Mario Party 9

Mario en zijn vrienden besluiten na bijna vijf jaar eindelijk nog eens op sterrenjacht te gaan in Mario Party 9. Nooit eerder heeft een spel uit de reeks zo lang op zich laten wachten. Nintendo heeft voor deze game het roer eens wat omgegooid wat betreft de basisformule van de reeks en plaatst het letterlijk in de handen van de personages en speler.

Bowser en zoon Bowser Junior voeren opnieuw iets in hun stekelige schild. Neen, niet het ontvoeren van de lieftallige prinses Peach, ze zijn deze keer echter in het bezit gekomen van de gloednieuwe ministerren. In de modus voor één speler reis je door verschillende maps, waarop je telkens twee bazen moet verslaan. Dit is trouwens geheel nieuw voor de reeks en doet een beetje denken aan de traditionele Super Mario Bros-formule.

Een van je tegenstanders is tijdens de singleplayer een volgeling van Bowser, die je zeker niet mag laten winnen. Hoe win je dan? Niet door munten te verzamelen waarmee je vervolgens sterren kan kopen bij bepaalde punten op het speelbord, zoals in de vorige delen. De winnende superster is dit keer degene die de meeste ministerren heeft verzameld tijdens het spel, wat je onder andere doet door minigames te winnen. Op die manier zal je niet alleen zegevieren, maar ook die nare Bowser nog eens ongelooflijk boos maken.

"Keep your friends close and your enemies closer". Zo luidt het spreekwoord en dat is de indruk die de gameplay van Mario Party 9 enigszins geeft. Nu kruip je, in tegenstelling tot elk voorgaand deel, samen met je tegenstanders in een voertuig. Om beurten neem je de rol van kapitein over en steek je met het voertuig (gaande van een auto tot een vliegend tapijt) een aantal vakjes over, overeenkomstig met het getal dat je dobbelsteen vertoont. Je zal je rijvaardigheden moeten bovenhalen om te bewijzen dat je de beste kapitein bent, door de meeste voordelen binnen te rijven terwijl jouw personage aan het stuur zit. Deze veranderingen geven ondanks een redelijk vertrouwde gameplay toch het frisse gevoel waar de Mario Party-reeks al eventjes aan toe was.

Mario Party 9 bevat weer tal van minigames en in tegenstelling tot die in de achtste telg lijken ze deze keer niet voornamelijk te draaien rond het promoten van de functies die de Wii Remote bezit. Er zijn meer dan tachtig spelletjes, het ene al wat meer gebaseerd op geluk dan het andere, en ieder toch voldoende gevariëerd. Het is niet meer zo dat de minigames telkens opkomen aan het einde van de ronde, nadat iedere speler de dobbelsteen heeft geworpen, maar ze zijn toch nog steeds voldoende talrijk aanwezig, dit keer echter op een spontanere en willekeurige manier.

De toevoeging van de nieuwe boss fights geven ook weer dat eerder genoemde verfrissend tintje aan de vertrouwde manier waarop je altijd minigames speelde in Mario Party-spellen. Je speelt eigenlijk samen met je tegenspelers om een baas te verslaan, maar om te winnen moet je nog steeds de hoogste score behalen. Bovendien krijgt de speler, die bij het starten van deze speciale gevechten kapitein van het voertuig was, nog een extra kapiteinsbonus uitbetaald in ministerren.

Al dat leuks is natuurlijk nog talloze keren leuker wanneer je er enkele vrienden bij haalt, want op je eentje kan de singleplayer misschien wel snel wat saai worden. Met vrienden is het echter keer op keer lachen geblazen wanneer een speler op een willekeurig moment de helft van zijn of haar ministerren verliest door op een Bowser-vakje te landen. Karma heeft hier niets mee te maken, soms heb je nu eenmaal pech en of je daar gefrustreerd of met een lach mee omgaat, hangt van jezelf af.

Ook de nieuwe formule heeft haar weerslag op de wijze waarop je het spel interpreteert in de multiplayer. Je krijgt namelijk een groter gevoel van verbondenheid door een voertuig te delen met je vrienden dan wanneer je elk zijn of haar eigen weg laat uitgaan. Voorts zorgt ook de speelse doch competitieve manier van vechten tegen bazen dat je het spel, al dan niet bewust, op een andere manier zal benaderen ten opzichte van de voorgaande delen.

De muziek is zoals steeds vrolijk en past dus volledig bij het sfeertje dat Mario Party 9 weergeeft en de hele reeks steeds heeft gekenmerkt. Geen verbluffende soundtrack, maar zeker ook niet slecht of zodanig vrolijk dat het irritant wordt. Op grafisch vlak doet het spel net hetzelfde: kleurrijke spelborden worden gemengd met mooie omgevingen, met een gelikte afwerking die wat doet denken aan Super Mario Galaxy. Gooi daar de geliefde Nintendo-mascottes zoals Mario, Luigi en Yoshi bij, en je krijgt een van de meest blijmoedige games die je met vrienden kan spelen.