Darksiders Genesis

Darksiders Genesis is ondertussen al de vierde Darksiders-game. We krijgen in de game ook voor het eerst Strife te zien, de vierde Horseman. Hij vervoegt War in een verhaal dat zich afspeelt nog voor de start van de allereerste Darksiders.

Zoals de naam al doet vermoeden draait Darksiders Genesis rond de start van de Horsemen. Ze zijn nog maar net in die functie benoemd en alles wat er bij komt kijken is heel nieuw voor hen. Voor het eerst krijgen we ook twee Horsemen tegelijk op het scherm. Er is de terugkeer van War en het eerste optreden van Strife. Die eerste is nog altijd zijn serieuze zelf, terwijl Strife toch voor een meer komische noot zorgt, iets wat we nog niet al te veel hebben gezien in de reeks. Toch zeker niet van de Horsemen.

War speelt in Darksiders Genesis zoals we hem kennen. Zware aanvallen met een zwaard dat alles en iedereen in mootjes hakt. Strife gebruikt daarnaast pistolen en andere vuurwapens om het leven van al die monsters zuur te maken. Wie alleen speelt kan vrij wisselen tussen de twee personages, maar je kan ook samen in co-op aan de slag.

De eerste vernieuwing die opvalt bij Darksiders Genesis is het top-down camerastandpunt, waardoor je alles iets meer van op een afstand bekijkt. Dat is vooral handig met Strife, waarbij de game dan min of meer verandert in een twin stick shooter. Dat wil niet zeggen dat dit geen echte Darksiders-game is. Visueel is de link er natuurlijk nog, maar er zitten ook nog puzzels in, voldoende platformelementen en de nodige manieren om je personages aan te passen. De vergelijking die door sommigen werd gemaakt met een game als Diablo gaat voor ons dan ook niet helemaal op. Darksiders Genesis heeft veel meer weg van de eerste Darksiders (niet toevallig heeft de game veel dezelfde ontwikkelaars), maar dan met een ander camerastandpunt.

Speel je met Strife, dan beschik je steeds over twee soorten ammo, waar je vrij tussen kan wisselen met behulp van de twee verschillende triggers. Je kiest zelf welke ammo je gebruikt en wanneer je ammo niet gebruikt, dan vult die vanzelf terug aan. Zo blijft het tempo steevast heel hoog. Elk personage heeft natuurlijk ook zijn eigen speciale aanvallen, met de Hot Streak als ultieme aanval. Die kan je gebruiken wanneer je voldoende vijanden na elkaar raakt zonder geraakt te worden.

Wat we al hoorden van de muziek klonk ook best indrukwekkend en dat mag geen verrassing zijn, want de game heeft dezelfde componist als Ori and the Blind Forest.