HANDS-ON PREVIEW | Assassin's Creed Valhalla is een stuk pittiger

We vroegen aan 100 gamers: waar wil je dat de volgende Assassin’s Creed plaatsvindt? Het topantwoord? In de tijd van de Vikings. Samen met China/Azië ongetwijfeld de regio en de tijdsperiode waar de fans van de reeks al het langst op wachten. Gelukkig is nu Assassin’s Creed Valhalla in de maak en wij kregen al eens de kans om er een aantal uurtjes mee aan de slag te gaan.

We worden tijdens onze speelsessie meteen in het diepe gegooid. Geen kennismaking met Eivor – mannelijk of vrouwelijk, wij gingen ditmaal voor mannelijk – maar meteen midden in een questlijn rond een nieuwe koning voor East Anglia, een gebied waar we nu steden als Norwich en Cambridge vinden.

Onze koning-in-spe is echter gevangen genomen door een andere Viking, die onze plannen niet echt genegen is. Tijd voor ons dus om hem te bevrijden, zodat zijn huwelijk – niet toevallig met een vrouwelijke Viking – kan doorgaan en hij de troon kan bestijgen in East Anglia.

Onze eerste opdracht is het terug innemen van een dorp, zodat we wat extra volk voor onze zaak kunnen winnen en we ons leger verder kunnen uitbreiden. Daar stoten we al direct op de nieuwe combat van Assassin’s Creed Valhalla, die beduidend pittiger is geworden.

Dat begint al bij de manier waarop er met je health wordt omgegaan. Die komt niet meer automatisch terug, maar moet je zelf in de gaten houden. Op tijd en stond moet je wat voedsel binnenspelen om terug op je positieven te komen. Voedsel vind je verspreid in de wereld en kan je ook opstapelen tot rations. Ga je dus een stevig gevecht in, dan ga je dus best even op zoek naar wat extra eten.

Daarnaast is er ook een staminabalk toegevoegd, wat wil zeggen dat je ook daar op moet letten. Vol in de aanval gaan is er dus niet meer bij, al krijg je wel stamina terug wanneer je een vijand op z’n kop weet te timmeren. Het viel ons ook op dat er redelijk wat verschillende soorten vijanden in de game zitten. Tijdens onze relatief korte speelsessie kwamen we er toch al een stuk of 5-6 tegen.

Ook de assassinations zijn aangepakt en vereisen nu een vorm van timing. Duw je niet op tijd op de knop, dan mislukt je kill en doe je enkel flink wat damage. Ubisoft wilde duidelijk dat de combat algemeen beschouwd een stuk moeilijker is dan dat in de vorige Assassin’s Creed-games het geval was.

De combat geeft je ook meer opties. Je kan niet alleen aan de slag met verschillende wapens, maar je krijgt ook de mogelijkheid om te dual wielden. Dat wil zeggen dat je dus met twee bijlen op je vijanden kan afstormen. We moeten zeggen, dat is heel bevredigend. Met de flail (vlegel) leerden we ook een nieuw wapen kennen, al was dat niet meteen onze favoriet.

Na het dorpje is het tijd voor het grotere werk en vallen we maar meteen een burcht aan. Ditmaal niet op ons eentje, maar met het leger dat we verzameld hebben. De Raids in Valhalla zijn een beetje vergelijkbaar met de Conquests in Odyssey. Je wordt in een afgesloten omgeving gedropt met heel wat vijanden en een leger aan je zijde. Het systeem werd wel iets meer uitgebreid. Zo konden we gevallen soldaten healen en moesten we een paar poorten openbreken om naar het volgende deel van de burcht te geraken. We konden zelfs helpen met de stormram, al hadden we meestal onze handen vol met zelf in leven te blijven.

Op het einde van de raid komen we oog in oog te staan met de man die onze toekomstige koning wil vermoorden. Ons eerste baasgevecht is ook niet zo simpel. Om te beginnen beschikt de rotzak over een wolf, wat wil zeggen dat we twee vijanden in de gaten moeten houden, maar de toevoeging van stamina en het gebruik van eten, betekent dat je een pak minder fouten kan maken dan voorheen het geval was in Assassin’s Creed. We waren ook verre van oppermachtig, al kan dat ook zijn, omdat we nog redelijk vroeg in de game zaten. Nu, na flink wat zwoegen slaagden we er in om onze tegenstander te vermoorden, waarna we het huwelijk van onze nieuwe koning met veel plezier gingen bijwonen.

Nu we even tot rust konden komen, was het tijd om de game wat dieper te bekijken en dan met name de skill tree, die een flink stuk uitgebreider is dan voorheen. Hij is onderverdeeld in drie delen, die elk hun impact hebben op bepaalde type wapens en op de algemene stats van je personage. Omdat je zoveel opties hebt, zal je flink wat hartverscheurende keuzes moeten maken, al viel het ons wel op dat we heel snel nieuwe skill points kregen. De nieuwe skill tree zorgt er in ieder geval voor dat je als speler zelf kan kiezen welke richting je opgaat.

Ook de adrenaline skills zijn trouwens terug, met variaties op bekende favorieten en volledige nieuwe skills, die je zoals voorheen kan gebruiken tijdens gevechten wanneer jij dat nodig acht.

Het laatste deeltje van onze sessie hebben we gebruikt om de wereld wat te ontdekken. We stootten op enkele grappige en leuke missies, maar ook op stevige baasgevechten die ons flink deden zweten (en waarbij we zelfs een keertje het hebben opgegeven). Net als in vorige Assassin’s Creed-games valt er dus weer heel wat te ontdekken, maar we hadden niet genoeg tijd om uit te dokteren hoeveel het net is.

Over de graphics willen we ons nog niet uitspreken. Om te beginnen is de game natuurlijk nog niet klaar, maar we werkten ook via een soort streamingservice (lang leve corona) en die leveren over het algemeen niet de allerbeste kwaliteit, waardoor het moeilijk wordt een oordeel te vellen. We kregen wel de volledige capture van de game doorgestuurd en die doet ons vermoeden dat we minstens het niveau van Assasssin's Creed Odyssey zullen halen, al is het Engeland van de 9e eeuw natuurlijk een stuk grauwer en donkerder dan het oude Griekenland.