Wargame: European Escalation

Onlangs pakte Focus Home Interactive uit met Wargame: European Escalation (EE). Na het matige succes van R.U.S.E. was er verrassend weinig te doen rond de game. Na de aankondiging sijpelde er af en toe eens een screenshot naar buiten, maar het was wachten tot de pre-order en de daarbij horende bèta op Steam voor we met de game aan de slag konden. Ondertussen ligt de game in de rekken en is het dus hoog tijd voor een blik op het slagveld.

Na R.U.S.E. maken we een sprong in de tijd, naar de gespannen periode na WWII. Nu de bedreiging die Duitsland vormde van de kaart is geveegd, wordt de spanning tussen de VS en de USSR bijna voelbaar. De wereld wordt al snel verdeeld in twee grote groepen. Het NAVO-pact omvat de West-Europese landen en Noord-Amerika, het Warschau-pact bestaat dan weer uit de USSR en de Oost-Europese landen.

Decennia lang blijft het bij kleine schermutselingen en confrontaties achter de schermen tot uiteindelijk de bom barst: een Oost-Duitse soldaat ontsnapt naar het Westen en doodt op zijn pad twee wachters. Dat is uiteraard meer dan aanleiding genoeg voor de beide partijen aan iedere kant van het Ijzeren Gordijn om de wapens op te nemen en vrolijk op elkaar te beginnen schieten. Wargame: EE wijkt dus af van de geschiedenis en gunt ons een blik in wat had kunnen gebeuren mocht de Koude Oorlog het broeikaseffect leren kennen. Samen met je troepen vecht je zo in wezen WWIII uit, met Europa als slagveld.

Leave the Wookie

De campagne bestaat uit 22 vrij lange missies, al speelt je speelstijl en ervaring hier natuurlijk wel een rol in. Per missie zijn er een aantal doelen te behalen. Sommige doelen zijn optioneel, andere zijn cruciaal voor het slagen van de missie. Elk behaald doel levert je een commandoster op, waarmee je nieuwe manschappen kan vrijspelen of je huidige manschappen kan voorzien van een upgrade. Dit gaat zowel in game via het pauzemenu als tussen de missies door.

Je troepen zijn onderverdeeld in vier types: pantservoertuigen, helikopters, infanterie, logistiek en ondersteuning. De pantservoertuigen bevatten een hele resem verschillende tanks, een verkenningsvoertuig en enkele gepantserde wagens. De helikopters spreiden zich over het vervoeren en verzorgen van de infanterie tot de aanval, zowel in de lucht als op de grond. Zo kan je onder meer afgelegen gebieden verkennen en zichtbaar maken voor je artillerie, toch zolang je blijft hangen en in leven blijft. Onder logistiek en ondersteuning verstaan we alle voertuigen of basissen die ter ondersteuning dienen (en dus alleen weinig kunnen presteren in een directe confrontatie). Enkele voorbeelden zijn een bevoorradingsdepot, commandovoertuigen en artillerie. Tot slot blijft de infanterie over, die best beschutting zoekt in gebouwen in de dorpjes die her en der verspreid liggen doorheen het landschap. Infanterie is vrij kansloos tegenover tanks of andere gepantserde voertuigen, maar goed verstopt in een dicht bebost gebied met een bazooka op de schouder kunnen ze best een geduchte tegenstander zijn.

Het is dus, zoals in alle RTS games, de uitdaging om de juiste mix aan troepen en voertuigen het slagveld op te sturen om de vijand aan mootjes te hakken, al is de keuze hier wel erg uitgebreid: er zijn maar liefst 320 verschillende manschappen beschikbaar om uit te kiezen. Bovendien kan je elke unit afzonderlijk van de nodige upgrades voorzien met de behaalde commandosterren en -punten. Het zal dus even duren en heel wat experimenteren vergen voor je het ultieme leger hebt uitgebouwd, maar al die moeite loont natuurlijk wel. In game kan je vrijgespeelde manschappen laten aanbrengen vanuit een (al dan niet veroverde) basis. Daar hangt natuurlijk een bepaalde kost aan vast, die wordt afgetrokken van een afzonderlijk aantal punten die je verdient tijdens de missie. 

Meer zijmissies voltooien levert je meer punten en dus extra manschappen op, al heeft die medaille ook een keerzijde. Als je even veel manschappen verliest als bijwint haal je er weinig voordeel uit. Het is dus kwestie van een goede tactiek te gebruiken en je acties slim te kiezen. Doe je het enkel voor de commandosterren, dan heeft een nuloperatie natuurlijk wel zijn nut.

Het landschap zelf speelt ook een rol. Een heuvel kan vijandige troepen verbergen of op je weg door een bos kan je weleens met open ogen in een val van de vijand lopen. Daarnaast is het ook niet echt aangewezen om je infanterie blindelings een stad in te sturen om dan te laat te beseffen dat ze vrij letterlijk met hun neus op de loop van een tank lopen. Het is dus kwestie van eerst op verkenning te gaan en de juiste teams samen te stellen om het landschap stukje bij beetje in te palmen. Uiteraard werkt dat in twee richtingen. Zo kan je evengoed zelf de beschutting van een heuvel of een dichte strook bos gebruiken om even aan het alziend oog van de vijand te ontsnappen. 

