UFC Undisputed 3

Toen we in 2010 de tweede UFC-game in evenveel jaar voorgeschoteld kregen, leek een nieuwe franchise geboren die zich zou houden aan een jaarlijkse traditie. Het was dan ook met enige verwondering dat we UFC Undisputed 2011 zagen uitblijven. In plaats daarvan heeft THQ besloten om een jaartje over te slaan en wat meer tijd te nemen om haar greep op het MMA-genre nog te versterken. Met UFC Undisputed 3 bezorgen ze de (toegegeven) povere tegenstand een K.O. in de derde ronde.

Twee jaartjes ouder en wijzer

We beleven momenteel een periode waarin enkele grote franchises met de regelmaat van de klok elk jaar stevig kunnen incasseren en ze de verkoopslijsten domineren. De beslissing nemen om eens een jaartje niet aan de kassa te passeren en meer tijd te nemen om een product af te werken verdient respect en alleen daarom moeten we Yuke’s al feliciteren. Bovendien hebben ze de extra tijd heel goed besteed, want met UFC Undisputed 3 zet de franchise meer dan enkele stappen tegelijk vooruit.

UFC 2009 en 2010 waren op zich al degelijke games, maar kenden ook een aantal vervelende problemen. Het grondwerk was behoorlijk lastig om onder de knie te krijgen, het uitvoeren van submissions door het ronddraaien van de analoge sticks versnelde de artrosevorming in je vingers zienderogen en plotse knockouts waren niet zelden een bron van frustratie. Die ruwe kantjes werden allemaal aangepakt en daar bovenop telt UFC Undisputed 3 ook een aantal andere belangrijke uitbreidingen met de toevoeging van Pride, een competitie die zich afspeelt in een boksring en waar nog net iets meer is toegelaten dan bij UFC, een verbeterde carrièremodus met uitgebreide trainingsmogelijkheden en allerlei andere extraatjes.

Zweetschuifelen of kickboksen?

Na het doorspelen van de uitgebreide en misschien zelfs een beetje overweldigende tutorial zul je wellicht net zoals wij willen beginnen door een nieuwe carrière te starten. Dat kun je deze keer eindelijk doen met een bestaande vechter (er zitten er maar liefst 160 in de game), of door zelf een strijder te maken. De Create-A-Fighter modus is enorm uitgebreid en laat je heel wat kosmetische eigenschappen van je personage instellen, maar biedt tegelijkertijd ook een heleboel mogelijkheden om je vechtstijl vorm en body te geven.

Je kunt je bijvoorbeeld vooral toespitsen op het bokswerk en dan hopen om de gevechten zoveel mogelijk van de mat af te houden, of je zou eerder een stijl kunnen uitwerken waarbij je zoveel mogelijk zweet probeert uit te wisselen met je tegenstanders. De basisstats draaien rond kracht, uithouding, snelheid en voetenwerk, maar daaronder zit nog een dubbele bodem waarin elk aspect van MMA (gaande van staand schoppen, over het verdedigen van submissions tot het uitdelen van klappen op de grond) kan worden uitgewerkt en getraind.

Trainen doe je opnieuw door je toe te leggen op trainingsactiviteiten tussen de wedstrijden door via minigames. Deze werden stevig uitgebreid tot veertien stuks, die elk zeer specifieke vaardigheden helpen te verbeteren. Je trainingstijd is beperkt, dus het is zaak om prioriteit te geven aan die oefeningen die best aansluiten bij de vechtstijl die je wil hanteren. In de plaats van gewone trainingsarbeid kun je ook nieuwe moves bijleren bij een van de zes vechtscholen zoals Black House en de Wolfslair MMA Academy. Hier kun je bewegingen oppikken die je nergens anders kunt leren en komen de trainers van deze scholen je na verloop van tijd ook bijstaan bij gevechten.  

Een derde optie die je kunt kiezen om de volgende wedstrijd voor te bereiden heet ‘Game Plan’ en helpt je om op voor beperkte duur enkele specifieke stats te boosten om de volgende partij te overleven. Goed voor resultaten op korte termijn, al word je ook tijdelijk zwakker op punten die niet bij je strategie aansluiten waardoor je moet opletten voor dominante tegenstanders die je tactisch plannetje proberen te dwarsbomen.

