L.A. Noire: The Complete Edition

Enkele maanden geleden gaven Goofus en Fredje al eens hun ongezouten mening over L.A. Noire op (respectievelijk) de Xbox 360 en PS3, maar nu is het de beurt aan de moeder der gameplatformen: de pc. Voor de pc-versie namen Team Bondi en Rockstar wat meer tijd en als compensatie resulteerde dat in een heuse ‘Complete Edition’. Wat die speciale editie juist inhoudt en wat de pc-versie bijzonder goed of slecht maakt kom je te weten in onze review.

De ‘Complete Edition’ houdt enkel in dat je naast de basisgame en een mooie nieuwe cover alle DLC die tot nu toe is verschenen meteen bij de game krijgt. Die DLC bestaat uit een aantal badges die je kan verzamelen om een nieuw rechercheurspak vrij te spelen, enkele andere rechercheurspakken die je een kleine armor of accuracy bonus geven en een krachtig machinegeweer dat op jouw commando kogels uitspuwt. Verder is er aan de game weinig veranderd, maar we proberen uiteraard te letten op de verschillen in de overgang naar pc.

Een heuse Film Noire

Aan het verhaal is weinig veranderd, maar voor zij die het zich ondertussen al niet meer kunnen herinneren of er nooit aan toe zijn gekomen de game te spelen toch even een korte samenvatting. L.A. Noire speelt zich, zoals de titel al doet vermoeden, af in de City of Angels, Los Angeles. Nogal tegen de stijl van Rockstar in speelt de game zich af in de jaren ’40 van de vorige eeuw en om het roer helemaal om te slaan, sta je deze keer eens aan de juiste kant van de wet. Cole Phelps, een oorlogsveteraan, -held zelfs, keert na zijn diensttijd terug naar zijn thuisland en sluit zich aan bij het politiekorps van Los Angeles, beter gekend als de LAPD. Aanvankelijk wordt hij op eenvoudige patrouilles gestuurd, maar al snel blijkt hij talent te vertonen als rechercheur.

Na een geslaagd eerste interview krijgt Cole een positie bij de verkeerspolitie. Daar draait het niet zozeer om de richting aangeven op kruispunten en op een fiets rondrijden en wild overstekende voetgangers bekeuren. Al snel krijgt, nu rechercheur, Cole te maken met zaken die heel wat verder blijken te gaan: een moord waar overspel mee gemoeid is, een autodealer die over lijken gaat enzovoorts. Jouw taak bestaat erin de nodige bewijsstukken te verzamelen op de plaats delict en aan de hand van interviews met getuigen en verwanten een duidelijk beeld te scheppen van de misdaad.

City of Angels vs LAPD

Het L.A. van de jaren ’40 is een kleurrijke, levendige stad. De bewoners en buurten zijn erg divers: alle sociale klassen, rassen, politieke groeperingen en noem maar op komen aan bod. Wat ze echter allemaal gemeen hebben is een nogal lage inschatting van een mensenleven. Als je namelijk naar ware Rockstar-traditie als een dolleman de ene na de andere voetganger opschept, heeft dit weinig effect. Het enige nadeel dat je hiervan ondervindt is een commentaar van je partner en een lagere missiescore.

Hoewel de recreatie van de sfeer uit die periode (net na de Tweede Wereldoorlog) fascinerend is, proberen we toch objectief te blijven. Logischerwijs springt een andere game met een gelijkaardige setting in gedachten: Mafia 2. L.A. Noire raakt, zoals verwacht, niet aan de grafisch pracht van Mafia 2, maar dat wordt meer dan gecompenseerd door het prachtige acteerwerk en de toevoeging van de MotionScan-technologie die niet alleen indrukwekkend is om naar te kijken, maar ook een serieuze impact heeft op de gameplay. Daarnaast kan je opteren voor een zwart-wit weergave, die de sfeer alleen maar versterkt, hoewel het aanvankelijk spijtig is om de mooie kleurrijke stad te zien verdwijnen in het uitgebreide grijspalet.

