Hands-on preview: South Park: The Fractured but Whole
South Park: The Fractured but Whole
South Park: The Stick of Truth was misschien wel één van de onverwachte hits van 2014. We wisten allemaal dat Trey Parker en Matt Stone als geen ander de mens aan het lachen kunnen krijgen, maar het was nog maar de vraag of dat ook lukte met een game die flink wat uurtjes in beslag neemt. Daar slaagden ze echter wonderwel in en dus is het geen verrassing dat we binnenkort een opvolger mogen verwachten.
Die opvolger kreeg de vrij geniale titel South Park: The Fractured but Whole. Het is dus al lachen geblazen nog voor je de game opstart. Tijdens onze speelsessie konden we aan de slag met de eerste minuten van het spel. Daarin zijn we nog steeds de nieuweling in de buurt, door iedereen lief en vriendelijk aangesproken als Douchebag, en proberen we vriendjes te maken.
Op het einde van The Stick of Truth was je koning geworden, maar kinderen vergeten nogal snel en een dag later wordt er een ander spelletje gespeeld. Geen magiërs, trollen en andere fantasy-verhalen meer, maar wel superhelden. Je begint dus helemaal opnieuw, want in die superheldenwereld ben jij natuurlijk helemaal niemand.
Het verhaal van The Fractured But Whole draait rond twee rivaliserende facties, die elk hun eigen franchise willen uitbouwen. Hiermee nemen de makers duidelijk DC en Marvel op de korrel die al jaren hun best doen om de beste comicnaam in tv- en filmland te zijn. Die rivaliteit leidt natuurlijk tot gevechten en een boel hilariteit. Althans, dat hopen we, want zoals gezegd hebben we nog maar een aantal minuten met de game aan de slag geweest.
In die eerste minuten krijgen we al direct een voorsmaakje van de ‘total butt control’, waarbij je op bepaalde momenten met je twee sticks je billen kan besturen, om zo enkele interessante scheten te laten. Later in de game wordt het systeem ook gebruikt tijdens gevechten. Na ons eerste bezoekje aan het toilet is het tijd om een alter ego te kiezen voor ons personage. Daarbij krijg je de keuze uit verschillende soorten superhelden, die gebaseerd zijn op enkele bekende figuren uit de comicwereld. Net als in The Stick of Truth zijn je krachten afhankelijk van de keuze die je maakt.
Nadat je een keuze hebt gemaakt, komt Cartman op de proppen met een dramatisch achtergrondverhaal voor je personage. Elke held moet immers een groot drama hebben gekend in zijn verleden, zodat hij weet dat hij een superheld is. We kunnen je echter al geruststellen, je ouders zullen niet sneuvelen in de eerste minuten van de game. Die eer blijft weggelegd voor types als Batman.
Na al het voorbereidende werk is het tijd voor de eerste gevechten. Daarin krijgen we te zien dat de combat in deze sequel uitgebreider is dan bij zijn voorganger. Daar was het echt nog zuivere turn-based combat, terwijl er nu iets meer vrijheid is. Je kan spelers bewegen over het slagveld, zodat je aanvallen beter kan richten op je tegenstanders. Sommige aanvallen werken bijvoorbeeld in een vierkant, terwijl andere aanvallen enkel recht voor je werken. De verschillende personages hebben ook een duidelijkere rol, zoals tank en ranged. Er komt dus iets meer tactiek bij kijken dan bij The Stick of Truth. Niet dat het ineens een ingewikkeld systeem is, maar je zal toch net iets meer moeten nadenken dan voorheen.
Wat misschien nog belangrijker is in deze games dan de eigenlijke games is het verhaal en de humor. Wat we weten over het verhaal hebben we al uit de doeken gedaan, maar over de humor hebben we het nog niet echt gehad. Die is exact zoals we die kennen uit South Park en ondanks het feit dat we een demo hebben gespeeld van pakweg 15 minuten, hebben we toch drie keer hardop moeten lachen. Er zijn komische films die er niet in slagen om ons op anderhalf uur één keer te laten lachen, dus we kunnen hier wel van een sterke prestatie spreken die het spel hopelijk blijft volhouden in de volledige game.
