HANDS-ON PREVIEW | Tuinier van je stad in Memoriapolis

Memoriapolis is een gloednieuwe city builder die ontwikkeld is door 5PM Studios.Waar je in de meeste city builders verantwoordelijk bent voor de plaatsing van elke landweg, ieder huisje en het kleinste detail in een vaak complexe grondstoffenpuzzel, gaat Memoriapolis voor een grootsere aanpak. Je bent dus geen burgemeester die alles tot in de puntje probeert te micromanagen, maar eerder een soort tuinier die ervoor zorgt dat zijn stad op natuurlijke wijze kan groeien en bloeien, millennia lang. Het spel is net in early access gegaan en wij gingen alvast aan de slag. 

Wat meteen opvalt aan Memoriapolis is hoe natuurlijk het bouwen van een stad precies verloopt. Je plaatst bijvoorbeeld een marktplaats en overal duiken plotseling huisjes op met nieuwe inwoners. Gebouwen raken in verval, worden ruïnes en moeten plaats maken voor nieuwe, modernere gebouwen. Dorpen kunnen van plek veranderen of verder doorgroeien naar locaties die economisch interessanter zijn. Denk daarbij vooral aan grote rivieren of berggebieden die interessant zijn voor de mijnbouw. Het gebruik van tijd heeft wat weg van Civilization. Je start in de Oudheid, gaat vervolgens naar de Middeleeuwen en eindigt in de Renaissance.

Wanneer je lang genoeg speelt, kom je automatisch in het volgende tijdperk terecht. Maar je kunt ook sneller doorgroeien door aan bepaalde condities te voldoen. De tijd die je hiermee overslaat, wordt opgeteld bij je nieuwe tijdperk. Bij elk nieuw tijdperk krijg je een nieuw stadscentrum om toe te voegen op de map. Zo kun je je terrein uitbreiden en dat is maar al te vaak broodnodig. De ruimte die je stad kan gebruiken, is echter beperkt. En naarmate de tijd verstrijkt, zal je stad steeds meer in ademnood komen. Om genoeg voedsel en grondstoffen te voorzien, heb je nu eenmaal ruimte nodig.

Je publieke gebouwen zoals kerken, amphitheaters en werkplaatsen raken na verloop van tijd in verval. Ze verliezen hun bonussen en functies en moeten hersteld worden. En dat is best wel een dure kost. Je moet dus belangrijke keuzes maken door te bepalen hoeveel oudere gebouwen je eigenlijk nog waard zijn. Hiermee heeft Memoriapolis een vrij unieke, realistische kijk op de werking van steden. Ook in het echte leven zijn veel belangrijke gebouwen door de eeuwen heen gewoon gesloopt, terwijl anderen zoals bijvoorbeeld het Colosseum tot op vandaag nog een belangrijke functie vervullen, al zij het geschiedkundig. Een nadeel hiervan is wel dat je in zekere zin gestraft wordt door naar het volgende tijdperk te gaan. Leuk, nieuwe gebouwen en technologieën, maar je oude gebouwen verliezen steeds meer functionaliteit. Hierdoor voelt het verloop van tijd maar al te vaak aan als één stap vooruit, twee stappen achteruit. 

Ook op politiek niveau is er in elke nieuwe periode een soort herstart. Want elke periode heeft een eigen politiek gebouw waar beslissingen worden gemaakt. Dus een nieuw tijdperk zonder politiek gebouw kan geen nieuwe wetten uitvoeren. We begrijpen wat 5PM Studios hier probeert te doen, maar de uitvoering is zeker voor verbetering vatbaar. Als speler heb je ook niet zo heel veel te doen en kijk je vooral naar hoe je stad groeit. Dat zou interessanter zijn als er tal van personages rondlopen met leuke animaties. Dat is helaas niet het geval. Sterker nog, je kunt niet ver inzoomen om alle gebouwen van dichtbij te observeren.

Memoriapolis is uiteindelijk een vrij rustgevende game doordat het geen diepe economische systemen heeft. Je voorziet je stad van hout, steen, ijzer en voedsel maar het gebruik van al die grondstoffen kun je niet tot in detail nagaan. Ook je bewoners hebben nood aan bepaalde voorzieningen. Mensen voelen zich graag veilig, hebben nood aan voedsel en entertainment. Je voldoet aan deze noden door publieke gebouwen te plaatsen, die bonussen geven aan de lokale huizen. Als er voldoende behoeften zijn ingelost, zullen mensen automatisch nieuwe huizen bouwen in de stad.  

Een belangrijke factor zijn de verschillende partijen die zich huisvesten in je stad. Spartanen, Epicuranen, Carthagenen, ze hebben allemaal eigen verlangens en die kun je vooral oplossen door politieke beslissingen te nemen. Als je een militaire groep tevreden wil houden, dan bouw je best een gebouw waar gladiatoren kunnen trainen. Maar geef militaire groepen niet te veel macht, anders zul je moeite hebben om meer vredevolle wetten door te voeren. Het is een fijne balans om rekening mee te houden, die moeilijk gemaakt wordt doordat politieke krachten tijdelijk verdwijnen doordat je naar een volgend tijdperk gaat.