Raving Rabbids: Alive and Kicking

Een tijdje geleden kregen jullie hier al een preview van Ubisofts nieuwste partygame, met in de hoofdrol de bekendste aan hondsdolheid lijdende konijnen in de gameswereld - het zullen waarschijnlijk ook wel de enige zijn: de Raving Rabbids. Deze figuren kregen initieel enkel een bijrolletje in de Rayman-games, maar gaandeweg zagen ontwikkelaars genoeg potentieel in deze knotsgekke konijnen om het hele Raving Rabbids-gegeven als franchise uit te bouwen. Nu is er dus Raving Rabbids: Alive and Kicking, meteen de eerste knaagdiertitel voor Kinect, en 4Gamers testte voor jullie uit of dit dé partygame is die bij jullie dit eindejaar in huis moet komen.

Raving Rabbids: Alive and Kicking is een partygame pur sang. Deze game focust zich dus op meerdere spelers die zich tegelijk op een gezonde manier belachelijk maken en met als enige doel een paar uurtjes ongegeneerd plezier. De laatste jaren worden we echter overspoeld door partygames van steeds wisselvalliger wordende kwaliteit, in die mate dat zelfs de interesse van de casual gamer in de partygame wat begint te dalen.Dus probeerde Ubisoft mits gebruik van Kinect er een kleine wending aan te geven, een wending die Raving Rabbids: Alive and Kicking net iets anders moet maken dan de gemiddelde partygame op de markt. Zo zijn de nieuwigheden de integratie van voice-control, augmented reality en de mogelijkheid om tot met vier spelers tegelijk aan een minigame deel te nemen.

Pump it up

In totaal zijn er een kleine veertig minigames in Raving Rabbids: Alive and Kicking, meer dan genoeg dus om een avondje mee te vullen, zou je kunnen denken. Wel nu, ondanks de enigszins geslaagde pogingen om variatie te brengen met de nieuwe functionaliteiten, heeft deze game ook wel weer te kampen met het probleem waarmee praktisch alle partygames mee sukkelen: een inconsequent kwaliteitsniveau van de minigames. Begrijp ons niet verkeerd, we hebben ons wel degelijk geamuseerd met Raving Rabbids: Alive and Kicking en er zijn toch een een hele reeks minigames die ons de nodige spierpijn (al dan niet van het lachen) heeft bezorgd.

Zo moet je in Slappping Station als treinconducteur zoveel mogelijk konijnen van de passerende trein meppen, of moet je in Crazy Sales als bewakingsagent een storm aan koopjesgekke konijnen proberen tegen te houden voor de winkel wordt leeggeplunderd. In Rabbzilla, een soort boss-battle, moet je  met je hele lichaam de projectielen terugkaatsen naar het reusachtige, mechanische konijn dat de stad dreigt te verwoesten. Bij Pumped Up moet je de aangereikte poses, meestal poses van bodybuilders, zo goed mogelijk kopiëren om punten te halen en in Life's a Beach moet je door (nooit gedacht dat we dit ooit eens zouden moeten schrijven) te pompen en te mikken de aanstormende konijnen van het strand weghouden.

Ook de augmented reality minigames zijn meestal geslaagd. Onze favoriet blijft Snot Funny waarbij je jezelf ziet, maar dan met een gigantische snottebel aan je neus. De bedoeling is om zo heftig mogelijk met je hoofd te zwieren en de snottebel aan het slingeren te brengen. Na het geven van een schreeuw wordt de snottebel dan door het raam gekeild en wordt de afstand gemeten. In Tenderfoot Dance is het dan weer de bedoeling om allerlei vallen, bommen en lasers te ontwijken, wat dus leidt tot een hoop originele sprongen en schijnbewegingen waarvan je vaak niet eens wist dat je ze in je had. Inner Journey is misschien de meest wansmakelijke, want hier onderneem je al zittend een tocht in de ingewanden van een Rabbid, om uiteindelijk de uitgang langs de mond (gelukkig) te bereiken.

Gedaan voor het begint

Je ziet, Raving Rabbids: Alive and Kicking biedt inderdaad nogal wat variatie en potentieel om met vrienden een avondje no-nonsense plezier te beleven. Het probleem is echter dat er voor elke goeie minigame ook een minigame is waar je praktisch niets aan hebt. Dat klassieke partygameprobleem dus. Meer nog, de vijftien laatste minigames in de lijst zijn er die het laden soms niet waard zijn omdat ze letterlijk slechts enkele seconden duren. Zo wordt bij DJ Sniper je reactiesnelheid getest in een soort kleiduifvariant, maar dit gebeurt slechts één keer en dan is het over. Er zit dus niks van spel achter, of rondes, of niveaus, niks. Gewoon zo snel mogelijk eender welke beweging maken.

Run Some More is in hetzelfde bedje ziek, want hier moet je gewoon als een gek ter plaatse lopen tot een metertje gevuld is. Voor de rest gebeurt er niets op het scherm, geen virtueel parcours ofzo. En dus komt het erop neer dat slechts de helft van de minigames in Raving Rabbids: Alive and Kicking echt de moeite waard zijn en dit is zeker teleurstellend wanneer je veertig minigames in het aanbod hebt.

Een pluspunt is echter wel dat de respons van de Kinect camera is verbeterd ten opzichte van de previewversie die we eerder mochten testen, en dat het nu dus redelijk goed gaat om deze game als volwassene samen met een kind te spelen. Over kinderen gesproken: de minireviewer die we bij het testen betrokken was wel  enorm enthousiast over die malle konijnen en trok zich dan ook weinig aan van de beperkingen die wij als last ervoeren. Deze game zal het volgens ons dus toch goed doen bij een jong publiek, zeker gezien de kleurrijke omgevingen.