Downbound (iOS)

Downbound van Mental Moustache zet in elk geval een bekend concept op zijn kop. Letterlijk dan. Waar we door menig game reeds bekend waren met het concept van “steeds hoger” (de klassieker binnen het genre: Doodlejump), moeten we in dit spel zo snel mogelijk de bodem van het level zien te bereiken. Onze sympathieke Jim Bob heeft het niet makkelijk. Deze ronde olijkerd is op de vlucht voor een donkere kracht die van bovenaf op hem neerdaalt. Jij moet hem helpen om deze duistere wolk voor te blijven tot aan de ondergrens van de spelwereld. Gelukkig krijg je hulp van de zwaartekracht, maar daarnaast moet je je zelf doorheen een labyrinth van muren en hindernissen werken om verder te geraken.

 

Hierbij is het zaak snel te handelen wanneer je in een doodlopend stuk terecht komt. Dit doe je aan de hand van de bewegingssensor in je iDevice en door het scherm aan te raken om te springen om obstakels te vermijden. Door snel links of rechts te kantelen rol je Jim alle kanten op en uiteindelijk richting trampolines om nieuwe stukken te bereiken van waar je verder de diepte in kunt duiken. Her en der liggen power-ups verspreid die je kleiner of groter maken, waardoor je bij de ene minder kans loopt om vast te komen zitten en met de andere los door de bodem kan breken. Onderweg dien je nog sterren te verzamelen waarmee je desgewenst extra speelbare vrienden van Jim en nieuwe levels kan unlocken. 

 

 

Op zich een leuk en relatief origineel concept. Ook de vormgeving zit best "Moustache". In de achtergrond herken je welk deel van de wereld je passeert tijdens je vrije val. Bergtoppen, heuvellandschappen, oceanen tot zelfs hellevuur en drietanden schieten voorbij, allemaal in een simplistisch tekenfilmstijltje goed passend bij Jim en de vreemde wezentjes die zijn pad kruisen. De voorgrond is minder creatief en recycleert snel dezelfde elementen. Qua geluid word je begeleid door catchy melodietjes en passende geluidseffecten. Allemaal goed te doen maar verder niet echt bijzonder.

 

Downbound kampt echter met twee problemen die zwaarder doorwegen. Met het eerste valt nog mee te leven, of op zijn minst aan te wennen: de besturing. Misschien dat het de bedoeling was om Jim Bob het gevoel van een zwaar gewicht mee te geven. Je hebt in dit geval echter het gevoel dat je een kubus bestuurt in plaats van een bal. We vrezen zelfs dat er kunstmatig aan de besturing gesleuteld werd, zodat je niet al te snel door het level heen zou vliegen. Deze klungelige besturing leidt echter tot frustratie in plaats van plezier. Toegegeven, na een tijdje spelen weet je wel hoe je hier mee moet omgaan en het went uiteindelijk, maar voor een snelle portie “casual gamen” is dit geen goed teken. 

 

 

Een tweede punt wat zo mogelijk nog desastreuzer is, is het ontbreken van enig gevoel van verwezenlijking. Het probleem met een spel waarbij je naar beneden moet vallen, is dat een groot deel van de spanning ontbreekt.  Er is namelijk geen echte vaardigheid of techniek die je kan ontwikkelen om te verbeteren. Vallen is vallen. De enige  uitdaging zit hem in het reageren wanneer je vast komt te zitten. Je probeert zo snel mogelijk beneden te geraken en het is pas wanneer je dreigt opgeslokt te worden dat het eventjes spannend wordt.  

 

Meestal is dit dan nog eens een direct gevolg van de matige besturing op de koop toe. Het helpt ook maar weinig dat de power-ups aanvoelen als dertien in een dozijn en dat het verzamelen van sterren ook niet echt iets wezenlijk aan de gameplay toevoegt. Het is te betwijfelen of veel gamers de moeite zullen doen om met alle karakters de levels door te spelen. Misschien liefhebbers van knikkerbanen of verzamelaars van bowlingballen? 

Downbound in de App Store (1,59 €)