HANDS-ON PREVIEW | Scarlet Nexus is een typische action RPG

Binnen een dikke maand kunnen we aan de slag met Scarlet Nexus, maar wij kregen van Bandai Namco al eens de kans om enkele uurtjes van deze nieuwe action RPG aan de slag te gaan. Voldoende om een eerste blik te werpen op het verhaal van Kasane Randall of Yuito Sumeragi.

Je leest het goed, je kan in Scarlet Nexus kiezen tussen twee hoofdpersonages. Dat doe je aan het begin van de game, wat wil zeggen dat je de game twee keer moet spelen om het volledige verhaal te kennen. Allebei zijn ze jonge leden van de OSF, de Other Suppression Force, een militaire groepering die is opgericht om de strijd aan te gaan met Others. Wie of wat die Others exact zijn, hebben we in onze preview van enkele uren niet kunnen ontdekken, maar ze hebben het in ieder geval niet begrepen op de gewone mens.

Gelukkig beschikken Kasane, Yuito en al hun vrienden over voldoende kwaliteiten om de Others aan te pakken. Om te beginnen kan je normale aanvallen uitvoeren. Bij Kasane gebeurt dat op een kleine afstand met haar messen, terwijl Yuito met zijn zwaard de actie van iets dichterbij opzoekt. Niet dat het zoveel verschil maakt qua speelstijl. Het is immers niet dat je met Kasane een meer defensieve speelstijl hanteert dan met Yuito.

Naast hun gewone aanvallen hebben beide hoofdpersonages ook de mogelijkheid om Psychokinesis te gebruiken, een superkracht waarmee ze alles wat los en vasthangt in het rond kunnen gooien en dan vooral richting hun vijanden. Om die kracht te kunnen gebruiken, moet je ook wel gewone aanvallen doen. De bedoeling is dus om goed af te wisselen tussen beide stijlen om op die manier zoveel mogelijk schade aan te richten.

Doe je dat op een goede manier, dan kan je vijanden even stunnen zodat je vol in de aanval kan gaan en breek je hun defensie helemaal, dan kan je ze met een druk op de linkertrigger een kopje kleiner maken.

De Psychokinesis kan je ook op twee verschillende manieren gebruiken. Met de rechtertrigger neem je een stuk uit de omgeving en smijt je dat gewoon naar het hoofd van een vijand. Soms krijg je ook de mogelijkheid om met de linkertrigger specifieke objecten op te pakken. Dat duurt iets langer, dus je moet uitkijken dat het niet wordt gecanceld door een vijand, maar als het lukt kan je heel wat schade aanrichten. Bij dit soort aanval hoort ook een korte QTE, maar meer dan één of twee knoppen moet je daarbij nooit indrukken.

Nog interessanter wordt het wanneer je Psychokinesis gaat combineren met de krachten van je teamgenoten. Ieder lid van de OSF heeft immers zijn eigen kracht en die kan je tijdens gevechten toevoegen aan je eigen kracht. Zo kan je bijvoorbeeld vuur aan objecten toevoegen of je eigen Psychokinesis verdubbelen, zodat je twee items tegelijk gooit. Een andere kracht zorgt er dan weer voor dat je verborgen vijanden kan zien of door rook kan kijken. Tijdens het spelen is het een beetje aftasten en voelen welke combinaties het beste werken tegen welke vijanden, maar het zorgt in ieder geval voor redelijk wat afwisseling.

Scarlet Nexus heeft ook een klein vriendschapsaspect, waarbij je bepaalde missies en gesprekken kan doen om de band met andere personages te verbeteren. Hoe beter de band, hoe meer positieve effecten hun krachten op je zullen hebben. Al die zaken zijn ook optioneel, dus je kan het indien je wil ook allemaal negeren.

Naast die missies met een van de vele andere personages, die in het begin van de game aan een heel hoog tempo worden voorgesteld, kan je ook enkele andere side quests vinden in de wereld. Echt een zicht op de hoeveelheid en de variatie hebben we nog niet, maar er is dus wel nog wat te doen in de wereld naast de verhaalmissies.

Voorlopig is alles wel nog vrij lineair. Alle omgevingen waar de missies plaatsvinden bestaan eigenlijk uit een lange gang, waar je met tijd en stond wat vijanden tegenkomt. Aan het einde van de missie kom je dan een stevige Other tegen en zodra je die verslagen hebt is de missie gedaan, krijg je een cutscene en word je teruggeroepen naar een safe house of naar het hoofdkwartier van de OSF. Tussendoor zijn er ook nog een heleboel gesprekken met de verschillende personages, maar in de eerste uren van de game waren die niet bijzonder spannend. Aangezien we natuurlijk maar een klein deeltje van het verhaal hebben gespeeld, gaan we daar niet al te zwaar over oordelen.

Visueel is Scarlet Nexus ook niet echt een hoogvlieger. Het heeft die typisch Japanse getekende stijl die wel perfect past bij de game, maar waar we tegenwoordig niet meer echt van achterover vallen. Omdat ook de tussenfilmpjes niet bepaald schitteren en de omgevingen vrij beperkt zijn, is Scarlet Nexus op dat vlak toch een beetje teleurstellend. Het stemmenwerk is in het Japans fijn om te horen, maar was in het Engels nogal flets. Ook een euvel waar wel meer van dit type games mee kampen.