Kirby Mass Attack

Nintendo heeft heel wat exclusieve en populaire personages ter beschikking staan. Mario en Link uit ‘The Legend of Zelda’ kunnen we beschouwen als de koningen, regerend over het Nintendo-universum. Maar ze zijn niet alleen: Samus Aran uit ‘Metroid’, Fox McCloud uit ‘Star Fox’, Donkey Kong en Kirby zijn ook nog steeds belangrijke iconen die succes voor Nintendo garanderen. Fans van deze laatste vernoemde, Kirby, werden het voorbije jaar dubbel en dik in de watten gelegd. Of zeg maar driedubbel, want naast ‘Kirby’s Epic Yarn’ en het vooruitzicht op een nakende release van ‘Kirby’s Adventure’  ligt er sinds 28 oktober een derde titel in de schappen met de roze bol in de hoofdrol.

Kirby Mass Attack vangt aan op de Popopo Islands, gelegen in het zuidelijk halfrond van Popstar, de thuisplaneet van Kirby. Na een stevige wandeling op het eiland doet de roze held een dutje in het gras. Veel rust is hem echter niet gegund: een wel zeer plotselinge blikseminslag leidt de aankomst van een vijandelijke kracht in. En ja hoor, uit de hemel daalt Necrodeus neer, de leider van de Skull Gang. Deze misvormde bende houdt niet zo van licht, dus ze vinden er niets beters op om Popopo om te toveren in een donkere wolk. Maar voor Kirby heeft Necrodeus nog iets extra in petto: met behulp van zijn staf en een sinistere spreuk splitst hij de held in tien delen. Vervolgens slacht hij iedere kleine Kirby af, met als gevolg dat er nog ééntje over blijft. Deze weet te ontsnappen en komt na een tijdje zijn eigen heroïsche hart tegen, dat wegvloog tijdens de magische aanval. Samen gaan ze op pad om de spreuk stop te zetten en Popopo te redden.

Toegegeven, het plot is een beetje absurd en het cliché van ‘goed versus kwaad’ wordt duidelijk niet vermeden. Maar een gelijkaardige verhaallijn vinden we wel vaker terug in een game uit het platform-genre, dus we nemen het Mass Attack niet kwalijk. Een platformer in hart en nieren welteverstaan, want er zal heel wat af gesprongen, gelopen of gezwommen moeten worden. Kirby wordt geheel met de stylus en het touchscreen van de Nintendo DS bestuurd. Dit werkt uitstekend en geeft duidelijk weer waarom Nintendo 7 jaar geleden voor een touch-functie gekozen heeft.

Met enkele tikken op het scherm laat je Kirby feilloos springen, lopen of aanvallen. De game ziet er gelikt uit en de variërende omgevingen, ritmische deuntjes en verschillende levels roepen de juiste sfeer op. Zo zal je woestijnen, bossen en zeeën moeten doorkruisen om je uiteindelijke doel te bereiken. Het is meestal onvermijdelijk voor een platformgame om toch een tikkeltje in herhaling te vallen, maar Kirby Mass Attack weet dit goed te verdoezelen door meer dan eens een heel apart level tussen de ‘lopen en springen’-brij te stoppen.   

Tijdens het spelen verschijnt er op het bovenste scherm van de DS een energiemeter, die je kunt vullen door fruit te verzamelen. Eenmaal deze volledig vol zit, zal er een nieuwe Kirby verschijnen die jou als een slaafje achtervolgt. In totaal kan je er maximum tien creëren. Innovatief en verfrissend zijn hiervoor de kernwoorden. Er is een grote rol weggelegd voor deze extra Kirbys. Zo staat er op iedere vrijgespeelde stage een nummer dat weergeeft hoeveel heldjes je nodig hebt om het betreffende level te kunnen spelen. In-game zijn ze dan weer nodig om bijvoorbeeld geheime locaties te bereiken of munten te verzamelen, maar soms durven ze ook wel eens in de weg te lopen.

Als het bijvoorbeeld de bedoeling is om snel onder enkele vallende obstakels door te lopen, zullen de laatsten van de groep vaak te laat zijn en verpletterd worden. Ook tijdens het vechten kan het voor chaos zorgen. Je wilt bijvoorbeeld één van de Kirbys opdragen een hogerstaande vijand te bespringen, maar omdat ze allemaal op een hoopje staan, duid je de verkeerde aan. Deze waag zich aan een verkeerd ingeschatte sprong met een gewisse dood tot gevolg. In bepaalde gevallen kan dit tot enige vorm van frustratie leiden, al hebben we het hier wel over details.

Al bij al dragen de tien extra Kirbys dus vooral bij tot de inhoud van het spel. En dit is wel nodig, want Kirby Mass Attack heeft een moeilijkheidsgraad waar zelfs een kleuter van gaat gapen. De meeste vijandjes zijn – zeker als je met z’n tienen rondloopt – met enkele slagen neer te halen. Als een Kirby geraakt wordt, zal hij eerst een blauwe kleur aannemen, pas na een tweede maal zal zijn zieltje naar boven vliegen. Dan moet je de hoop nog niet opgeven, want als de anderen de geest van de overleden Kirby te pakken krijgen, stort deze weer naar beneden om te herrijzen uit zijn as. Enkel bij de definitieve ‘boss’ hebben we enkele keren het loodje moeten leggen, maar eenmaal we de tactiek doorhadden, was het ook hier een ‘piece of cake’. De meeste vijandjes zou je dan ook liever als knuffel in je bed willen dan dat je ze tot moes zou willen slaan.

Door voornoemde munten te verzamelen of een stage tot een goed einde te brengen zonder dat één van je Kirbys sterft, kan je verschillende awards en extra’s vrijspelen. Deze extra’s bestaan uit een veertiental vermakelijke mini-games. Zo heb je bijvoorbeeld een variant op de alom bekende ‘Klop de Mol’ en ‘Pinball’. Maar ook originelere zoals ‘Dash Course’, waarin de hardloper in Kirby de kop op steekt, en ‘Strato Patrol EOS’, een heuse shooter, zijn van de partij. Sommigen verlengen de speelduur aanzienlijk en kunnen bijna als games op zich beschouwd worden.