, maar dit gaan we natuurlijk niet verklappen. Onderweg kom je heel wat oude bekende bazen en vijanden tegen die in een nieuw jasje gestoken zijn, maar het spel zit ook tjokvol nieuwe monsters. Het verhaal wordt gepresenteerd door een soort van comic-achtige stripversies van onze helden die op het onderste scherm hun conversaties houden. Dit zijn er heel wat meer dan een Nintendo-liefhebber gewoon is.

Er zullen zo goed als geen drie minuten voorbijgaan zonder dat Pit aan het praten is met iemand anders, wat je soms wel enorm weet af te leiden, maar dikwijls ook een lach op je gezicht tovert. Het is namelijk zo dat de gesprekken meestal zeer humoristisch en zeer aangenaam om te beluisteren zijn. Er zitten ook veel verwijzingen in naar hedendaagse zaken en ook naar heel wat Nintendo-franchises. Van Brain Training tot Metroid, menig Nintendo-liefhebber zal zijn hart ophalen aan de talloze verwijzingen. Over de gehele lijn is het verhaal heel spannend en zet het de speler zeker aan om intensief door te spelen. We zouden het dan ook zeker op prijs stellen als Nintendo voor zijn toekomstige games een aanpak hanteert zoals die bij Kid Icarus: Uprising.

De controls van Uprising zijn sinds de demonstraties voor de pers een groot discussiepunt geweest. Tijdens het on rail-gebeuren is de besturing enorm goed. Met de Circle Pad bewegen we Pit door het luchtruim om projectielen en vijanden te ontwijken, terwijl je richt door te mikken met het aanraakscherm en vuurt met behulp van de L-knop. Het probleem is echter dat de besturing op de landelijke stukken niet eenvoudig is. Ze zullen de eerste uren zeer stroef aanvoelen en je zal veel moeite hebben om er mee overweg te kunnen. Na een aantal uren geraak je de controls gelukkig wel gewend, maar je zal bij momenten toch wensen dat er ondersteuning was voor een tweede joystick of iets dergelijks. De Circle Pad Pro wordt ondersteund, maar dit dient enkel voor linkshandigen.

Er zijn een aantal andere besturingsopties, maar geen enkele voelt comfortabel genoeg aan om van een quasi perfecte besturing te spreken. Het is niet zo dat het spel onspeelbaar is, maar het is toch een negatief aspect tijdens onze speelsessie en een dat we zeker niet konden negeren. Er wordt ook een heuse 3DS-houder meegeleverd met het spel. Hierdoor wordt het mogelijk om je 3DS via deze staander netjes op een tafel of iets dergelijks te plaatsen met de bedoeling dat je minder snel uitgeput geraakt. Wij speelden de game liever zonder houder, maar er zullen sowieso mensen zijn die dit accessoire weten te appreciëren.

De maker van dit spel, Masahiro Sakurai, kennen velen al van games zoals Smash Bros. Brawl. Een mogelijkheid tot multiplayer kan dus ook niet in Uprising ontbreken. Je hebt de mogelijkheid om zowel lokaal als online te strijden. Er zijn twee gevechtsmodi om uit te kiezen. Allereerst hebben we een Light versus Dark-modus waar 6 spelers, verdeeld in twee teams van drie, een stevig potje strijden. Er is een gemeenschappelijke levensbalk voor ieder team voorzien en deze zal met de dood van een teamlid geleidelijk aan leeglopen. Zodra deze helemaal leeg is, wordt de laatst gedode speler een engel die beduidend krachtiger is. Als het andere team deze engel weet te doden, is het game over en winnen zij.

Er is keuze uit tal van verschillende wapens met ieder hun sterke en zwakke punten. Het winnen van een potje zorgt voor unieke en zeldzame wapens, die je tevens in de singleplayer kan gebruiken. Power-ups mogen uiteraard niet ontbreken en deze kom je ook regelmatig tegen in de verschillende arena’s. De andere modus, free for all, spreekt nogal voor zich. Hier is het elke speler voor zich. De twee modi lijken wat beperkt, maar zijn zeker een mooie aanvulling op de singeplayer en ze zorgen voor heel wat extra spelplezier.