Eens op het slagveld, zal vooral de muis je trouwe vriend zijn. Zowel de navigatie van de camera als het aansturen van je troepen kan je volledig met de muis doen. Natuurlijk kan je ook gebruik maken van de zqsd-toetsen en een hoop hotkeys, maar de gameplay met de muis voelt vrij intuïtief aan en zal spelers van R.U.S.E. zeker bekend voorkomen. Om het selecteren, navigeren en gemiddelde camerawerk iets eenvoudiger te maken, is het aangewezen om je leger in teams te verdelen. Zo kan je mooi uitgebalanceerde groepen verschillende richtingen uitsturen om meerdere doelen tegelijk aan te vallen. Enige vorm van organisatie is dus wel vereist, wil je niet eindigen met een verdwaalde tank in een uithoek van het speelveld die in zijn eentje al het vuile werk moet opknappen.

Een mooie toevoeging die daar bij helpt is de mogelijkheid om je game even te pauzeren. Midden alle geweld is het soms moeilijk het overzicht te bewaren en dan is een rustpauze dus meer dan welkom. Even de manschappen nieuwe orders geven, wat extra units bijmaken en we zijn weer klaar voor de volgende ronde. Het lijkt misschien een klein detail, maar het heeft wel degelijk zijn invloed op het succes van de missie. Enkele uitzonderingen kunnen misschien tegelijk drie basissen aanvallen, een leger helikopters naar alle hoeken van de map sturen en een succesvolle artillerie-aanval lanceren, maar de gewone stervelingen onder ons zullen geregeld teruggrijpen naar de pauzeknop.

Audiovisueel zit alles meer dan goed. De ontwikkelaars hebben dus duidelijk hun lesje geleerd uit R.U.S.E.: alle bugs en foutjes zijn mooi weggewerkt. Wargame: EE ziet er dus ook verbluffend mooi uit. Van het overzicht op de map (dat sterk doet denken aan de “tafel” uit R.U.S.E.) kan je in een fractie van een seconde inzoomen tot op een paar meter boven de grond. Zowel het landschap als de manschappen kan je dus in detail bestuderen en dat is dan ook de moeite waard. Het was ook een aangename verrassing om textures van 2048x2048 te zien verschijnen in het optiemenu.

Op de testpc draaide het spel met gemak op de maximale settings, al valt er genoeg te tweaken om ook op een zwakke machine alles nog vlot te kunnen spelen. Eén minpuntje op visueel vlak is wel dat de maps vrij leeg ogen, al is dat probleem snel verholpen eens het slagveld zich vult met tanks, troepen en helikopters. Ook de soundtrack is de moeite waard, van een gespannen melodietje op rustige momenten tot een opzwepend ritme wanneer de strijd losbarst. Tel daar nog eens de mooi klinkende geluidseffecten bij en het plaatje is compleet. Nostalgie alom dus wanneer we heel Battle of the Bulge-gewijs tussen de bomen gaan hangen als de tanks komen voorbij geraasd.

Naast de campagne kan je ook je gang gaan in de multiplayer, verdienste van co-developer Eugen Systems. Eén tegen één of in teams van maximum 4 kan je op één van de 11 enorme maps kiezen uit drie modi: confrontation, NATO of pact.

Je leger speelt hierbij natuurlijk een grote rol en daarin schuilt nog één van de grote sterkhouders in Wargame: EE. Je kan namelijk zelf een leger (of deck) samenstellen uit de manschappen die je vrijspeelt. Het is dus perfect mogelijk om een Russische helikopter te combineren met een Duitse tank en een Amerikaanse soldaat. Hoe verder je raakt en dus hoe meer je vrijspeelt, hoe sterker je leger zal worden. Na verloop van tijd heb je dus een quasi onverslaanbaar leger op de been, volledig aangepast aan jouw voorkeuren. Als je daar dan een hoop veldslagen mee wint en je een plaatsje verovert bovenin de ranking kan je dag natuurlijk niet meer stuk.

Het enige dat de pret nog kan komen bederven is de lag in de multiplayer. Je kan vertrouwen op het matchmaking systeem, dat je naar een game brengt met tegenspelers van een gelijk niveau. Het systeem werkt op zich vrij goed, al is het een verademing dat je ook zelf je server kan kiezen (of hosten). Het probleem stelt zich echter wanneer één iemand in de lobby last heeft van verbindingsproblemen. Je zou verwachten dat die persoon daar dan als enige last van zou hebben, maar het zorgt voor serieuze lag bij alle spelers. Dat leidt al snel tot frustraties en we hopen dat de developers dit probleem dan ook snel aanpakken.