Prince of Persia (3DS VC)

Iedere grote franchise kent een begin, maar soms zijn ze al zo oud of hebben ze al zoveel verschillende veranderingen ondergaan dat het moeilijk is om het origineel te herinneren. Prince of Persia is een mooi voorbeeld. De reeks heeft altijd rond woestijnen, prinsen en prinsessen gedraaid, maar hoeveel van ons hebben het origineel uitgespeeld? Nu kunnen we gelukkig terug de opkomst van de prins beleven dankzij de 3DS, maar is deze port wel degelijk en heeft de gameplay de tand des tijds weten te doorstaan?

Een port van een port

De originele Prince of Persia is al meermaals geport geweest met meer en minder geslaagde aflopen. Het eerste deel in de reeks stond bekend om zijn realistisch ogende bewegingen en de uitdaging die je kreeg doordat er nog een tijdslimiet in verwerkt zat. Één uur krijg je de tijd om Jaffar te stoppen en te verhinderen dat hij met de prinses in het huwelijksbootje stapt. Onderweg zul je zo snel mogelijk moeten afrekenen met de wachters, vallen moeten ontwijken en eventuele geheime gangen moeten zoeken om doorheen de dertien levels te komen die de game je biedt.

Dat deze game een port van de Game Boy Color-versie is en niet van de Apple II-computer valt op. De kleuren zijn hier iets beter weergegeven en doordat het scherm smaller is zijn er hier en daar vallen weggelaten zodat je niet te vaak voor verrassingen komt te staan. Denk echter niet dat het hierdoor een lachertje wordt. De controls van de prins zijn namelijk niet van de beste voor de dag van vandaag en je zal goed moeten uitkijken of je valt constant de dieperik in. Je personage registreert je knoppen niet van de snelste, dus moet je goed timen om die ene grote sprong te maken.

Animaties met povere resultaten

Ook de combat is bij het kopiëren wat gestruikeld. De vijanden hebben niet zoveel moeite om je te raken, maar probeer je zelf de aanval in te zetten, dan zul je merken dat je vaak mist terwijl je ze toch zou moeten geraakt hebben. Hierdoor is het interessanter om verdedigend te vechten en de vijand de eerste zet te laten maken, maar wie wil er nou constant op de trage AI wachten als je geliefde in nood is? Een ander probleempje hebben we met potions. Ieder flesje ziet er in deze port hetzelfde uit en zo weet je nooit of je iets giftigs gaat drinken, iets helends of iets dat je leven vergroot. Gokken dan maar, al zou een ander kleurtje op een fles plakken toch niet zo moeilijk mogen zijn.

Wat voor een game van 1989 wel opmerkelijk blijft is hoe goed de animaties gemaakt zijn. Aanvallen, springen of zichzelf optrekken, de prins doet het met een finesse die je in die tijd zelden zag en ook nu is het nog steeds mooi om te zien. De levelopbouw blijft ook de dag van vandaag nog een pluim verdienen en al zijn de controls niet van de beste, de 3DS geeft je nu als extraatje de mogelijkheid om je vorderingen op te slaan, zo kun je makkelijk een eerder opgeslagen sessie herstarten als je een afgrond van te dichtbij bekeek. Verder is het grafisch zeker oké gebleven, maar het valt wel op dat er geen muziek aanwezig is in de game en buiten enkele eenzame nootjes mis je wel iets in deze Perzische setting.