Touch my Katamari

Er was eens een tijd, heel lang geleden, dat iedereen de Cosmos King kende. Deze gigantische verschijning was nu eenmaal niet weg te denken in een tijd dat de PS2 nog het grootste marktaandeel bezat. Ondertussen zijn er echter al enkele jaren gepasseerd en de koning is nu even cool als de gemiddelde schooldirecteur. Jouw job om terug fans bijeen te krijgen, al zal dat niet makkelijk zijn met de erbarmelijke iOS-port in het achterhoofd.

De bedenking bij de coolheidsfactor mag je letterlijk nemen, want de game begint zowat met een klein jongetje dat aan z'n vader vraagt of de Cosmos King eigenlijk wel cooler is dan zijn schooldirecteur. Wanneer die vader niet meteen een antwoord kan geven, dan weet je dat er iets mis is. Tijd voor een comeback dus, waarvan de prins alvast de sleutelfiguur zal zijn. Net zoals in vorige delen zal de prins in het groene pak namelijk weer allerlei rommel, dieren, mensen of zelfs gebouwen moeten oprollen zodat je vader, de koning, er sterren kan van maken.

Touch Me Baby One More Time

Het humoristische, maar toch interessante, plot in Touch My Katamari is er eentje dat we niet in elke doorsnee game te zien krijgen. Het is zelfs zo bizar dat de gemiddelde mens eerder aan een Japans Hentai-filmpje voor een niche zal denken, dan aan een game waar je dingen moet... oprollen. Toch weet het je te boeien met zijn meer dan gekke gespreksonderwerpen en regenboog-cutscènes. Het hoofdverhaal weet dan ook amper te vervelen met zijn humoristische conversaties tussen de koning en zijn fans. Het zorgt er zelfs voor dat je steeds benieuwd bent wat voor gesprek ze nu weer zullen verzinnen nadat je een level uitgespeeld hebt.

We krijgen zelfs een bijkomstig verhaal voorgeschoteld waar de hoofdrolspeler ene "Goro The Slacker" is. Goro is zowat het grootste clichébeeld van een gamer/internet-gebruiker dat je maar kan bedenken. Zijn avonturen bestaan dan ook uit een heleboel over-the-top cutscènes die, best wel onverwacht, redelijk veel actie met zich meebrengen.

Roll your ball Gently down the lane

Spelen met de Katamari Ball is volgens ons nooit eerder zo vloeiend geweest als op de PS Vita. De bal in een bepaalde richting duwen gaat echt vlekkeloos dankzij de twin-sticks. Dit in tegenstelling tot de PSP- of iOS-games waar het spel soms stroef of lomp aanvoelde. Verder krijgen we de keuze tussen de klassieke 'two sticks' controls of alternatieve controls waar je één stick gebruikt om te bewegen en de andere om rond te kijken. Ook heeft men geprobeerd om er wat unieke dingen in te steken zodat de Vita wat meer tot zijn recht komt. Zo kan je met het achterste touchscreen de bal breder of smaller maken zodat je oftewel meer grond kan bestrijken of net door smallere gaatjes geraakt. Het is misschien niet de grote Vita-extra die we in gedachten hadden, maar het blijft een leuke functie.

Inhoudsgewijs hebben we dan weer twaalf verschillende gebieden, waarvan acht missies zowat van het algemene "verzamel rommel" type zijn. De andere vier hebben dan weer een leuk detail, zoals bijvoorbeeld een van de missies waar je allerlei voedsel moet verzamelen terwijl je onder een bepaald aantal calorieën moet blijven. Het zijn deze alternatieve missies die Touch My Katamari net dat beetje meer uitdaging geven. Jammer genoeg is het aantal hiervan schaars waardoor een ervaren speler na slechts enkele uurtjes het einde bereikt. Gelukkig weet de game ons wel verscheidene redenen te geven om elk level nog eens opnieuw te proberen. Zo zijn er de curios, geheime objecten die je in elk level moet vinden, en elk gebied verschuilt daarnaast ook nog eens een "Royal Cousin". Het aantal van beide collectibles vergroot jouw kansen op allerlei beloningen. Ook geeft de koning steeds een score op 100 die rechtstreeks effect heeft op het aantal snoep dat je krijgt. Met snoep kan je dan tenslotte items kopen in de desbetreffende winkels. De grootste voorbeelden zijn unieke kostuums voor zowel koning als prins.

Kleurrijk op zijn minst

De PS Vita is best een krachtig apparaatje en dat wordt ook volledig duidelijk wanneer de kleurrijke omgevingen van Touch My Katamari in beeld komen. De intro alleen al bewijst dit volledig met een regenboog aan kleuren die je meteen zin doet krijgen in de game. De rest van het spel mag er ook zijn want zelfs het afval dat je moet oprollen zag er nog nooit zo scherp uit als op de Vita. Iets helemaal anders is dan weer de main hub van de game. Deze speelt zich namelijk af op het hoofd van de koning, iets dat volledig past in de gekke stijl van deze game. Het is een leuk design en zowat alles is toegankelijk vanaf hier. Verder draait de game ook vlekkeloos zonder enige framedrop of iets dergelijks. Het is best indrukwekkend, zeker wanneer je ver genoeg geraakt in levels en objecten oprolt die kort daarvoor nog aanzienlijk groter waren dan jijzelf. Het feit dat dit gebeurt zonder enige hapering maakt ons helemaal warm vanbinnen.