Er zitten heel wat extra features en mogelijkheden verwerkt in Kid Icarus: Uprising. Zo verdien je hartjes door chapters te voltooien en wedstrijden in de multiplayer te winnen. Deze kan je gebruiken om sterkere wapens te kopen. Je kan ook wapens fuseren tot nieuwe soorten en vormen, waardoor het uiteindelijke aanbod aan wapens gigantisch is. Er kunnen ook meer hartjes verdiend worden door de moeilijkheidsgraad op te krikken door middel van de Fiend's Cauldron. Dit houdt in dat je een bepaald aantal hartjes inzet om op een hogere moeilijkheidsgraad te kunnen spelen. Kan je het level voltooien zonder dood te gaan, dan zal je rijkelijk beloond worden met veel meer hartjes en zeldzame wapens. Indien je doodgaat, verlies je wat van je opgegeven hartjes en zakt de moeilijkheidsgraad wat. Een zeer interessant principe dat zowel nieuwe spelers de kans geeft om het spel op een gemakkelijk niveau te spelen als de ervaren gamers een enorme uitdaging voorschotelt. Mensen die op zoek zijn naar nog meer uitdaging zullen sowieso hun gading ook vinden in de 360 achievements die men kan voltooien.

Net zoals in Smash Bros. kan je heel wat idols of beeldjes verzamelen door eitjes open te breken. Deze eitjes zijn in levels terug te vinden of kunnen door het inruilen van Play Coins verkregen worden. Ook SpotPass en StreetPass worden ondersteund, voornamelijk om wapens te verzamelen of uit te wisselen. Ergens in het menu, dat tevens helemaal naar eigen smaak aan te passen valt, hebben we ook de mogelijkheid om Augmented Reality te activeren. Met behulp van echte speelkaarten kunnen we zo heel wat bekende gezichten uit het Kid Icarus-universum tot leven roepen op ons scherm. Je kan ze zelfs laten vechten, al is dit helaas niet random en bevatten de kaartjes vaste stats. Nintendo zou enkele honderden van deze kaarten gemaakt hebben, wat de verzamelaar onder ons zeker zal kunnen bekoren.

Op grafisch vlak laat Kid Icarus: Uprising een zeer sterke indruk na. Daar waar Resident Evil: Revelations ons recent op vlak van realisme wist te imponeren, doet Uprising dit door zijn eigen unieke stijl. Dit is tot op heden het mooiste 3DS-spel, zowel op technisch als artistiek vlak. Er zit heel wat diversiteit in de vijanden en gebieden zodat, ondanks een gelijk levelverloop tijdens de chapters, je bijna nooit twee keer hetzelfde zult zien. Pit zal regelmatig ook getrakteerd worden op een aantal mooie uitzichten die je zeker nog eens opnieuw zal willen bekijken. Dankzij de grafische trucjes die in de Pica-chip van de 3DS ingebakken zitten ziet Kid Icarus: Uprising er veel beter uit dan het merendeel van de Wii-games. De licht- en wapeneffecten zorgen voor een mooie afwerking.

Ook mist het 3D-effect, zeker in de luchtdelen, zijn effect niet. Er is een enorm gevoel van diepte, hetgeen zeker bijdraagt aan de sfeer van het spel. De actie is wel iets te chaotisch om beter afstanden te kunnen inschatten met het 3D-effect, dus qua gameplay heeft het niet echt een grote meerwaarde. Het design an sich is ook van hoge kwaliteit. Hier is zeker goed over nagedacht en de Griekse invloeden en thema’s zijn niet ver zoek in de diverse levels. Kid Icarus: Uprising weet op grafisch vlak de lat weer wat hoger te leggen voor toekomstige titels. De screenshots in deze review geven allemaal zaken weer die je ingame zal tegenkomen, maar zonder de pixels die je hier kan waarnemen.

Voor de soundtrack van Uprising heeft Nintendo zich eens goed laten gaan. Er zijn 5 componisten die deze soundtrack verzorgd hebben en deze mensen zijn niet van de minsten. Games als Chrono Trigger, Golden Sun, Xenogears en de Tales of-franchise vormen maar een bescheiden greep uit het repertoire van deze componisten en dus lagen de verwachtingen al hoog. Het goede nieuws is dat men de verwachtingen zeker ingelost heeft. Er passeren heel wat deuntjes de revue die je zeker nog eens zal willen beluisteren terwijl ze de vele actie en gebieden mooi weten te ondersteunen. 

Het stemmenwerk is ditmaal ook zeer overtuigend gedaan. Terwijl niet iedereen overtuigd was van Samus haar stem in Metroid: Other M, vermoeden we dat zowat iedereen de stemacteurs in Kid Icarus: Uprising zal weten te appreciëren. Er wordt gebruik gemaakt van een uitgebreid repertoire aan stemmen zodat de eigenheid van ieder character en zelfs heel wat bazen extra geaccentueerd wordt. Kid Icarus: Uprising toont wat dat betreft hoe het moet.