Hands-on: Far Cry 5

Far Cry 5

Wie toevallig de senaatsverkiezingen in Alabama heeft gevolgd, die weet dat de Verenigde Staten soms wel heel conservatief kan zijn. Wanneer een politicus met heel wat op zijn kerfstok zich nog bijna tot in de senaat knokt, enkel omdat hij tegen abortus en het homohuwelijk en voor vrije wapendracht is, dan weet je wel hoe het zit. Ook in Hope County, Montana hebben ze te maken met een religieuze gek, al drijft die het wel erg ver. Als deputy in Far Cry 5 is het aan jou om de revolutie te leiden en de man te verdrijven uit je regio.

Onze tweede speelsessie met Far Cry 5 begint vlak na onze vorige poging op E3. In plaats van een kleine regio, krijgen we nu echter een derde van de map voorgeschoteld. Meer dan genoeg content om ons enkele uren zoet te houden. Wat ons onmiddellijk opvalt, is de ongelooflijke hoeveelheid activiteiten die er te doen zijn. Naast de hoofdmissies heb je immers ook nog heel wat zijmissies en enkele kleinere activiteiten om je aan de praat te houden.

Die verschijnen echter niet zomaar op je map. Om te weten wat je moet uitsteken, moet je in contact komen met de gemeenschap. De torens die een deel van de map zichtbaar maken zijn zo verleden tijd. Besluit je om een bepaald gebied niet te verkennen, dan is de kans groot dat je ook wel wat content mist. Op dat vlak heeft Far Cry 5 wel wat weg van Assassin’s Creed Origins, waar exploratie ook bijzonder belangrijk is.

Ook wanneer je gewoon wat ronddoolt in de wereld, zal je meer dan genoeg te doen hebben. Af en toe zal je op een outpost stoten, die je natuurlijk kan bevrijden, maar echt om elke hoek schuilt de vijand. En dan bedoelen we ook om elke hoek. Wie Hope County verkent zal bijna geen moment rust kennen. Op de wegen rijden constant patrouilles rond en zelfs in de bossen ben je zelden helemaal op je gemak. Als je al geen aanhangers van de sekte tegenkomt, dan zijn het wel de dieren die je het leven zuur maken. Wij zijn volledig voor een wereld die leeft en waar wat te doen is, maar dit gaat met momenten echt te ver. Momenten van rust zijn immers minstens even belangrijk in een game en het wordt soms nogal vermoeiend als je telkens vijanden tegenkomt wanneer je op weg bent naar je volgende missie.

Die missies moet je trouwens nooit alleen doen. Zo kan je altijd een paar vrijheidsstrijders mee op pad nemen en daarnaast heb je ook nog een paar specialist fighters die zich beschikbaar maken als ‘gun for hire’. Die specialisten zijn bijvoorbeeld een sniper of iemand met een vliegtuig die wat bommen kan smijten. De normale hulpjes dienen vooral om je tegenstanders bezig te houden wanneer jij ze een voor een neerknalt, maar de specialist fighters kunnen echt een grote hulp zijn.

Zijn ook zij niet voldoende, dan kan je nog altijd samen met een vriend in co-op aan de slag gaan. Daarbij krijgt de tweede persoon de keuze of hij zijn voortgang kan opslaan of niet. Ben je dus iemand die liever alleen speelt, maar wil je af en toe eens een vriend uit de nood helpen, dan kan je er dus voor kiezen om missies die worden gespeeld niet te laten gelden voor je eigen savegame. Bijzonder handig voor die kluizenaars onder ons.

Die verschillende guns for hire zijn ook zo gemaakt, dat ze je zullen bijstaan in je speelstijl. Wil je het liever wat rustiger aanpakken, dan kies je soldaten die daar de juiste wapens voor hebben. Knal je er liever gewoon op los, dan is dat ook geen enkel probleem.

Het leuke aan deze Far Cry 5 is dat hij redelijk wat verschillende personages bevat, met allemaal hun eigen agenda en hun eigen instelling. De ene is al wat serieuzer dan de andere, dus je moet er ook niet voor vrezen dat de reeks zijn komisch kantje heeft verloren. Niet alles en iedereen is grappig, maar er is nog steeds meer dan voldoende humor aanwezig. Omdat de game zich in de Verenigde Staten afspeelt, zijn de personages ook sneller te plaatsen, dan wanneer je gewoon een of andere exotische kerel moet leren kennen, die je eerst heel zijn familiegeschiedenis uit de doeken moet doen.

Grafisch ziet Far Cry 5 er bijzonder knap uit, al vonden we wel dat de verschillende vijanden allemaal nogal veel op elkaar leken. Daardoor kan het misschien een beetje eentonig worden om ze neer te knallen. De wereld zelf zit dan weer wel leuk in elkaar, met een mooie afwisseling tussen bosrijke gebieden en kleine dorpjes of bedrijven. Enkel in de co-op kwamen we wat bugs tegen, maar daarvoor waarschuwden de ontwikkelaars ons al op voorhand, aangezien dat deel van de game verre van klaar is.