Dungeon Defenders

Tower Defense-games zijn al even oud als de mensheid zelf. Waar het oorspronkelijk ging over effectieve torens, ridders en kastelen, houden ze zich in Dungeon Defenders echter bezig met iets geavanceerdere zaken, zoals een portal gun, automatische kruisbogen en elektrische krachtvelden. Voeg daar nog het gebruik van de Unreal Engine 3 aan toe en we krijgen een vreemde mix die best wat moois kan opleveren. Een uniek concept dus, op zijn minst gezegd, maar werkt het ook? Wij zochten het voor jullie uit in deze review.

Over ridders en kastelen

Er was eens een land dat Etheria heette. Door de eeuwen heen sloegen machtige krijgers de handen in elkaar om te vechten tegen het kwade, dat bestond uit “The Old Ones”. Na een hevige strijd met deze oudjes werden hun kracht, gebit en wandelstok afgenomen en verstopt in een speciaal soort kristallen, de “Eternia Crystals”. Mama- en papaheld hadden er evenwel nog niet genoeg van en vertrokken naar verre landen om meer bejaarden te gaan lastigvallen en zo lieten ze hun kroost achter om op huis en winkel te passen. Die kroost begint zich al snel te vervelen en na een hele resem nagespeelde gevechten, races in hun onderbroek (jawel, wit met rode stippen zoals het een echte held betaamt) en een onschuldig steekspelletje hier en daar laten ze per ongeluk een eeuwenoude, kwade kracht vrij in het kasteel. Alles lijkt klaar voor een stevig potje vechten.

Tower Defense met een RPG-sausje

Dungeon Defenders noemt zichzelf een originele mix tussen twee populaire genres: Tower Defense en een op co-op gebaseerde online RPG. Dat is een hele mond vol maar de game slaagt wel in zijn opzet. Er zijn vier speelbare helden beschikbaar met elk hun eigen voor- en nadelen: de schildknaap, de tovenaarsleerling, de jaagster en de priester. Veel nieuws moet je hier niet verwachten, de klassen zijn naar het klassieke model gekozen. Zo steunt de schildknaap vooral op brute kracht en boet bijgevolg wat in aan snelheid terwijl de jaagster zich vooral beroept op haar snelle voeten en heel wat schade aanricht van op afstand. De tovenaarsleerling beroept zich logischerwijs op magie en hoewel de priester daar ook wel een handje van aan heeft, kan hij ook de nodige schade aanrichten als het op close combat aankomt en dient hij vooral zijn teamgenoten bij de nodige gezondheidsprobleempjes te helpen.

Vier klassieke personages dus, maar dat kunnen we niet zeggen van het arsenaal aan wapens dat de kleine rakkers en dus ook jou beschikbaar wordt gesteld. De schildknaap gebruikt voornamelijk zwaarden, die je in alle vormen en maten kan vinden, van een middeleeuws stalen zwaard over een vlijmscherp samuraizwaard tot een heus uit de kluiten gewassen hakmes met Final Fantasy-allures. De jaagster voelt zich beter bij allerhande kruisbogen, shotguns, musketten en nog een hoop wapentuig dat beter presteert van op een kortere afstand. De tovenaarsleerling draagt netjes zijn staf. Die kan je niet alleen gebruiken om erop los te meppen, maar ook om via de nodige magie schade toe te brengen. De priester tenslotte gooit zich in de strijd met zijn speer, die vaak nogal sterk lijkt op een tovenaarsstaf maar geen magische krachten bezit.

Naast de schade die je aanricht door je vijand met een mooi gemikte klap of schot in de gevoelige delen te raken, speelt in Dungeon Defenders ook een zekere elemental damage mee. Zo zal je vaak wapens vinden die naast hun normale schade ook een hele hoop extra vuur-, elektriciteit-, gif- of noem maar op hitpoints veroorzaken. Natuurlijk word je ook van de nodige bescherming voorzien, al is die in de game spijtig genoeg nergens echt visueel te zien. Hopelijk kunnen de makers nog iets doen aan dit vreemdsoortig onzichtbaarheidsfenomeen.

Je wapens kan je op de gepaste momenten upgraden in je kluis. Zo kan je de punten die je verdient tijdens het spel omzetten naar meer damage, hogere fire rate en meer. Alle elementen die we in een RPG-game mogen verwachten zijn dus aanwezig, maar hoe vertaalt zich dat in een tower defense-game?

Torens in de kerkers?

