Hands-on preview: Project Morpheus

Project Morpheus

Virtual reality was volop vertegenwoordigd op E3. Met Oculus Rift, Samsung Gear, StarVR en Microsofts Hololens waren er genoeg manieren om de virtuele wereld in te duiken. Ook Sony was natuurlijk aanwezig met hun virtual reality-headset: Project Morpheus.

We hebben uiteindelijk vijf games kunnen spelen met de virtuele bril op onze neus en het eerste dat opviel toen we de headset opzette, is dat hij bijzonder comfortabel zit. Het apparaat is langs alle kanten makkelijk te verstellen met een aantal knoppen en is bewonderenswaardig licht. We hebben echter geen tests kunnen doen met een bril, waardoor we het gemak voor brildragers momenteel niet kunnen inschatten. Collega-journalisten met een bril leken in elk geval weinig hinder te ondervinden.

The London Heist

De eerste game waar we mee aan de slag gingen is The London Heist van Sony’s London Studio. De game was opgedeeld in twee delen, waarvan we er helaas maar één hebben kunnen spelen. Waar je in het ene deel van de game moest rondwandelen, worden we in onze demo op een stoel geplaatst en krijgen we twee Move-controllers in onze handen gestopt. Zodra we Project Morpheus opzetten worden we getransporteerd naar de bijrijderstoel van een busje. De ontwikkelaar tilt onze koptelefoon even op om aan te geven dat veel in de auto interactief is: “Probeer eens het handschoenenkastje open te maken”, vertelt hij ons. Inderdaad, je kunt op geinige wijze met veel dingen in de omgeving spelen: de airco, de radio, de spiegels en dus het handschoenenkastje.

Het spelen houdt echter snel op wanneer de bestuurder, een kale, gespierde man met een overduidelijk Brits accent, ons vertelt dat de vijand er aan komt. Hij haalt een pistool tevoorschijn en gooit hem onze kant op. Met de Move-controller kunnen we het wapen oppakken en met onze andere hand pakken we een magazijn op en steken we het in het pistool.

Wat volgt is een on-rails shoot-out waarin auto’s opblazen, mensen van motoren worden afgeknald en we met een hand de deur open doen, vervolgens uit de wagen hangen en de vijanden achter ons onder vuur nemen. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe debiel het er uit moet hebben gezien voor de mensen die ons in het kamertje waar de demo werd gegeven begluurden, maar het maakt niet uit, we zaten helemaal in de wereld. Sterker nog, we zaten middenin een actiefilm.

Toch zijn er ook minpunten te noemen. Hoewel we ons waanden in de wereld van The London Heist zijn er grafisch genoeg kartelige randjes te zien – wat overigens geldt voor alle demo’s die we hebben gezien. Ook moesten we heel erg wennen aan het feit dat we enkel gepresenteerd werden met twee zwevende handen. Zoveel moeite kan het toch niet kosten om daar twee armen aan vast te plakken?

The PlayRoom VR

The PlayRoom zal voor veel gamers nog wel een belletje doen rinkelen: het was namelijk de game die standaard werd meegeleverd bij de PlayStation Camera. The PlayRoom VR zet die traditie voort en mogen we standaard verwachten bij Project Morpheus. Wat betreft het concept is er weinig veranderd; het is nog altijd een collectie aan minigames.

In de gespeelde minigame was ondergetekende een soort cartoony Godzilla die vier mannetjes achterna zat. Deze poppetjes werden bestuurd door vier andere spelers, die met de controller meededen. Zij moesten zoveel mogelijk slachtoffers van mijn terreurdaden verzamelen. Terwijl ze de hulpeloze bevolking van de cartoonstad probeerden te redden, was het onze taak om met hoofdbewegingen de wolkenkrabbers omver te stoten. Het was een simpel on-rails spelletje en had niet erg veel om het lijf.  

Het is net als met de originele PlayRoom; het is even een keertje leuk om te proberen met wat vrienden op de bank, maar je bent er al snel op uitgekeken. Toch is het goed om te zien dat Sony kijkt naar hoe Project Morpheus tot zijn recht komt in lokale multiplayer.