Wringen om te ontsnappen

Een tegenstander kies je telkens uit een lijstje van mogelijke opponenten die je in het octagon kunt ontmoeten op weg naar de top van de ranking van je gewichtsklasse. De gevechten zelf bevatten nog steeds de bekende mix van rechtopstaande intermezzo’s en het betere duw- en trekwerk op de grond die MMA zo aantrekkelijk maken. Voor het grondwerk kun je nu kiezen uit twee verschillende controle-opties: de traditionele besturing of een vereenvoudigde versie daarvan. Die laatste optie laat je gewoon de analoge stick op- of neerwaarts bewegen om over te gaan naar een nieuwe grondpositie (in plaats van kwart en driekwartcirkels) en voelt zeker responsiever aan dan de besturing van de vorige UFC-games.

Een andere verbetering waar we het al over hadden is het vernieuwde submission-systeem. Jij en je tegenstander hoeven niet langer als een gek rond te draaien met de analoge sticks, maar spelen in de plaats daarvan een minigame waar je eerder je behendigheid kunt uitspelen. Wanneer een van beide partijen een submission inzet, verschijnt er een overlay van een doorzichtige octagon op het scherm. Beide spelers controleren een gekleurd schijfje op de rand van die octagon en het is de bedoeling van de aanvaller om het schijfje de tegenstander gedurende voldoende tijd te overlappen om hem tot een opgave te dwingen. De snelheid en de breedte van je schijfje hangen af van je stats en je vermoeidheid tijdens de match en het systeem voelt vrij goed gebalanceerd aan.

Voor je prestaties in elk gevecht word je beloond met credits waarmee je verbeterde trainingsfaciliteiten en allerlei merchandise kunt kopen. Door op een slimme manier sponsorcontracten te onderhandelen en je sponsors op je kledij te laten prijken kun je die inkomsten trouwens nog wat verder de hoogte injagen. Na een carrière van zo’n vijftig wedstrijden hield onze vechter het voor bekeken met een aantal kampioenstitels in UFC en Pride, en een Hall of Fame-uitnodiging op zak.

Net zoals op tv

Je bent dus wel even zoet met de carrièremodus, maar daarnaast zijn er ook nog andere modi die het offline spelplezier moeten verlengen. In Exhibition kun je snelle gevechten opstarten waarbij je verschillende parameters kunt instellen zoals de moeilijkheidsgraad, het wat realistischer te maken van het energieverbruik van de strijders of het gelijktrekken van de stats van beide vechters. Daarnaast zijn er enkele Ultimate Fights, waarin je memorabele historische gevechten kunt naspelen en tegelijk ook een script te zien krijgt met moves die je verondersteld wordt uit te voeren waarop je uiteindelijk ook beoordeeld wordt.

Er is de Title Mode, waarbij je gevecht na gevecht beslecht om te stijgen op de ranking, een competitiemodus zeg maar. Daarnaast kun je ook nog toernooien en UFC-avondprogramma’s organiseren en is er Title Defense Mode, waarbij jij de kampioen bent die gevecht na gevecht zijn titel moet verdedigen terwijl je stats telkens slechts gedeeltelijk recupereren. In die laatste modus misten we vooral een save-functie en zijn we er na een aantal partijen gewoon mee opgehouden.

UFC Undisputed 3 is op financieel vlak voorzien van alle moderne "snufjes", waaronder een Season Pass en een Online Pass. Online speelden we vrij van lag en andere problemen, maar valt het op dat je met een gepokte en gemazelde vechter waarmee je een hele carrière doorgespeeld hebt automatisch een pak beter scoort dan met een strijder die meteen ter beschikking is.

Heel wat moeite werd gestopt in het zo sterk mogelijk nabootsen van een televisie-ervaring van een echt UFC-evenement, iets wat we eerder ook al opmerkten bij NBA 2K12. Alles ziet er prachtig uit, met spot-on hitdetectie, bloed- en zweetdruppeldetails om duimen en vingers vanaf te likken en een cast van 160 vechters die bijzonder herkenbaar zijn in het octagon.  Een nadeel van de tv-aanpak is wel dat je heel wat verschillende filmpjes moet doorkijken of overslaan vooraleer je daadwerkelijk kunt vechten. Je krijgt tussendoor nog filmpjes met wedstrijdbeelden en interviews van UFC-vechters te zien en ook de menu’s zijn piekfijn afgewerkt. Ook het commentaar is top, met slechts beperkte maar onvermijdbare repetiviteit en doorgaans relevante opmerkingen van bekende commentatoren.