Hands-on preview: Assassin's Creed: Syndicate
Assassin's Creed: Syndicate
Ubisoft heeft wat goed te maken. Na de misstap vorig jaar met Assassin’s Creed: Unity zal de ontwikkelaar hard moeten werken om het vertrouwen van de gamers terug te winnen. Het is dan ook niet vreemd dat er een bepaald wantrouwen hangt rondom het nieuwste deel uit de serie: Assassin’s Creed: Syndicate.
Om dit wantrouwen weg te nemen voert Ubisoft een aantal veranderingen door. Zo staan er dit jaar twee hoofdpersonages aan het roer. In Syndicate krijg je de tweeling Jacob en Evie Frye onder de knoppen, die samen de straatbende de Rooks leiden. Waar broer Jacob meer de bravoure en de eigenwijsheid van oud-Assassin Ezio heeft, denkt zus Evie wat meer na over haar acties en werkt ze liever vanuit de schaduw.
Daarnaast krijgen we natuurlijk ook weer een nieuwe locatie voorgeschoteld. Ditmaal reizen we af naar het Victoriaanse Londen, waar het straatbeeld wordt bepaald door koetsen, hoge hoeden en rokende fabriekspijpen. Het valt tijdens het spelen gelijk op dat de stap om voor Londen te kiezen meer dan alleen een esthetische impact heeft. De straten zijn veel breder dan de steegjes van Parijs en dus is het rennen over de daken van Londen heel anders dan in de Franse metropool.
Ook daar is een oplossing voor gevonden. Tijdens de hands-on krijgen we de controle over Jacob. Hij heeft de opdracht gekregen een stronghold uit de klauwen van de Tempeliers te bevrijden en al gauw worden we geconfronteerd met de grote afstanden tussen de daken. De oplossing: een grijphaak. Dit handige apparaatje zorgt voor een snelle route van dak naar dak. Door de grijphaak op een schoorsteen of op de rand van een huis te schieten spannen we een touw tussen de twee kanten van de straat waar we zonder moeite al klauterend overheen komen. Het werkt allemaal razendsnel en het maakt het bewegen door het Industriële Londen een stuk rapper dan we gewend zijn.
Uit de speelsessie blijkt echter dat de serie voor de rest grotendeels hetzelfde is gebleven. Het klauteren rondom de stronghold en het ongezien uitschakelen van vijanden gaat grotendeels op dezelfde manier als in de vorige games. Toch zijn er ook een aantal kleine nuances; zo kun je nu een berserk-pijltje afschieten in een vuurkorf, waardoor deze een soort gaswolk produceert. Hierdoor gaan nog meer vijanden door het lint en maximaliseer je de efficiëntie van je pijltje.
Ook de grijphaak zorgt voor een kleine verandering in het sluipwerk. Doordat je nu een touw kunt spannen tussen twee punten, kun je voor jezelf een ideaal punt creëren waarvandaan je een luchtaanval op de nietsvermoedende vijand kunt afvuren. Het zijn kleine nuances die vermakelijk zijn, maar niet zo’n grote impact hebben op de actie als dat we gehoopt hadden. We krijgen een beetje het gevoel dat de ideeën bij de ontwikkelaars langzamerhand opraken; we hadden meer vernieuwing verwacht.
Ons sluipwerk in de stronghold loopt tot twee keer toe mis, al is het maar één keer onze eigen fout. We kwamen namelijk terecht in een oneindige valanimatie waardoor de game opnieuw opgestart moest worden. Het is natuurlijk nog maar een alpha-build en dergelijke bugs komen daar wel eens in voor, maar na Unity is enige bezorgdheid niet meer dan normaal. De tweede keer dat alles misgaat is het onze eigen schuld. We worden gespot en moeten de vijand in een handgevecht afmaken. Dit gaat weer op dezelfde wijze als in Unity; af en toe aanvallen, maar het merendeel van de tijd is het afwachten tot je met een goedgetimede druk op de knop de aanval kunt pareren.
In een recordtempo is de stronghold gevuld met bewusteloze boeven. De lokale topcrimineel Bloody Nora ziet het met ledenogen aan en besluit te vluchten naar een veilige haven. Een niet zo vlotte achtervolging in 19e-eeuwse koetsen volgt, eindigend in een groot gevecht tussen de Rooks en de bende van Bloody Nora. Het is allemaal spectaculair, maar bekend. Syndicate lijkt minieme aanpassingen te maken, maar in de kern blijft het gewoon Assassin’s Creed.