Battlezone

In 1980 verscheen er een game genaamd Battlezone; een Atari-shooter met tanks. Door de manier waarop de arcadekast was gebouwd kon je in 1980 al een beetje virtual reality ervaren en Battlezone wordt door velen dan ook gezien als de allereerste virtual reality-game. Door de jaren heen zijn er meerdere remakes gemaakt, maar inmiddels doet ook Rebellion Studios – bekend van onder andere de Sniper Elite-serie – een poging. Met Project Morpheus, natuurlijk. Battlezone keert terug naar virtual reality.

Hoewel het geinig was om rond te crossen met een polygoontank en de ene na de andere vijand uit te schakelen, kunnen we nou niet echt spreken van een zenuwslopende ervaring. Er was geen uitdaging en echt spannend werd het dan ook nooit. Waar de andere demo’s meer tegen echte games aanzetten, voelde dit meer als een tech-demo. Zonde, maar ze hebben bij Rebellion nog flink wat tijd om aan de game te sleutelen. Wie weet wordt het nog wat.

EVE: Valkyrie

Waar Battlezone enigszins teleurstelde, wist EVE: Valkyrie te verrassen. Wanneer je met je ruimteschip het slagveld in wordt gekatapulteerd krijg je een heus wow-momentje te verduren. Het voelde alsof we met ons eigen ruimteschip in de ruimte rondvlogen; een fantastisch gevoel. Even verderop is een dogfight aan de gang en het is aan ons om onze bondgenoten een handje te helpen.

Het vliegen en schieten voelt heel vertrouwd; je gebruikt immers gewoon een PlayStation 4-controller, maar doordat je rond kunt kijken, krijgt de game een hele andere dimensie. Terwijl we een looping maken, kijken we omhoog zodat we onder ons precies zien waar de vijand zich bevindt. We kunnen ons voorstellen dat dit, dankzij het gedraai en de chaos, één van de games is waar mensen onwel door worden. Hoewel wij hier persoonlijk geen last van hadden, hebben we meerdere verhalen gehoord – over vrijwel elke VR-headset – dat mensen nog steeds misselijk werden bij sommige demo’s.

Kitchen

The Kitchen is een tech-demo van Capcom. Een demo van een horrorgame welteverstaan – we zien het Jay al gillend ondergaan tijdens een toekomstige livestream. Je begint vastgebonden op een stoel in een donkere kamer. Vlak naast je ligt een levenloos lichaam op de grond en het knipperende licht zorgt samen met de plafondventilator voor een luguber sfeertje. Al gauw blijkt dat het levenloze lichaam helemaal niet zo levenloos is. De beste man weet zich overeind te werken en tegen je aan te praten. Blijkbaar kennen we elkaar al. Het maakt ons niet zoveel uit wie het is, zolang je onze touwen maar doorsnijdt en wij kunnen ontsnappen uit deze stoel.

Wanneer hij begint met het doorsnijden van de touwen zien we in de hoek van de kamer iets bewegen. Een vrouw die rechtstreeks uit The Ring ontsnapt lijkt te zijn, komt langzaam dichter bij onze nieuwe oude vriend. We proberen nog iets te roepen, totdat we doorhebben dat dit helemaal niet kan. De vrouw pakt het mes waarmee we werden bevrijd af en steekt de man in zijn middenrif. Een worsteling ontstaat en verplaatst zich langzaam naar een andere kamer. Na wat gestommel en gebonk houdt het geluid op. Uit de kamer rolt langzaam het hoofd van onze redder naar ons toe.

De spanning is zo langzamerhand om te snijden. Het is stil en je voelt dat er iets gaat komen, maar je kan geen kant op. Opeens horen we zwaar geadem ergens in de kamer. We kijken rond, maar zien niets totdat het geluid zich opeens wel heel dicht achter ons bevindt. Langzaam zien we bovenin ons oogveld een aantal donkere haren naar beneden komen, gevolgd door het gehele gezicht van de enge vrouw. Ze zit zo dicht op ons, dat we haar bijna voelen. Ze slaakt een ijzingwekkende kreet en vervolgens schiet het scherm op zwart.

Hoewel we het nog niet in onze broek hebben gedaan, kunnen we ons goed voorstellen dat er genoeg mensen zijn die dit wel doen. We hebben meermaals mensen uit blinde paniek van de stoel zien vallen en als gillende meisjes naar het hoekje zien kruipen. Het lijkt er op dat horror en virtual reality een uitermate geslaagde combinatie is en we kunnen dan ook niet wachten om met de volledige game aan de slag te gaan.