Hands-off preview: Gears of War 4
Gears of War 4
Gears of War is al jaren een van Microsofts belangrijkste franchises en het wordt dan ook tijd dat de game naar de Xbox One komt. Het nieuwste deel uit de serie wordt niet langer gemaakt door Epic Games, maar The Coalition staat aan de knoppen. Weet de ontwikkelaar de serie eer aan te doen?
Om er zeker van te zijn dat de heren en dames van The Coalition niet volledig in het diepe duiken, is Rod Fergusson binnengehaald. Fergusson is jarenlang director of production geweest bij Epic Games en heeft aan alle Gears of War-games meegewerkt. Zijn doel was om Gears weer claustrofobisch te maken. Waar latere Gears-delen experimenteerden met grotere omgevingen en spelersvrijheid, wil Ferguson dat de game weer terugkeert naar afgesloten gebieden en nauwe gangetjes.
Bij wat we te zien krijgen van Gears of War 4, lijkt die doelstelling aardig volbracht. We zien J.D. Fenix – inderdaad, de zoon van – en zijn maatjes Kait en Delmont door grauwe gangen lopen en als vanouds achter cover duiken om de vijanden met kogels te bestoken. De game mag dan een nieuwe ontwikkelaar hebben, maar is nog altijd door en door Gears of War.
Wel krijgen de nieuwe helden een nieuwe vijand. Niet langer nemen we het op tegen de Locust of de Lambent, want de Swarm is ditmaal de grote boosdoener. Deze smerige wezens kruipen uit cocons en rennen als een gek – met voorkeur in groepen – op onze helden af. Daar komt nog eens bij dat de Swarm onschuldige mensen via de cocons omtovert tot deze vieze wezens. Dit zorgt ervoor dat de Swarm ook nog eens constant evolueert in wezens die wel kunnen flanken, dekking zoeken en bovenal een wapen vasthouden.
Wat we te zien krijgen van de game doet inderdaad erg denken aan de eerdere Gears of War-games. Onze helden lopen door nauwe gangen en schieten cocons die aan het plafond hangen neer zodat ze gebruikt kunnen worden als cover. Overigens is het hierbij wel opletten, want ontvangt de cocon te veel kogels, dan ontpopt hij en komt er een Swarm uitgesprongen. We zien hoe de teamleden de vijanden te lijf gaan met klassieke wapens als de Lancer assault rifle, maar ook nieuwe wapens zoals de cirkelzaag schietende Buzzkill en de mijnenknallende Dropshot worden met veel plezier gebruikt.
Natuurlijk zijn ook zaken als de bloederige chainsaw kill aanwezig, waarbij J.D. de kettingzaag op zijn wapen activeert en met ogenschijnlijk gemak een vijand in tweeën zaagt. Overigens werkt dit ook nog steeds andersom: zo zien we wanneer de live demonstratie abrupt eindigt omdat één van de spelers door een vijand aan stukjes wordt gezaagd.
De game is nog steeds erg donker en grauw, maar het roestbruin is niet langer de enige kleur die op het scherm getoverd wordt. De relatief korte periode van vrede, waar Marcus Fenix en zijn kameraden voor hebben gezorgd – heeft de planeet goed gedaan. Hier en daar wordt de omgeving overgenomen door wildgroei en de rode cocons van de Swarm tekenen ook af tegen de donkere omgevingen. Je hoeft geen regenboog te verwachten, maar dit vierde deel is een stuk kleurrijker dan zijn voorgangers.
Echter verandert dat op het eerste gezicht weinig aan de gameplay. Natuurlijk hadden we niet verwacht dat de formule wordt omgegooid, maar vooralsnog lijkt het er op dat de vernieuwing is beperkt tot wat nieuwe wapens en een groter kleurenpalet. Het is wat ons betreft zonde dat een serie die ooit het shootergenre definieerde zo vast zit in zijn eigen stramien. Het is weinig gedurfd, maar voor doorgewinterde fan is dat wellicht niet eens zo hard nodig.
