Raving Rabbids: Alive and Kicking
Het gebeurt weleens dat nevenpersonages uit een bepaalde gamefranchise zodanig populair worden dat er complete games aan hen gewijd worden. Een van de beste voorbeelden van dit fenomeen zijn de Raving Rabbids, de dolgedraaide konijnen die oorspronkelijk slechts een bijrolletje kregen in de destijds succesvolle platformreeks Rayman. De voorbije jaren teisterden ze hoofdzakelijk de Wii- en DS-schermen, maar binnenkort komen de razende knaagdieren met de titel Raving Rabbids: Alive and Kicking naar Microsofts console overgewaaid. 4Gamers wrong zich letterlijk in alle bochten voor de preview van deze aankomende Kinect partygame.
Het concept in Raving Rabbids: Alive and Kicking behoeft uiteraard weinig uitleg. Dit is namelijk een partygame in de zuiverste zin, met andere woorden een collectie aan minigames die je liefst met meerdere spelers, euh, speelt en die garant moeten staan voor een avondje vol plezier voor jong en oud. Gecombineerd met Kinect zorgt dit natuurlijk ook nog voor de nodige fysieke, al dan niet gênante acties die meestal als enig doel hebben om de niet-participerende toeschouwer aan het lachen te brengen. Aangezien er na de overvloed aan partygames die we de voorbije jaren over ons heen hebben gekregen wat sleet op de formule dreigt te komen, brengt Ubisoft ons toch enkele nieuwe elementen die het genre wat nieuw leven moeten inblazen.
Get the party started
In totaal zal Raving Rabbids: Alive and Kicking meer dan veertig gevarieerde minigames bieden en de belangrijkste nieuwigheden zijn de integratie van voice-control, augmented reality en de mogelijkheid om tot met vier spelers tegelijk aan een minigame deel te nemen. Wij kregen toegang tot de helft van de minigames - een deftige representatie van het totaalpakket – en we moeten toch wel toegeven dat we redelijk wat hebben afgelachen. Dit kwam natuurlijk vooral door de typische, absurde (onderbroeken)lol die we van de schattig irritante konijntjes gewend zijn.
Zo is er bijvoorbeeld Snot Chewer, waarbij je jezelf en je omgeving in beeld ziet (augmented reality, dus) en een gigantische snottebel onder je neus krijgt aangemeten. De bedoeling is om heftig met je hoofd te gaan zwieren zodat de snottebel in wijde cirkels gaat slingeren en wanneer je een schreeuw geeft, wordt de snottebel door een raam gekegeld en wordt gemeten hoever je je geelgroene slijmproductie hebt kunnen lanceren. Noem ons kinderachtig, maar toen we onszelf bezig zagen, vonden we dit toch wel onweerstaanbaar lollig.
Een andere minigame met augmented reality is Guitar Zero, waarbij elke speler een denkbeeldige gitaar (een bas en een lead) vasthoudt en Guitar Hero-gewijs deuntjes probeert te spelen. Een voorbeeld van een minigame die je met z'n vieren kunt spelen is Fill the Shape, een soort schaduwspel waarbij de spelers een vooropgesteld silhouet op het scherm moeten zien te vullen. Hierdoor moet je als groep bijna twister-achtige poses aannemen, wat soms tot hilarische situaties kan leiden.
Tijdens het poseren worden bovendien snapshots genomen die je eventueel op Facebook kan posten, iets waar we wijselijk hebben van afgezien. Daarnaast zijn er ook nog kortere (en misschien ook wel minder geslaagde) minigames zoals Run Some More (ren als een gek ter plaatse) en Headbutt (deel een kopstoot uit aan het konijn op het scherm), maar voor zover we konden testen zijn er genoeg van de betere minigames aanwezig om de zaak interessant te houden.
Gericht getest
Over het algemeen reageerde het Kinect-systeem goed tot zeer goed op onze bewegingen en poses, wat ook wel noodzakelijk is in dit genre. Maar gezien het doelpubliek van Raving Rabbids: Alive and Kicking jong en oud is, namen we de proef op de som en lieten we een zesjarig proefkonijn (if you pardon the pun) aan de slag gaan en hier merkten we toch af en toe kleine problemen tijdens de bewegingsdetectie. Vooral dan wanneer een volwassene en een kind samenspeelden, bleek het systeem voorlopig nog niet helemaal optimaal te reageren.
Het ergste probleem dat onze kleine tester ondervond was het navigeren in het menu waardoor het, ondanks verwoede en geconcentreerde pogingen (dit was op zich ook al grappig om zien), schier onmogelijk leek om de gewenste minigame uit de nochtans eenvoudige keuzelijst te selecteren. Dit kan uiteraard aan verschillende factoren liggen, maar hopelijk worden er nog de nodige verbeteringen doorgevoerd om de Kinect-functionaliteit voor iedereen even goed te maken.
