Hands-on: Assassin's Creed Odyssey
Assassin's Creed Odyssey
Met Assassin’s Creed hebben we ondertussen al zowat alle landen rond de Middellandse Zee bezocht en met Assassin’s Creed Odyssey komt daar nu ook nog Griekenland bij, in een verhaal dat zich in 341 voor Christus afspeelt, te midden van de oorlog tussen Athene en Sparta. Daarin neem jij de rol op van een huurling waarbij het verleden al snel ingewikkelder lijkt dan verwacht. Wij kregen de kans om al aan de slag te gaan met de eerste uren van de game.
Het verhaal van Assassin’s Creed Odyssey begint op een klein Grieks eiland waar eigenlijk niets te beleven valt. Jij speelt een huurling – in ons geval Kassandra, maar je kan ook voor een mannelijke versie kiezen – die maar wat graag het leven op dat godvergeten eiland achter zich wil laten. Wanneer ze de mogelijkheid krijgt om voor een flinke som geld een generaal van het Spartaanse leger een kopje kleiner te maken, neemt ze die kans met twee handen en begint een groots avontuur, dat haar doorheen het volledige oude Griekenland zal loodsen. Ondertussen komt ze tegen wil en dank terecht in een oorlog die Griekenland uit elkaar dreigt te rukken.
Wat al heel snel opvalt, is dat Assassin’s Creed Odyssey veel meer een RPG is dan ooit het geval is geweest in de reeks. Ook in Origins werd die stap al een klein beetje gezet, maar het systeem wordt in Odyssey nog een flinke stap verder doorgetrokken. Natuurlijk heb je weer een tech tree waar je heel wat abilities kan leren en kan je sterker worden door loot te verzamelen. Al die wapens en dat armour kan je ook nog eens verder upgraden en doorheen de game kan je ‘gravures’ vrijspelen, die je kan toepassen op je uitrusting. Zo kan je er voor zorgen dat bepaalde abilities meer damage doen of dat je zelf minder schade krijgt wanneer je wordt aangevallen.
Het hele systeem moet je als speler meer vrijheid geven om je personage verder uit te bouwen. Wij konden nog niet diep genoeg in de game duiken om na te gaan of dit veel effect heeft op de gameplay, maar de optie is in ieder geval aanwezig.
Ook nieuw is dat de game nu kan gespeeld worden in ‘guided mode’ en ‘exploration mode’. In guided mode speel je zoals je dat gewend bent uit de voorgaande games in de franchise en krijg je telkens de correcte aanduidingen op je map wanneer je een nieuwe missie aanneemt. Speel je in exploration mode, dan wordt van je verwacht dat je zelf wat meer op zoek gaat. Je krijgt dan een vage aanduiding over waar je iemand moet vinden en dan mag je het zelf een beetje gaan zoeken. Om eerlijk te zijn, zijn we niet helemaal fan van dit systeem. Het is eigenlijk gewoon een beetje tijdverlies en er is al voldoende te doen in dit soort games, om ook nog eens daar tijd aan te moeten besteden. We kunnen wel begrijpen dat er gamers zijn die dat wel leuk vinden, die ietsje minder bij de hand willen worden gehouden, maar het is dus niets voor ons.
De verandering die je als gamer zal voelen, is die van de combat. Die is in zijn basis nog steeds hetzelfde, maar voelt een pak dynamischer aan en is bovendien een stuk uitdagender geworden. Vijanden vallen je slimmer en vaker aan en staan ook net iets steviger op hun poten. We waren zelfs verbaasd om te zien dat ze health potions gebruiken wanneer wij ook even het gevecht uit de weg gingen. Net als in de voorgaande games kan je natuurlijk weer kiezen uit een reeks verschillende wapens, die allemaal een beetje anders spelen.
Als we over de missies praten, dan zal je heel veel tijd steken in het neerhalen van verschillende regio’s, die worden bestuurd door de Spartanen of de Atheners. Dat doe je door kampen aan te vallen, voorraden te vernietigen en ga zo maar door. Eens een regio voldoende verzwakt is, kan je de leider aanvallen, waarna je een gevecht kan starten tussen de twee facties, waarbij jij de keuze hebt voor wie je vecht. Daarbij moet je rekening houden met de beloningen die je kan krijgen. Als je een gebied hebt veroverd of verdedigd voor Sparta of Athene, dan wil dat niet zeggen dat het zo blijft. Het kan zomaar dat je uren later ontdekt dat de andere groep toch de bovenhand heeft gehaald.
Nog een nieuw aspect van de game zijn de mercenaries, stevige vijanden die op je jagen op basis van de bounty die op je hoofd is gezet. Hoe meer misdaden je begaat, hoe hoger de bounty en hoe meer mercenaries achter je aan zitten. Op dat moment heb je bepaalde keuzes. Je kan er voor kiezen om zelf even de bounty af te kopen, je kan de persoon die de bounty op je hoofd heeft geplaatst doden of je kan gewoon de strijd aangaan. De mercenaries zijn onderverdeeld in negen tiers en het is de bedoeling dat je ze allemaal verslaat, om zelf bovenaan de pyramide te geraken.
Natuurlijk zijn er nog een heleboel kleine zijmissies te vinden, die je zoals steeds op weg zetten om bepaalde vijanden te doden of om wat spullen te verzamelen. Net als in de voorgaande games is er dus meer dan genoeg te doen en te ontdekken. Ook de zeegevechten maken hun terugkeer en maken ditmaal een wezenlijk deel uit van het verhaal.
Op grafisch vlak heeft Assassin’s Creed Odyssey nog wel wat stappen te zetten. De game ziet er zeker niet slecht uit, maar we zagen toch net iets te vaak textures die wat later inlaadden en andere kleine mankementjes. Hopelijk is dat in de definitieve versie niet het geval.
