Hands-on preview: For Honor

For Honor

For Honor is en blijft een game die je moeilijk kan uitleggen. Het is eigenlijk het soort spel dat je moet spelen. Daar zijn jullie natuurlijk niets mee voorlopig en doen we nogmaals een poging om aan te tonen waarom For Honor wel eens een onverwacht succes kan worden.

In For Honor is het oorlog en dus zijn er ook slagvelden. Jij bent één van de grote strijders op het slagveld en je taak is simpel: de vijand verslaan. In Dominion doe je dat door bepaalde gebieden op de map te veroveren, waardoor je punten verzamelt. Zodra je 1.000 punten weet te verkrijgen, ‘breek’ je het andere team, waardoor ze niet meer kunnen respawnen. Dat is het moment om vol in de aanval te gaan en het andere team uit te moorden. Het eerste team dat zijn tegenstander volledig weet uit te schakelen, die wint. Zo eenvoudig is het.

Althans, zo eenvoudig klinkt het. Het aantal punten kan immers ook terug zakken als één van je teamgenoten sneuvelt of als je een gebied kwijt speelt aan de tegenstander. Teamwork is dan ook redelijk belangrijk. Een speler kan niet alles op zijn eentje onder controle houden. Langs de andere kant bevat een map drie zones die kunnen worden veroverd en beschik je maar over vier spelers per team. Er zullen dus keuzes moeten worden gemaakt op bepaalde momenten.

Daarnaast lopen er ook nog heel wat NPC’s rond op het slagveld die je met een aantal halen snel kan uitschakelen. Zij zijn de ideale manier om snel punten te verzamelen omdat ze niet bijster sterk zijn, maar het is echter wel uitkijken, want terwijl jij je bezighoudt met het klein grut, bestaat de kans dat je in je rug wordt aangevallen door het vijandelijke team. Die punten zijn dan misschien wel belangrijk, in leven blijven is nog belangrijker.

Het is trouwens ook mogelijk voor beide teams om meer dan 1.000 punten te behalen. Op dat moment wordt elk foutje genadeloos afgestraft. Dit soort situaties komen sneller voor tegen het einde van een match, wanneer beide teams al heel wat punten hebben verzameld. Halen beide teams meer dan 1.000 punten, dan is het vechten tot de dood en hopen dat jouw team het langste overleeft.

Het leuke aan dit systeem is dat de spanning echt wel heel hoog kan oplopen. Een team kan op een bepaald moment duidelijk de overhand hebben en op het punt staan om een wedstrijd te beëindigen, maar één klein foutje kan er voor zorgen dat alles snel omkeert. In evenwichtige matchen zal het bijzonder moeilijk zijn om snel een winnaar aan te duiden, want tot iedereen echt dood is, kan het steevast alle kanten uit.

Waar For Honor zich echt onderscheidt van de massa is de manier waarop de gevechten worden gevoerd. Als speler kom je vrijwel constant in een één-tegen-één terecht met een andere speler. Op dat moment verandert alles in een tactisch steekspel, waarbij spelers de juiste richting moeten kiezen om een aanval in te zetten of om te verdedigen. Daarnaast moet je kiezen tussen een snelle, maar lichte aanval en een zware, maar trage aanval. Maak je de verkeerde keuze, dan is de kans bijzonder groot dat je heel wat klappen moet incasseren.

Er zijn ook andere manieren om de verdediging van je vijand te doorbreken, maar elke beweging stelt je open voor een aanval van de tegenstander. Spelers die gewoon maar wat op hun knoppen rammen, die zullen waarschijnlijk verliezen. For Honor is dan misschien wel hack-and-slash, het speelt op een geheel andere manier. Ook hier komt het teamwerk weer op de proppen. Een vijand kan je op je eentje vermorzelen, maar als twee of drie spelers tegelijk de aanval inzetten, dan wordt het voor de tegenstander vrijwel onmogelijk om elke aanval af te slaan. Laat staan dat ze zelf de aanval kunnen inzetten.