[GC 11] Dishonored

Op Gamescom krijg je als journalist games voorgeschoteld die al bijna in de rekken liggen, maar af en toe zit er ook eens een spel tussen dat nog maar net is aangekondigd. Die presentaties wekken natuurlijk iets meer de interesse op, omdat je nog niet zo goed weet wat je mag verwachten. Een van die games is Dishonored, waarover nog maar een tijdje geleden de eerste info werd gelost. Het leek ons dus zeker de moeite waard om deze nieuwe titel eens van iets naderbij te gaan bekijken.

Van lijfwacht tot moordenaar

In Dishonored ben jij een lijfwacht met bovennatuurlijke krachten. Oorspronkelijk was het je taak om een lid van het koninklijk hof te beschermen. Spijtig genoeg wordt dat lid vermoord en de schuld wordt natuurlijk in jouw schoenen geschoven. Vanaf dat moment heb je nog maar één doel en dat is het vinden van de echte moordenaars om zo jezelf weer in ere te herstellen. Dat is wat we momenteel al weten over het verhaal van Dishonored.

Tijdens je zoektocht zal je gebruik kunnen maken van een aantal krachten die je een serieus voordeel zullen geven. Het is immers de bedoeling om een beetje subtiel te werk te gaan. In Dishonored kan je dan wel kiezen tussen stealth en combat, maar van wat we al hebben gezien, kunnen we afleiden dat je het best rustig aanpakt. Tijdens de presentatie kregen we al een paar krachten te zien. Zo zagen we de mogelijkheid om andere lichamen over te nemen, waardoor je ongezien op andere plaatsen kan komen. Je kan zelfs in het lijf van een rat kruipen om zo door een kleine gang ergens binnen te dringen. We zagen ook blink, een kracht waarmee je in een oogwenk een paar meters kan overbruggen. Handig om snel ergens te geraken zonder dat ze je zien. Dishonored zal niet vol met krachten zitten, maar de mogelijkheden met die paar die er toch zijn, zouden heel groot zijn. Je zal ze natuurlijk ook van upgrades kunnen voorzien, om zo voor nog meer diepgang te zorgen.

Chaos

Zoals gezegd kan je in Dishonored kiezen hoe je het allemaal aanpakt. Tegenwoordig kan je in games natuurlijk niets meer zomaar doen en dus zit er ook in Dishonored een vorm van karma, Chaos genaamd. Verschillende onderdelen van de spelwereld zullen er anders uitzien en de mensen zullen zich anders gedragen naargelang je keuzes. Ga je proper te werk, zonder al te veel nodeloze slachtoffers, dan zal de wereld er properder uitzien en zullen de mensen ook vriendelijker op je reageren. Beweeg je je echter voort als de eerste de beste beenhouwer, dan zal de wereld nog grauwer worden dan hij al was. Als je wil, dan kan je het echt bloederig aanpakken, want je beschikt over meer dan genoeg wapens. Zo zagen we tijdens de presentatie al een zwaard, een kruisboog en een simpel pistool. Dankzij al die keuzes is Dishonored ook verre van een lineair spel. Je krijgt natuurlijk wel een doel, maar hoe je dat bereikt, daar kies je helemaal zelf voor.

Om je doelen te bereiken zal je gebruik moeten maken van de omgeving en die ziet er geweldig uit. Dishonored speelt zich af in de stad Durwall, dat een Dickensiaanse sfeer uitademt. De hele stad voelt aan alsof het net in de industriële revolutie zit. Grafisch is het allemaal mooi afgewerkt, zelfs nu al. Al kan het natuurlijk altijd beter, maar Durwall zorgt er als omgeving voor dat je helemaal wordt opgeslokt door de sfeer van het spel. De ontwikkelaars hebben ons ook beloofd dat alles bereikbaar zal zijn. Alle gebouwen zullen echt onderdeel uitmaken van de spelwereld en niet enkel een cosmetische functie vervullen.

Natuurlijk zijn er ook een aantal speciale elementen in Durwall. Om te beginnen is hun belangrijkste bron van energie walvisolie. Dat wordt echt overal voor gebruikt. Daarnaast heeft de stad te maken met een immense rattenplaag. Die heeft er al voor gezorgd dat de helft van de bevolking is gestorven en zelf zal je er ook al eens last van hebben. Enkele ratten zijn geen probleem, maar als je een hele bende tegenkomt, dan zijn ze nogal bloeddorstig. Je zal trouwens zelf ook een zwerm ratten kunnen oproepen om je vijanden lastig te vallen. Kwestie van het vuile werk over te laten aan de vuile beesten.