HANDS-ON: Donkey Kong Bananza mept alles aan flarden

Als Nintendo tijdens hun Nintendo Direct-presentatie de woorden “We’ve come to our final announcement, take a look at this” uitspreekt, weet je dat er iets groots zit aan te komen. Welke klepper haalt het bedrijf nog uit de kast voor de Switch 2? Een nieuwe Zelda? Of misschien wel het langverwachte vervolg op Super Mario Odyssey? Even leek het op dat laatste, toen kleurrijke 3D-werelden over het scherm rolden. Zodra enkele rotsblokken bruut aan de kant werden gemept, werd het duidelijk: niet Mario, maar Donkey Kong betreedt opnieuw het podium. Met Donkey Kong Bananza maakt de iconische gorilla na 26 jaar eindelijk zijn comeback in het 3D-platformgenre.

Ook na de onthulling wordt Donkey Kong Bananza vaak vergeleken met het fantastische Super Mario Odyssey. Niet zo gek: de kleurrijke artstijl, de uitgestrekte werelden en de verzamelwoede roepen meteen leuke herinneringen op. Toch leert onze eerste kennismaking tijdens de Nintendo Switch 2 Experience in Parijs al snel dat Donkey Kong Bananza wel degelijk zijn eigen smoel heeft.

Dat begint al bij Donkey Kong zelf. Tijdens de presentatie van de Switch 2 kregen we in Mario Kart World al een glimp van zijn nieuwe uiterlijk. In Bananza zien we het redesign in volle glorie: een breder lijf, een gespierde borstkas en een verwarde, haast onschuldige blik. Donkey Kong oogt wilder en dierlijker dan ooit en dat past perfect binnen de gameplay van dit nieuwe avontuur. Donkey Kong is helemaal klaar om zijn natuurlijke driften de vrije loop te laten.

De demo begint in een claustrofobische grot vol smalle doorgangen en rotsblokken die de weg versperren, maar Donkey Kong laat zich allesbehalve tegenhouden. Met zowat elke actieknop mept hij de omgeving genadeloos aan flarden. Rotsen, plafonds, de vloer: niets blijft overeind. Ook in de eerste echte spelwereld — een prachtig open gebied vol bomen, beekjes, rotsen en vijanden — geldt hetzelfde motto: alles kan kapot.

Of beter: alles moet kapot en dat is ook precies wat we deden. Vijanden die ons in de weg stonden, vlogen simpelweg opzij toen we ze onder een gigantisch rotsblok bedolven en als je het echt spectaculair wilt maken, kun je zelfs op diezelfde rotsblokken surfen om sneller door het landschap te bewegen.

Platformactie was in deze vroege demo nog wat beperkt, maar de kracht van de game ligt in de vernietiging en ontdekking. Al meppend verzamelden we hoeveelheden goudstukken waar Wario jaloers op zou zijn, en vonden we gigantische bananen die onmiskenbaar een centrale rol spelen in de eindversie van de game.

Deze destructieve gameplay leent zich bovendien perfect voor verborgen geheimen. Zo ontdekten we bij toeval een hele ondergrondse ruimte, simpelweg door verder te graven dan we dachten. Ook botste we bij toeval zelfs al op een geheime eindbaas, die we versloegen op dezelfde manier als we de rest van de demo doorliepen: door gigantische rotsblokken uit de grond te trekken en deze op zijn hoofd te gooien. We zijn nu al benieuwd naar de hoeveelheid geheimen die in de uiteindelijke game verstopt zitten.