Verder kunnen we weinig aanmerken op de game: tijdens het spelen hebben we amper last gehad van bugs en ook grafisch zat alles goed. Af en toe zien we wat texture popping, maar dat bleef vrij beperkt. Het geluidwerk is nog steeds fenomenaal en het acteerwerk is nog steeds off the charts.

Het detective-genre

L.A. Noire lijkt wel een gat in de markt te hebben gevonden: een echt genre plakken op de game is moeilijk. De gameplay bestaat uit een kleine hoeveelheid schieten, een vrij groot deel rijden maar het grootste deel is zonder twijfel het onderzoeken van je zaak. Het schietgedeelte is grotendeels cover-based, naar het voorbeeld van Red Dead Redemption en vertaalt zich vrij goed naar de pc. Natuurlijk zal Cole af en toe wel eens een rare positie innemen, maar geen enkel systeem is perfect en zulke situaties blijven gelukkig beperkt. Daarnaast zal het soms volstaan gewoon lang genoeg je wapen op iemand te richten, waarna Cole roept en in de lucht schiet en het zaakje is afgehandeld. Verder zal je af en toe ook eens vanuit een wagen op criminelen mogen knallen, maar al snel wordt duidelijk dat Cole zijn wapen liever mooi in zijn holster laat zitten. Dat lijkt ons ook vrij realistisch: een agent die bij het minste als een waanzinnige met zijn wapen begint te zwaaien op straat staat een vrij korte carrière te wachten.

Een ander groot onderdeel van de gameplay is het rondrijden in de prachtig gemodelleerde wagens. Normaliter rijd je rond in een politiewagen, met een mooie zwaailamp, sterren en strepen erop of een subtielere burgerwagen, maar weliswaar een politiewagen. Elke missie vertrekt namelijk vanuit het politiebureau, waarna je even de crime scene bezoekt en van daaruit vertrekt op zoek naar bewijzen en verdachten. Slaag je er toch in je wagen finaal om zeep te krijgen, dan kan je in naam van de wet een mooie cabrio in de wacht slepen (als het maar eens zo simpel was in het echte leven: even je badge voor iemands neus zwaaien en klaar is Kees).

Een mooie ingebouwde feature is dat je je partner het stuur kan laten overnemen. Je kiest dan een bestemming in je notitieblokje en de rit wordt overgeslagen. Het spijtige daaraan is dat je dan heel wat zijmissies misloopt. Vaak word je namelijk onderweg opgeroepen op de radio om versterking te bieden bij een naburige misdaad. Of je daarop reageert, is je eigen keuze, maar het brengt wat variatie in het spel en het levert je uiteraard ook extra punten op.

Tim Roth Style

Het belangrijkste onderdeel van de gameplay, en meteen ook het unieke van L.A. Noire, is het onderzoeken van een misdaad. Dat onderzoek bestaat uit het verzamelen van bewijsstukken en het afnemen van interviews, waarna bijna altijd meteen duidelijk is hoe de vork aan de steel zit. Het verzamelen van bewijzen is meestal een formaliteit, hoewel het in het begin soms voldoende is om de zaak te maken. Het vinden van bewijsstukken is echter geen al te grote uitdaging: vanaf het moment dat er te onderzoeken plaatsen in de buurt zijn, klinkt er een deuntje en in de meeste gevallen ligt het nogal voor de hand waar je moet gaan zoeken (een mes verstopt in de vuilbak in de steeg naast het café) of zijn belangrijke stukken aangeduid met de fameuze gele bordjes.