In zijn kern is Dungeon Defenders een tower defense-game. Zo bestaat elke ronde uit een aantal waves waarin je de vijand ervan moet weerhouden je Eteria Crystal te vernietigen. Zoals je wel kan denken gaat de moeilijkheid van de waves in stijgende lijn, tesamen met het aantal vijanden dat je op je dak krijgt. Voor de aanvang van elke wave is er een bouwfase, waarin je een verdediging kan opbouwen en duidelijke afspraken kan maken. De verdediging die je kan opbouwen verschilt van personage tot personage. Op de jaagster na kunnen alle klassen een barricade (een ‘tower’) opgooien, gaande van een onschuldig schildachtig bouwsel met pieken op tot een heuse toren die regelmatig een resem nagels afvuurt. De jaagster doet eerder beroep op vallen, gaande van explosieven tot een “ethereal death trap” die evenveel schade veroorzaakt als haar naam.

Naast barricades beschikken de personages ook over een resem aanvalstuigen, waaronder kruisbogen, een soort van rocket towers en een elektrisch krachtveld, die handig van pas komen bij een hevige aanval. Barricades of ander aanvalstuig bouwen kost mana, dat je bij aanvang van het spel vindt in enkele kisten die verspreid over de map staan. Het meeste mana verdien je natuurlijk door vijanden neer te halen, maar afhankelijk van je level staat er wel een limiet op hoeveel mana je kan bijhouden. Het is dus een kwestie van snel te levelen om meer en betere verdedigingslinies uit te bouwen.

Het aantal levels waarin je kan spelen is voorlopig beperkt tot een twaalftal maps. Let wel: je dient alle waves te voltooien voor je de map voltooid hebt. De maps zijn meestal niet al te groot en bevatten afhankelijk van de grootte en moeilijkheid een of meerdere kristallen die je moet beschermen. Sommige maps bevatten een eindbaas, die je via een of ander truucje meestal vrij gemakkelijk kunt verslaan.

Het oog/oor wil ook wat

Visueel ziet Dungeon Defenders er wel oké uit. Trendy Entertainment hanteert een cartoonachtige stijl die er best mooi uitziet. De animaties van zowel wapens als personages zitten goed en op de zeldzame glitch en bug na valt er weinig op aan te merken. De stijl in de cutscenes doet wat denken aan Trine, maar die grafische pracht hoef je hier niet te verwachten. Je speelt het spel vanuit een over-the-shoulder standpunt dat je kan uitzoomen tot een top-down standpunt, waardoor je dus mooi het overzicht over het slagveld kan bewaren of kan inzoomen om je in de actie te storten. Ook wat geluid betreft kunnen we weinig vertellen. Dungeon Defenders valt in de betere middenmoot en scoort daarmee heel wat beter dan sommige andere titels die zich toppers durven te noemen.

De extraatjes zijn wel leuk. Bij je versie van Dungeon Defenders krijg je namelijk ook een portal gun en vier figuurtjes uit Team Fortress 2 die als mini-duiveltjes rond je personage zweven en je bijstaan in je gevecht. Ondertussen zijn ook al twee DLC’s uitgekomen, gratis weliswaar (een rariteit tegenwoordig), die naar aanleiding van de Halloween-actie op Steam elk een speciaal kostuum bevatten.

Let’s play together

Dungeon Defenders kan je perfect op je eentje helemaal uitspelen, maar dan zal je over de nodige dosis geduld en enthousiasme moeten beschikken, alleen is er namelijk niet veel aan. De gameplay is nogal repetitief en sommige stukken zijn aangewezen op samenwerking en dat gaat nogal moeilijk in je eentje. Je kan dus in het begin even van het spel proeven en je personages een beetje van de nodige wapens en armor voorzien, maar in zijn kern heeft Dungeon Defenders co-op gewoon nodig. Die co-op werkt dan ook quasi perfect. Je kan op eender welk moment in een spel binnenvallen en de boel komen verzieken of je vrienden uit de brand komen helpen. Samenwerking is bijgevolg een troef in Dungeon Defenders: als je samen een beetje de nodige verdediging opbouwt en in bossfights mooi de taken verdeelt, zal je veel verder komen dan wanneer iedereen koppig zijn eigen ding doet.

Naast de verhaallijn (het kind moet een naam hebben) kan je ook enkele challenges voltooien, die er vaak op neerkomen om samen zo lang mogelijk te overleven tegen een eindeloze stroom aan orcs, goblins en ander tuig. Buiten online co-op kan je trouwens ook lokaal samenspelen. Een mooie toevoeging van de makers in deze vreemde tijden. Nog een leuk extraatje is dat de gehele code van het spel mee wordt geleverd. De makers moedigen dus duidelijk de modders aan om hier iets mee te doen. Een gebaar dat we alleen maar kunnen toejuichen.