HANDS-ON PREVIEW | Crimson Desert: Black Desert Online, maar beter en single player

Pearl Abyss Corp. is een (Zuid-, duh!) Koreaanse spelontwikkelaar die bekend is van de MMORPG Black Desert Online (BDO), uitgebracht in 2015 dat ook een mobiele versie kreeg in 2019. En momenteel nog niet veel anders, maar dat was wegens het gigantische succes van BDO ook niet nodig; waar het spel in 2017 nog 3,4 miljoen spelers had, werd de kaap van 40 miljoen geregistreerde spelers in 2020 met een wereldwijde omzet van $1,7 miljard gerond. Toch zijn ze in 2018 begonnen aan een sequel, maar die is uiteindelijk tijdens de ontwikkeling tot een singleplayer RPG uitgegroeid  (Crimson Desert) die zich situeert in dezelfde wereld als BDO, waarvan de demo beschikbaar werd gesteld op Gamescom 2024 voor enkele gelukkigen.

Het spel speelt zich af in een middeleeuwse high-fantasy wereld op een continent dat Pywel heet; Kliff, de protagonist, is een huurling die het vanaf de eerste minuut al zwaar te verduren krijgt, om de speler de intrinsieke, combo-gevoelige combat onder de knie te leren krijgen, en de rest van het spel moet leren omgaan met zijn verleden, het opnemen van leiderschap en meerdere keren tijdens een bossfight tegen een rotswand gegooid worden als een vogel die tegen een ruit vliegt.

Dat de combat bestraffend is, is een understatement. Het combosysteem komt het beste tot zijn recht in gevechten met meerdere menselijke tegenstanders zoals een bende bandieten of een vijandelijke stam barbaren, waar je naast lichte en zware slagen met verscheidene wapens ook kunt worstelen, rollen en blokkeren; op zicht niets speciaals zou je denken tot je meerdere combinaties door elkaar gebruikt en opeens steekaanvallen, twee-voetige dropkicks en ware wrestlemania-moves kan gebruiken waardoor je je echt sterk voelt. De vloeiende animatiestijl en impact voèl je ook echt tijdens het spelen.

Maar tijdens de demo kwamen vooral 4 verschillende bazen aan bod, elk uniek op hun eigen manier met hun setup in een (helaas niet over te slaan) cutscene, waar de game meer veranderde in een Souls-like van beetje hit-en-run, ontwijken, je beste wapens gebruiken die je hiervoor hebt opgespaard, kijken hoe de omgeving voor of net tegen jou werkt en vooral leren hoe je overeind blijft. Waar je in veel games vaak luwtes hebt om aan patroonherkenning te doen en gebruik te maken van openingen hadden deze bazen zoveel verschillende aanvallen die ze door elkaar en kort na elkaar gebruikten dat het echt de kennis en vaardigheden van de speler tot het uiterste pusht. Voor zij die God of War (2018) hebben gespeeld en (spoiler alert voor spel van 6 jaar oud met een sequel) tegen Sigrun, de koninging van de Walkuren hebben gevochten: daar deed het aan denken, minder bruut en niet zo langdradig maar met gelijkaardige variatie en snelheid.

Crimson desert is uiteraard meer dan combat alleen (de focus lag daar op tijdens de demo) want de wereld is verbluffend realistisch en reactief: een hamerslag die de grond doet daveren versplintert ook echt de steen zodat je de stukjes ziet vliegen, de wind die door het gras waait als er een projectiel net naast je zoeft... Aan alles lijkt gedacht te zijn en als je doorheen de omgeving beweegt vergeet je soms dat je een spel aan het spelen bent omdat het zo natuurlijk aanvoelt.