Waar het echter allemaal om draait in L.A. Noire zijn de interviews die je afneemt met getuigen en verdachten. Bij elke uitspraak van de ondervraagde krijg je de optie om die uitspraak te beoordelen met ‘truth’, ‘doubt’ of ‘lie’. Bij twijfel of een leugen zal je je redenering echter wel moeten onderbouwen met bewijzen. Kies je het foute antwoord of leg je het verkeerde bewijsstuk voor, zal de ondervraagde dichtklappen en loop je een deel van het verhaal mis. Dat heeft soms verstrekkende gevolgen voor je onderzoek en al snel wordt duidelijk dat juiste keuzes je heel wat tijd kunnen besparen. Die keuzes baseer je meestal op de reactie van je verdachten en hier komt de ware kracht van L.A. Noire naar boven: de befaamde MotionScan-technologie van Team Bondi. Het is alsof je met een persoon van vlees en bloed aan het praten bent, geen enkel personage reageert hetzelfde en het hangt dus puur af van je intuïtie en mensenkennis of je gaat voor de waarheid of een leugen.

To choose or not to choose

Maak je echter niet te veel zorgen, een onderzoek verknoeien is quasi onmogelijk en zelfs met een hoop foute antwoorden haal je genoeg uit de gesprekken om je een mening te vormen. Ben je er toch in geslaagd om jezelf volledig vast te werken, dan zal je de missie nog eens opnieuw moeten spelen. Bij het maken van je keuzes en het zoeken naar bewijsstukken kan je daarnaast ook de hulp inroepen van je intuïtie. Doorheen het spel krijg je intuïtiepunten toegekend naargelang het succes van je missies. Die kan je dan inzetten om bijvoorbeeld een van de drie keuzes in een ondervraging te schrappen of om sneller bewijsstukken te vinden op de plaats van de misdaad. Hoewel het een handig hulpmiddeltje is in moeilijke zaken of nadat je een interview verknoeid hebt, probeerden we koppig om er zo weinig mogelijk gebruik van te maken. Het succes van die keuze laten we in het midden.

Zoals het een heuse detective betaamt, verzamel je alles wat je kan vinden in een notitieblokje: contacten, adressen, bewijsstukken, nieuwe sporen, ... Je notitieblokje is een onmisbaar hulpmiddel bij interviews en dient als een soort van GPS onderweg. Het gebruik van je blokje is mooi geïmplementeerd in de game: je roept het op met een shortcut, waarna je in game je ogen richt op je hand. Geen gedoe met een menu buiten het spel om dus, je kan zelfs in een interview even stiekem kijken naar de reactie van je ondervraagde. De navigatie door je notitieblokje voelt echter wel wat onnatuurlijk aan: scrollen tussen items gebeurt door het verslepen van de muis, wat aanvankelijk goed werkt, maar al snel vervelend wordt. Een goed onderzoek houdt dus mooi de balans tussen bewijsstukken verzamelen en informatie lospeuteren bij betrokkenen. Zo weet je vaak op voorhand al of iemand liegt en goed voorbereid zijn is dus de boodschap.

Het leven van een agent

Na het patrouillewerk en zijn job bij de verkeerspolitie stopt het natuurlijk niet voor Cole: doorheen het spel doorloop je vier departementen, waarbij telkens de moeilijkheidsgraad van de missies stijgt, samen met je status van rechercheur in L.A. Je kan braafjes je missies afwerken en opklimmen in je loopbaan, maar daar stopt het natuurlijk niet. Buiten de verhaallijn kan je in de stad ook nog op zoek gaan naar 30 landmarks en 50 filmrollen die verstopt zitten doorheen de stad. Daarnaast zijn er nog een hoop frontpages van kranten te lezen, die gepaard gaan met een kleine cutscene en je een blik geven in het dagelijkse leven in de jaren ’40. Verder rijden er zo’n 95 verschillende auto’s doorheen de stad die je kan uittesten en kan je je frustraties eens kwijt in een van de zijmissies. Die zijmissies komen meestal op een beperkt aantal scenario’s neer: een shoot-out, een achtervolging of beide. Hier had dus wel wat meer variatie in gemogen, al ben je met het verhaal alleen ook al even zoet.